Οι Mayhem είναι συνώνυμοι του Black Metal, ιδιώματος που διαδόθηκε στις απαρχές των ‘90s, καθιστώντας τη Νορβηγική σκηνή ως την πιο σημαντική στον κόσμο. Σχεδόν σαράντα χρόνια από την ίδρυση τους συνεχίζουν ακάθεκτοι να κυκλοφορούν δίσκους αντάξιους του θρυλικού ονόματος τους όπως το, προ τριετίας, “Daemon”.
Την Τρίτη 3 Μαΐου στο Principal Club της Θεσσαλονίκης και την Τετάρτη 4 Μαΐου στο Fuzz Club της Αθήνας θα είναι η έβδομη φορά που έρχονται στη χώρα μας για να παρουσιάσουν ζωντανά την πιο σκοτεινή πλευρά της σκληρής μουσικής όπως κανένα άλλο σχήμα δεν μπορεί να κάνει.
Από τη Ζωή Κόρκα
Πάνε κάμποσα χρόνια από τότε που ψάχναμε με λαχτάρα να δούμε αν ένας δίσκος βινυλίου είχε ένθετο με τους στίχους ή, έστω, τους εμφάνιζε στο οπισθόφυλλο. Κι αυτό ήταν -τουλάχιστον για μένα και τους φίλους μου- ένα από τα σημαντικά κριτήρια, για να αποφασίσεις να τον αγοράσεις.
Νοσταλγεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Αλήθεια, μέρες σαν κι αυτές που ζούμε, έχουν χώρο για τραγούδια αγάπης;
Συνειδητοποιεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Εκνευρίζομαι πάρα πολύ και ο θυμός μου είναι απερίγραπτος όταν διαβάζω διάφορα κιθαριστικά αφιερώματα που αφορούν το σκληρό ήχο, είτε έντυπα είτε διαδικτυακά, και δε βλέπω πουθενά το όνομα του John Norum. Μα είναι δυνατόν; Ξέρω ,εμείς οι Έλληνες με το που ακούμε το όνομά του και το όνομα του συγκροτήματός του, η σκέψη μας κατευθύνεται με την ταχύτητα του φωτός στο Ευρωμπάσκετ του 1987, στο έπος της εθνικής μας ομάδας και στο λεγόμενο ‘’τιρινίνι’’. Το να σκεφτόμαστε όμως μόνο αυτό αποτελεί μία κατάφορη αδικία απέναντι σε αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ κιθαρίστα (ναι με κεφαλαία!) καθώς αυτά που έχει πράξει μέχρι και σήμερα, κάποιοι άλλοι θα χρειαζόντουσαν δέκα ζωές για να τα πετύχουν, ενώ το έργο του για κάποιους άλλους συναδέλφους του μοιάζει απλά με άπιαστο όνειρο!
Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης
Με αλάθητο και μοναδικό κριτήριο το ότι άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου, το προσωπικό γούστο σίγουρα έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Αρθρογραφεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Μια σπουδή στα μουσικά χρώματα της φαντασίας
Αποθεώνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
