Δεν είναι μυστικό πως, ό,τι καινούργιο ακούμε εμείς οι κοινοί θνητοί από αυτό το υπέροχο πλάσμα που ονομάζεται Lisa Gerrard, μπορεί και μας καθηλώνει. Μας μαγεύει και μας ταξιδεύει σίγουρα εκεί που δεν μπορεί να πάει ανθρώπου νους. Γιατί η Lisa δεν ανήκει στη Γη αυτή. Έχει ξεκινήσει το ταξίδι της προς τα δω, 40 χρόνια πριν, και συνεχίζει να μας περιτριγυρίζει και να σκορπά απλόχερα το χάρισμα της, αλλά και να αποτελεί εξαίρεση στο μουσικό είδος που έχει η ίδια καθιερώσει από τον περασμένο αιώνα κι εδώ. Μεγάλος μουσικός λαβύρινθος η διαδρομή της στη μουσική, έχοντας πάντα τους καλύτερους και τους πιο αξιόλογους συν-δημιουργούς δίπλα της.



Η μουσικός, τραγουδίστρια και συνθέτης από την Αυστραλία έχει αφιερώσει τη ζωή της στη μουσική και αυτό ακούγεται συνέχεια και διαφορετικά. Στους Dead Can Dance με τον -από πάντα μουσικό παρτενέρ της- Brendan Perry, έβαλε τον θεμέλιο λίθο στη μουσική πυραμίδα ενός είδους που (για την δική μας ευτυχία) ακολουθεί μια προοδευτική διαδρομή μέχρι τις μέρες μας.
Τα φωνητικά και το yangqin είναι όλη της η δύναμη. Το ταλέντο τής φωνής ιδιαίτερο. Οτιδήποτε άλλο (που ίσως να πλησιάζει) θα έρχεται σίγουρα μετά από αυτό το αιθέριο πλάσμα. Αυτό το αερικό που χαιρετίστηκε με την μοναδικότητα τού εξωπραγματικού. Της κάποιας άλλης, άγνωστης διάστασης για μας εδώ κάτω.
Η κάθε της ανακοίνωση για καινούργια μουσική κυκλοφορία δημιουργεί μια αίσθηση έκστασης σε όσους την ακολουθούν. Η εκδήλωση τού κόσμου στα social media δίνουν την αίσθηση τής γονυπετούς αναμονής και προσδοκίας. Όσοι έχουν παραστεί σε συναυλία της δε, έχουν βαφτιστεί με την αιώνια πνευματική ηχητική πανδαισία.



Victorian Philharmonic Orchestra - Pieter Bourke - Patrick Cassidy - Michael Mann - Russell Crowe - Hans Zimmer - Niki Caro - Klaus Schulze - Michael Edwards - James Orr - Marcello De Francisci - Daniel Johns - Astrid Williamson - The Mystery of Bulgarian Voices - David Kuckhermann - Genesis Orchestra & Yordan Kamdzhalov - Zbigniew Preisner … μια μικρή αναφορά σε ονόματα κολοσσούς που βρέθηκαν δίπλα της κι έγραψαν μουσικά αριστουργήματα. Τι να πει κανείς για την φιλμογραφία της και όλες τις συνεργασίες της μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια.

Το θεσπέσιο χάρισμα των φωνητικών χορδών της βρήκε ταίρι με το “Sean-nós” (old style) Ιρλανδικό παραδοσιακό πολύπλοκο εκείνο τρόπο μουσικής έκφρασης και η Lisa έπλεξε ανάμεσα του τις δικές της αφηρημένες γλώσσες. Έχει επίσης τραγουδήσει σε στυλ “Idioglossia” και γενικότερα τραγουδά -όπως η ίδια έχει δηλώσει- στην γλώσσα τής καρδιάς. Η καλλιτεχνική της ψυχή και όλο αυτό που γεμίζει την υπόσταση της δεν έχει τέλος.

Σήμερα λοιπόν, το “Burn” έρχεται να μας κάψει (αν, όχι ό,τι μας έχει αφήσει από τον εγκέφαλο μας) και την ψυχή. Μας παίρνει τα πάντα μας, και μας τινάζει στον αέρα σαν να θέλει να ξετινάξει ότι βαρύ και μίζερο έχει γεμίσει κάθε μας κύτταρο τον τελευταίο καιρό. Μπερδεμένοι σε έναν τυφώνα 7 κομματιών και με διάρκεια μόλις 35 λεπτών θα αισθανθούμε την εξυγίανση και θα πέσουμε εξασθενημένοι μα και εξαγνισμένοι, έτοιμοι για μια καινούργια αρχή. Κι όταν φτάσουμε στην άβυσσο ξανά, η Lisa θα είναι εκεί πάλι με ένα άλλο βότανο προς δική μας αρωγή.



Συνοδοιπόρος της ο Jules Maxwell, bandmate της από τους Dead Can Dance. Με ένα αξιόλογο μουσικό βιογραφικό ο συνθέτης και οργανίστας δίνει μια διαφορετική υπόσταση στο ήδη καταξιωμένο και υψηλό επίπεδο του μουσικού ταλέντου τής Gerrard. Η μουσική, αυτός ο συνδετικός κρίκος, που κάνει τους 2 αυτούς δημιουργούς να συνεχίζουν να εξελίσσονται μέσω του αυτοσχεδιασμού, στην μουσική εξερεύνηση.

To "Burn" κυκλοφορεί τον Μάιο. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 2 singles. To Noyalain (Burn) και στη συνέχεια το Deshta (Forever). Βέβαια η κορύφωση έρχεται λίγο πριν το φινάλε με το “Keson” (Until My Strength Returns), που δεν θεωρώ μόνο ότι είναι ότι πιο συγκλονιστικό έχει το άλμπουμ, αλλά κι ένα ακόμα ορόσημο / παράσημο που μόλις προστέθηκε στην καριέρα της.
Οι ηλεκτρονικοί ήχοι δένουν απόλυτα τόσο με τη φωνή της, όσο και με τη “γλώσσα” που εκφράζεται. Αξιέπαινη βέβαια και η τελική μορφολογία τής παραγωγής που ανήκει στον James Chapman (MAPS).

Η φρεσκάδα, ο ανανεωτικός ρυθμός, οι επιρροές καλλιτεχνών και η εμπνεύσεις φαίνεται πως κάνουν και αυτή τη φορά το καινούργιο άλμπουμ τής Gerrard να ξεχωρίζει με διαφορά από ό,τι άλλο ήδη τρέχει στον χρόνο. Πολύ απλά γιατί τα μουσικά διαμάντια της δεν τρέχουν, ίπτανται πολύ ψηλά, σε άλλες εξω-γήινες ατμόσφαιρες.

"Music is a Place to take Refuge. It's a Sanctuary from Mediocrity and Boredom. It's Innocent and it's a Place you can lose yourself in Thoughts, Memories and Intricacies..." _Lisa Gerrard

Facebook: Lisa Gerrard