Με συνδέουν τόσο πολλά με τους Acid Death άλλωστε, που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Ο Ντένης υπήρξε φίλος, αδελφός και συνοδοιπόρος με τους Infidel! Tα outdoor & studio sessions που έχω επιχειρήσει με το σχήμα παραμένουν αξιομνημόνευτα, όπως άλλωστε και οι μουσικές συνευρέσεις στο Στρατηγείο μου... Όμως πέρα και πάνω από όλα αυτά τα πολύ σημαντικά, η απαράμιλλη τεχνογνωσία παρέα με τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό και το πάθος του κουαρτέτου για αυτό που επιχειρεί επίμονα από το 1989 έως το 2000 και ξανά μανά από το 2011 έως και…αύριο, είναι η βασική αιτία που πρωτοτυπώ!
Εξαφανισμένες πάνω από δέκα ολόκληρα χρόνια από την αγορά, οι δυο πρώτες μεγάλης διάρκειας κυκλοφορίες των Αθηναίων prog-deathsters επανακυκλοφόρησαν φέτος από την Βρετανική Copro Recs με κάποια επιπλέον κομμάτια ως teaser, ξεδιψώντας όλους όσους έψαχναν στο e-bay ώστε να τις αποκτήσουν.
Το “Pieces of Mankind” ηχογραφήθηκε το 1998 και μειξαρίστηκε στα “Amp Studios” στην Αργυρούπολη και ήταν η πρώτη επίσημη κυκλοφορία της μπάντας μετά από κάποια ερασιτεχνικά demos, ένα split μα και το EP “Apathy Murders Hope”. Την εποχή εκείνη η μουσική τους πρόταση ήταν στη χώρα μας έως και μοναδική, αφού δεν υπήρχε άλλο εγχώριο σχήμα που πάντρευε καίρια το καταχθόνιο death metal με το εγκεφαλικό/τεχνοκρατικό progressive metal. Το θυμάμαι καλά: για αρκετούς οπαδούς της εγχώριας μεταλλικής κοινότητας, οι Acid Death ήταν οι Έλληνες Death, Coroner μα και Cynic, αφού έβρισκες αρκετά ψήγματα jazz fusion στις επιλογές τους!...
Αδρότατο στην παραγωγή του, έως και «άξεστο» στην αυθεντική του έκδοση, ναι, όμως όντας και του λόγου μου «μικροσκοπική ψηφίδα» της Ελληνικής δισκογραφικής πραγματικότητας από το 1982, να ενημερώσω τους νεότερους και να θυμίσω στους παλαιούς τις άγουρες (στην καλύτερη περίπτωση) έως και άθλιες συνθήκες (στη χειρότερη) στον τομέα της μηχανικής του ήχου τότενες. Αντίστοιχες ήταν και οι γνώσεις των ηχοληπτών επί το πλείστον στο σκληρό - «παραμορφωμένο» ήχο, μα και υμών των ιδίων ως μουσικών & ερμηνευτών - να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!!! Όμως να που στην περίπτωση του εν λόγω κουαρτέτου η τεχνογνωσία ήταν υπέρ το δέον παρούσα σε σημείο που το παρουσιαζόμενο δισκογραφικό τους ντεμπούτο να στέκει ακόμη ανάμεσα στα εξέχοντα έργα της εγχώριας παραγωγής, με το rhythm section να οργώνει εντυπωσιακά και τις κιθάρες να σπέρνουν τεχνοκρατικά riffs. Μετά τα όσα κατέγραψα πιο πάνω λοιπόν γίνεται αντιληπτή η σημασία της επανέκδοσης αυτής, αφού η τεχνολογία του σήμερα έρχεται έως και να εκμηδενίσει τα παραπάνω μειονεκτήματα της εποχής. Τα “My Destination” & “Reappearing Freedom” από demo του 1996 κλείνουν την αυλαία ως bonus tracks.
Το “Random’s Manifest” κυκλοφόρησε το 2000 και ηχογραφήθηκε στα “Marathon Studios” της Αγίας Παρασκευής, αλλά το re-mastering για την φετινή επανακυκλοφορία του έγινε από τον ίδιο το Σάββα στα δικά του “S.I.A. Recordings”. Το γεγονός και μόνο του ότι έως και σήμερα το σχήμα συμπεριλαμβάνει αρκετές συνθέσεις του εν λόγω έργου κάθε που ανεβαίνει στη σκηνή σε Ελλάδα και Ευρώπη τα λέει όλα: για τους περισσότερους αμετανόητους οπαδούς τους, τούτο είναι μέχρι σήμερα το καλύτερο album της μακρόχρονης (έστω και διακεκομμένης) πορείας τους! Τους έχω φωτογραφίσει πολλάκις επί σκηνής και το set list περιέχει πάντα τα “Curse the Flesh”, “Psycho Love”, & “W.A.R.” τουλάχιστον!... Για όσους τυχών παρακολουθούν την πορεία μου ως μουσικού συντάκτη είναι έως και περιττό να καταγράψω πως, επειδή εδώ ακούμε για πρώτη φορά το Σάββα σε «καθαρά» φωνητικά ανάμεσα στις γνώριμες & αναγκαίες καφρίλες, τούτο εδώ είναι από τα πιο φιλικά προσκείμενα δισκογραφήματα του γκρουπ για με. Άλλωστε εδώ συμμετέχει και ο συμπατριώτης (σ.σ.: ναι, έχω και Σαμιώτικες ρίζες, όπως και Σεριφιώτικες, όχι μονάχα Αρμένικες!) φίλτατος progster Λεωνίδας Χατζημιχάλης ως επίτιμος καλεσμένος. Όμως δε φταίει μονάχα αυτό που τούτο το album χαίρει έως και σήμερα ευρύτερης αποδοχής. Εδώ οι jazz fusion πινελιές είναι περισσότερες, και έτσι ενώ ο καταιγισμός έντεχνων αλλαγών δε κατεβαίνει από το βάθρο, η μελωδία βρίσκει το χώρο της ώστε να συνυπάρξει πολύ πιο συχνά! Γνωρίζοντας τον Ντένη με τον οποίο έχουμε τρέξει μπόλικες φορές σε συναυλίες του Ωδείου Φακανά, κάτι μου λέει πως είναι και δική του δουλειά τούτη εμπλουτισμένη συνταγή… Ακούστε το ορχηστρικό “Misery Colored Yellow-Black”!
Και εδώ όπως και στο “Pieces…” τα δυο επιπλέον τραγούδια είναι demos των “Sense of Annihilation” & “I Walk by the Moonlight”.
Το να κοιτάς «πίσω» έτοιμος να μάθεις από το παρελθόν ώστε να γίνεις σοφότερος για το μέλλον είναι μια διαχρονική αρχαιοελληνική αρετή που διδάσκει άπαντες εις τους αιώνες των αιώνων. Έτσι λοιπόν αυτές οι δυο επανακυκλοφορίες εκ μέρους των Acid Death φέτος ήταν μονάχα η αρχή! Τον προσεχή Γενάρη, στην αυγή του 2017 και ένα τέταρτο του αιώνα μετά την ηχογράφησή της, η πρώτη επίσημη δισκογραφική δουλειά της μπάντας με γενικό τίτλο “Balance Of Power” που έως τώρα έμενε στο ράφι, κυκλοφορεί από τη Floga Records σε μορφή βινυλίου mini LP μα και σε κασέτα! Αυτά είναι!
Photos by Chris Kissadjekian / www.livephotographs.com
