Λοιπόν ξέρω ότι τα “The Rack”(1991) & “Last One On Earth”(1992) είναι death metal classics, και δικαίως, αλλα αν δεν το έχετε κάνει ήδη, θα πατέ να ακούσετε το “Embrace The Death”, το οποίο ηχογραφημένο το 1990 προορίζονταν να είναι το full length ντεμπούτο των Asphyx. Χαμένο ντεμπούτο; Κάτι σαν το “Abominations Of Desolation” των Morbid Angel. Τελικά το “Abominations…” κυκλοφόρησε, έστω και 5 χρόνια μετά το 1986 που θα έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει, το ίδιο και το “Embrace The Death”, που τελικά βγήκε με 6 χρόνια καθυστέρηση, το 1996. Εσείς όμως θα πάτε να βρείτε την επανέκδοση σε διπλό CD του 2009, που στο δεύτερο δισκάκι έχει και όλα τα κλασσικά demo και 7” των Asphyx από τα τέλη των 80s.

Και γιατί να το κάνετε αυτό; Γιατί εκεί στην αλλαγή της δεκαετίας, την διετία 1989-90 οι Asphyx ηταν το αγνότερο, το αληθινότερο, για όσους αρέσκονται σε τέτοια «αγνά» & «αληθινά», ο απόλυτος και ακριβέστερος ορισμός, για του εστί DEATH METAL, όπως ακριβώς για όλους τους ίδιους λόγους, οι οποίοι δεν είναι επί του παρόντος να αναλυθούν, ακριβώς την ίδια διετία, οι Samael με το ντεμπούτο τους, αλλά και τα 7” singles & demos που το προηγηθήκαν, ηταν το ακριβέστερο και καλύτερο BLACK METAL που θα ακούσετε ποτέ.

Και λοιπόν οι Asphyx συνέχισαν, πήραν τον λατρεμένο Van Drunen στην φωνή, ναι παιδάκια ΔΕΝ ηταν ο αρχικός τους τραγουδιστής, έβγαλαν τους άνωθεν κλασσικούς δίσκους, έβγαλαν και κάποιους άλλους όχι και τόσο, τους πήρε από κάτω, διαλύθηκαν, επέστρεψαν αρκετά χρόνια μετά, έβγαλαν και δυο πολύ καλούς “reunion” δίσκους, με τον δεύτερο από αυτους το “Deathhammer”(2012) να είναι μια δισκαρα από ‘δω ίσαμε τα Τάρταρα, αλλά, ναι αλλά, αυτό το zeitgeist της εποχής, αυτή την ατμόσφαιρα στην οποία αναφερθήκαμε πριν, ΔΕΝ την ξανάγγιξαν ποτέ.

Και φτάνουμε στο παρόν “Incoming Death”, τον τρίτο μετά-“reunion” δίσκο τους, και τα νέα είναι πολύ καλά. Η πρώτη μου σκέψη στο σκάσιμο του εναρκτήριου “Candirou” ηταν: «μπράβο τους που δεν κολλούν σε old-school-ιές και ανεβάζουν επίπεδο, και ιδιαίτερα μπράβο στον, καθόλα ταιριαστό, λειτουργικό και συμπαθή αλλα παρόλα αυτά κουλάδι παύλα ξυλοκόπο drummer, και μοναδικό εναπομείναν ιδρυτικό μέλος, Bob Bagchus, που την παλεύει τωρα στην μέση ηλικία και αναβαθμίζει το παίξιμο του», ώσπου διάβασα στο δελτίο τύπου ότι έφυγε από την μπάντα, και αυτοί συνεχίζουν με την άδεια του. Ακόμη και έτσι όμως, αυτό αφήνει το συγκροτημα χωρίς ΚΑΝΕΝΑ αρχικό μέλος, με μόνη άλλη μπάντα που μου έρχεται στο μυαλό αυτή την στιγμή που συμβαίνει το ίδιο να είναι οι Napalm Death. Αυτό το προσεγγίζεις με δυο τρόπους. Είτε οι Asphyx, όπως και οι Napalm Death άλλωστε, είναι θεσμός πλέον, με όλα τα κακά που κάτι τέτοιο μπορεί να συνεπάγεται, με τόσο χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο ηχο που όποιος και να μπει στην μπάντα θα πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτόν, είτε ότι έχουμε μια μπάντα διασκευών των Asphyx, που λέγονται Asphyx. Θα απολάμβανα άραγε τον δίσκο περισσότερο αν το εξώφυλλο δεν έλεγε “Asphyx” και έλεγε «Γαμάτη Old School Death Metal Μπάντα με τον Van Drunen στην Φωνή»;

Παπαριές και θα σας πω γιατί: Γιατί ο δίσκος ΣΠΕΡΝΕΙ. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει την παραμικρή σημασία. Το “Incoming Death” διατηρεί την δομή του προηγηθέντος “Deathhammer”, δηλαδή γρήγορα, σύντομα τραγούδια που εναλλάσσονται με πιο αργά, βαρύτερα και μεγαλύτερα σε διάρκεια, ο κιθαρίστας Pauli Baayens έχει σηκώσει φαρσί και τον πριμάτο, αλλά τεράστιο, ηχο, αλλα και αυτά τα τόσο χαρακτηριστικά μινόρε lead θέματα του αυθεντικού κιθαρίστα Eric Daniels, ο νέος drummer, από τους Γερμανούς Desaster, είναι όσο μονολιθικός χρειάζεται, ο Van Drunen είναι ο Van Drunen με αυτό τον φλεγματικό επιθανάτιο ρόγχο για φωνή που τόσο αγαπάμε, ο Dan Swano έχει μιξάρει και μαστεράρει τον δίσκο σαν ένα τεράστιο τούβλο που ξεκόλλησε από τα Sunlight Studios, οι μεγάλες στιγμές του άλμπουμ, κατά το προσωπικό μου γούστο πάντα, “Forerunners Of The Apocalypse”, “Subterra Incognita” & “Death: The Only Immortal”, έχουν μαζευτεί στην «δεύτερη πλευρά» του, και γενικά το “Incoming Death” είναι αδικαιολόγητα ψαρωτίκο για μπάντα στην τέταρτη, έστω και ημερολογιακά, δεκαετία της.

Death metal γατάκια. DEATH METAL!!!