Η συναυλία του Παύλου Παυλίδη και του Γιάννη Αγγελάκα πριν τέσσερα χρόνια στην Πλατεία Νερού έμεινε στη συνείδηση μας ως ιστορική. Ήταν μια βραδιά στην οποία ενώθηκαν οι δύο σημαντικότερες φωνές του ελληνόφωνου rock των 90s, παρουσιάζοντας και κομμάτια από τα Ξύλινα σπαθιά και τις Τρύπες. Το κοινό παραληρούσε γιατί κάτι τέτοιο είχε να δει ουσιαστικά περίπου είκοσι χρόνια! Ο εχθρός του καλού, όμως, είναι το καλύτερο και η ιδέα της κοινής τους παρουσίας επί σκηνής θα επαναληφθεί το Σάββατο 25 Ιουνίου στην Πλατεία νερού στο Release festival. Προμηνύεται να είναι μια βραδιά που και αυτή θα μείνει ιστορική, κάτι σαν χρονομηχανή σε μια εποχή που μεσουρανούσε το ελληνόφωνο rock στα 90s.

Προτρέπει η Ζωή Κόρκα και ο Λευτέρης Τσουρέας

Αλήθεια, πόσο απέχει το Ηρώδειο από τη Δρέσδη;

Ανταποκρίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Μερικές φορές είναι, εκτός από χρήσιμο, ωραίο να κοιτάς πίσω. Μόνο που για να κρίνεις σωστά κάποιες καταστάσεις, πρέπει να ανακαλείς από τη μνήμη σου τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε. Τότε, που αυτό που ζεις τώρα ήταν το άγνωστο μέλλον. Αλήθεια, μπορούσε κανείς να φανταστεί όταν κυκλοφορούσε το θρυλικό “Horses” ή, έστω, όταν αγόραζε το “Easter” και το έβαζε ξανά και ξανά στο πικάπ, ότι θα μπορούσε να δει την Patricia Lee Smith να παίζει ζωντανά στο Ηρώδειο σαρανταδύο χρόνια αργότερα; Νομίζω πως δε χρειάζεται να απαντήσω.

Διαδίδει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
 

Δεν έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την τελευταία επίσκεψη τον ηγετών του αυθεντικού metal από την καταιγιστική εμφάνιση στην Πλατεία Νερού στις 14 Ιουνίου 2019. Και όμως η προσμονή μεγαλώνει μέρα με την μέρα, καθώς τα μεταλλικά μας αδέρφια ετοιμάζονται για το καινούργιο του μεγαλόπνοο σχέδιο που δεν είναι άλλο από το ομηρικό έπος με τίτλο “The Revenge of Odysseys” με συνεργάτες τους Κώστα Καζάκο, Κων/νο Καζάκο και Σάκη Τόλη. Οι δύο ηθοποιοί, πατέρας και γιος, θα ερμηνεύσουν αντίστοιχα τον πολύτροπο Οδυσσέα και τον Τηλέμαχο, ενώ ο Σάκης Τόλης ανέλαβε να μεταφράσει από την Αγγλική στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα. Τέτοια μεγαλεία έχουμε να ζήσουμε από την εποχή του μέγιστου Orson Welles!...       

Από τον Παναγιώτη Γεωργόπουλο                

“In Praise οf Dreams”. Σας ακούγεται κάπως υπερβολικό; Σίγουρα όχι, αν έχετε ακούσει τη jazz του Jan Garbarek, που έχει αφομοιωμένες μεν, πλην όμως σαφώς διακριτές, τις κλασικές και παραδοσιακές μουσικές επιρροές που ανέκαθεν τον γοήτευαν.

Τηλε-μεταφέρει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Χαζεύοντας τις αστραπές καθώς έπεφταν δίπλα από το ποτάμι καθώς κατηφόριζα προς την Πλατεία Νερού, σκεφτόμουν πως ο μαυροντυμένος Ποιητής της καρδιάς μας δεν θα μας απογοητεύσει και θα μας συμπαρασύρει με το γνωστό του πάθος σε ονειρεμένες διαδρομές, με όχημα τους υπέροχους στίχους και μουσική που μας συντροφεύουν τόσα χρόνια.
Ο χρησμός ήταν σωστός. Ο κύριος Nick Cave και οι κακοί του σπόροι φύτεψαν και πάλι με τις λατρεμένες μελωδίες τους υπέροχα, ολάνθιστα τριαντάφυλλα στην ψυχή μας, κάνοντας μας να φύγουμε τραγουδώντας από τον αγαπημένο χώρο του Φαλήρου.

Ανταποκρίνεται ο Φώτης Λαμπρόπουλος