Την 28η Οκτωβρίου κυκλοφόρησε από την εκδοτική White Rabbit η γλαφυρή αυτοβιογραφία του 59χρονου front-man των Primal Scream. “Tenement Kid” ο γενικός τίτλος της, αφού πραγματεύεται αρχικά τα δέκα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας ζώντας σε εργατική πολυκατοικία στο Σπρίνγκμπερν της Γλασκόβης, έως ότου τις εκκενώσει ο τότε πρωθυπουργός Edward Heath. Το γνήσιο βιβλίο που συνέγραψε παρέα με τον κολλητό του φίλο και συγγραφέα Irvine Welsh φτάνει έως και το 1991, λίγο πριν την κυκλοφορία του κομβικού, βραβευμένου δίσκου “Screamadelica” του Σκοτσέζικου κουιντέτου, στις 23 Σεπτεμβρίου. 30 χρόνια πίσω. Τότε που “όπως λεν μερικοί, ξεκίνησαν τα 90’ς” όπως χαρακτηριστικά καταγράφει ο πρωταγωνιστής στην τελευταία του φράση.
“Τα απομνημονεύματα του χαράζουν ένα ενάρετο μονοπάτι τιμιότητας μέσα από μια δεκαετία χαμένη στον Θατσερισμό, που όμως σώθηκε από την acid house!” κατέγραψε σοφά και περιεκτικά Άγγλος συνάδελφος...
Για την ιστορία να αναφέρω επίσης πως η πρόταση συγγραφής του εν λόγω ντοκουμέντου είχε προταθεί στον Gillespie δέκα χρόνια πίσω! Όμως ήταν η περσινή καραντίνα της απρόσμενης πανδημίας που ώθησε τελικά τον ιδιαίτερο ερμηνευτή να ενδώσει.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Apathy in Isolation

Γράφει ο Μιχάλης Κοράκης 

Είναι γνωστό τοις πάσι. Όλοι όσοι έχαιραν ιδιαίτερης ομορφιάς στα νιάτα τους δυσκολεύονται - δικαίως - να διαχειριστούν την σταδιακή απώλειά της με το που περνούν τα χρόνια… Πόσο μάλλον όσοι υπήρξαν διάσημοι (και) για αυτό. Πόσο μάλλον ένας Le Bon που γεννήθηκε με αυτό το επώνυμο για να βγει στο “γυαλί” από πιτσιρικάς (σε τηλεοπτική διαφήμιση του απορρυπαντικού Persil), για να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή Καλών Τεχνών, για να γίνει η απαστράπτουσα βιτρίνα των πολυπλατινένιων Duran Duran που πρωτοστάτησαν στη γέννηση του κοσμογονικού MTV.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Ένα άλμπουμ φτιαγμένο από τους θαυμαστές, για τους θαυμαστές.

Γράφει ο Μιχάλης Κοράκης 

Είναι γεγονός ότι οι αντίξοες συνθήκες που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες κλείνουν την πόρτα με αυταρχικό τρόπο στην μεγάλη μας ερωμένη η οποία δεν είναι άλλη από τη Μουσική. Οι άνθρωποι που υπηρετούν αυτή τη μεγάλη ερωμένη βρίσκουν στον δρόμο τους για νιοστή φορά άλλο ένα τεράστιο εμπόδιο όσον αφορά την καλλιτεχνική έκφραση. Ξέρεις όμως κάτι; Σε αυτές τις δύσκολες μέρες οι πραγματικοί καλλιτέχνες όχι απλά δεν κλαίνε τη μοίρα τους, αλλά είναι μαχητές στην πρώτη γραμμή και μέσα από το έργο τους προτείνουν λύσεις! Μέσα από το έργο τους μας διδάσκουν ήθος, ειλικρίνεια και επιμονή στις αξίες και τα ιδανικά που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Η φυλαγμένη ελπίδα είναι τόσο δυνατή και αληθινή όσο η απόγνωση…

Γράφει ο Μιχάλης Κοράκης