Πέντε χρόνια απουσίας, εικοσιπέντε χρόνια από την μοναδική του επίσκεψη…
«Είμαστε συντετριμμένοι, το σοκ είναι μεγάλο. Σε αυτές τις δύσκολες…
Ελάχιστα κραταιά σχήματα του πλανήτη μας έχουν τα α@#$%δια να…
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 εμφανίστηκε ένας τόσο…
Το Μάρκο τον ξέρουν όσοι πρέπει. Και αυτό γιατί είναι…
Σαν αυτή την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου πριν εβδομηνταδύο χρόνια γεννήθηκε…
Η απίστευτη φωνάρα του επιβλητικού, ανυπέρβλητου, αείμνηστου μορφονιού δεν υπήρξε…
Ανέκαθεν την ξεχώριζα ανάμεσα στις Ντίβες της Pop. Και δεν…
Με αλάθητο και μοναδικό κριτήριο το ότι άντεξαν στο πέρασμα…
Σήμερα νιώθω πως πατώ τα πλήκτρα επί ματαίω. Νιώθω πως…
Με το "World Serpent", οι FORTIÐ μόλις απελευθερώσανε ένα σκοτεινό…
Οι SEALAND AIRLINES είναι άρτια δεμένη μπάντα, προσφέροντας σαγηνευτικές συνθέσεις…
Τούτη ήταν ουσιαστικά η τρίτη φορά που το αλλόκοσμο λιλιπούτιο…
Σαν αυτή την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου πριν εβδομηνταδύο χρόνια γεννήθηκε ο Alan Parsons. Τα (μνημειώδη) έργα και οι (λαμπρές) ημέρες του τον θέλουν να μετρά μέχρι στιγμής δεκατρείς υποψηφιότητες για βραβείο Grammy. Όμως μην συνεχίσω να πληκτρολογώ επ’ αυτού. Μου φτάνει και μου περισσεύει το εξής: τούτος ο υπέρτατος μάστορας της τεχνολογίας του ήχου είναι (συν)υπεύθυνος για τις αμέτρητες ώρες μοναδικής απόλαυσης που μας χάρισαν τέσσερα μεγαλειώδη/μνημειώδη έργα της σύγχρονης μουσικής: “Abbey Road” & “Let It Be” των Beatles και “Atom Heart Mother” & “Dark Side of the Moon” των Pink Floyd.
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
"Αθήνα 1978"
Έχουμε μόλις τελειώσει το Λύκειο και το Καλοκαίρι που ακολούθησε ήταν επεισοδιακό. Οι γονείς του Κώστα ήταν μετανάστες στη Γερμανία και μαζευόμαστε στο μοναδικό σπίτι που νοιώθαμε ελεύθεροι. Η μουσική, η κοινωνική και η σεξουαλική μας ζωή άρχιζε και τέλειωνε σ’ αυτό το σπίτι.