MOCAINE, Ινδία, ντεμπούτο άλμπουμ, νουβέλα 13.000 λέξεων, alternative, grunge, blues…You ask me if I have a god complex, let me tell you something, I am God… 

Γράφει ο Μιχάλης Κοράκης 

Πόσες είναι οι φορές που έχεις θέσει στον εαυτό σου το εξής ερώτημα: “τι θα έδινα ώστε να έχω δει ζωντανά όλους τους ήρωες των μουσικών μου προτιμήσεων;”. Η απάντηση ποικίλει ανάλογα τη ψυχοσύνθεση του καθενός, μα και την ένταση του πάθους που κουβαλάς για τη Μουσική. Την προαιώνια Τέχνη. Άλλος λοιπόν θα “χάριζε” αρκετά χρόνια από το προσδόκιμο της υπόλοιπης ζωής του, γηράσκοντας παραδείγματος χάρη στο λεπτό τριάντα χρόνια ώστε να είχε προλάβει επί σκηνής τον Elvis Presley, κι άλλος θα πούλαγε έως και τη Ψυχή του στο Διάολο ώστε να απολαύσει δια ζώσης σε ετοιμόρροπο καταγώγι -ποιόν άλλον;- τον Robert Johnson!…

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν     

Όταν ο επιβεβλημένος περιορισμός συναναστρέφεται με την επιλεκτική δημιουργία.

Γράφει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson 

Είναι μετρημένοι στα δάκτυλα οι καλλιτέχνες της Ροκ’εν’Ρολ εποποιίας που απέκτησαν παγκοσμίως το προσωνύμιο “Βασιλιάς”. Και δεν είναι με τίποτα τυχαίο που ο Riley B. King ανακηρύχθηκε δικαιωματικά και από νωρίς ο Βασιλιάς της Μπλουζ. Μιλάμε για μια βασιλεία τόσο μακρόχρονη, όσο κάθε μονάρχη σε τούτο τον πλανήτη!…

Όσοι βιοπορίζονται αποκλειστικά με την ηλεκτρική κιθάρα όπως και όσοι ασχολούνται σοβαρότατα μαζί της, το έχουν κοινό μυστικό. Ο B.B. King υπήρξε ο πρώτος που εισήγαγε στην τεχνική του παιξίματός της -και δει των αυτοσχεδιασμών (solos)- τρεις βασικότατες “ευρεσιτεχνίες” που άλλαξαν δραματικά τον τρόπο που προσεγγίζεται τούτο το δημοφιλέστατο όργανο του 20ου αιώνα:
α) το δυναμικό “σήκωμα” των χορδών (bending),
β) την επίμονα ελεγχόμενη δόνηση τους πάνω στην ταστιέρα (vibrato) και
γ) το επιδεικτικά συγκοπτόμενο ήχο της κάθε νότας με την πένα (ή και ενίοτε με το νύχι) να “τσιμπάει”, και όχι απλά να κρούει τη χορδή μπροστά από τους μαγνήτες. Διόλου περίεργο λοιπόν το γεγονός του ότι αμέτρητοι από τους μεταγενέστερους συνάδελφους του τον αναφέρουν ως σημαίνουσα επιρροή. Το μνημειώδες “Live At The Regal” εκθειάζεται ομόφωνα. Και μιλάμε για ονόματα τρανά και εξίσου επιδραστικά όπως οι Jimi Hendrix, George Harrison, Eric Clapton, Peter Green, Carlos Santana!    

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν  

Κάποιος μας κάνει άσχημες πλάκες, δεν γνωρίζω ποιος έχει βαλθεί να μας τρελάνει φέτος, αλλά το κακό δεν έχει τελειωμό…
Γιατί δεν φτάνει που έχουμε τόσα ντράβαλα στο κεφάλι μας, από τα οποία αγωνιζόμαστε καθημερινά για να ξεπεράσουμε και να ξεφύγουμε όσο πιο ξέγνοιαστα και εύκολα γίνεται, έχουμε και αυτά τα αντικανονικά χτυπήματα κάτω από την μέση, από τα χειρότερα που μπορεί να νιώσει ένας μουσικόφιλος στην καρδία του, που είναι γεμισμένη από νότες και μουσικές συγκινήσεις.

Φόρος τιμής από τον Νίκο Παπαδόπουλο

Ταλέντο, μεράκι, φρέσκα μυαλά, τόλμη και το “τύποις” blues rock των UNTIL THE SUN βρίσκει τον τρόπο να συναρπάσει… η συνέχεια στα deck σας!

Γράφει ο Jack Syrmaleon.

Ο άτυπος κώδικας ευγένειας συστήνει αβρότητα έναντι των θηλέων. Έτσι προέκυψε σε κάποιες άλλες περασμένες εποχές και η έκφραση “οι Κυρίες προηγούνται”. Στην περίπτωση της Ελιάνας Νικολοπούλου όμως, ισχύει το “οι Κυρίες Ηγούνται” και εξηγώ το γιατί ...      

Τιμά ο Jack Syrmaleon

Με αλάθητο και μοναδικό κριτήριο το ότι άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου, το προσωπικό γούστο σίγουρα έρχεται σε δεύτερη μοίρα.  

Αρθρογραφεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

27 Αυγούστου 1990. Η ώρα είναι 12:50 μετά τα μεσάνυχτα όταν το νοικιασμένο από τον Eric Clapton ελικόπτερο Bell 260B Jet Ranger έχοντας διανύσει μόλις 3.000 πόδια σε σαρανταδύο δευτερόλεπτα από την απογείωσή του, συγκρούεται πάνω στο λόφο του Χιονοδρομικού Κέντρου του Alpine Valley στο East Troy του Wisconsin, σε υψόμετρο μόλις εκατό ποδών. Όλοι οι επιβάτες σκοτώνονται ακαριαία: ο κατά τα φαινόμενα άπειρος πιλότος Jeffrey Brown, ο Bobby Brooks, ατζέντης του Clapton, o σωματοφύλακάς του Nigel Browne, ο Colin Smythe, βοηθός του tour manager, και ο Stevie Ray Vaughan.

Φόρος τιμής από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

Ο Little Albert είναι το Heavy Blues Project τού Alberto Piccolo, lead guitarist των "Scarlet Doom" MESSA. Το "Swamp King" συνδυάζει το βαρύ συναίσθημα των Delta blues, τον ακατέργαστο ήχο τού stoner doom και ελιγμούς μεταξύ αυτοσχεδιασμού και ψυχεδέλειας.