Πέντε χρόνια απουσίας, εικοσιπέντε χρόνια από την μοναδική του επίσκεψη…
«Είμαστε συντετριμμένοι, το σοκ είναι μεγάλο. Σε αυτές τις δύσκολες…
Ελάχιστα κραταιά σχήματα του πλανήτη μας έχουν τα α@#$%δια να…
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 εμφανίστηκε ένας τόσο…
Το Μάρκο τον ξέρουν όσοι πρέπει. Και αυτό γιατί είναι…
Σαν αυτή την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου πριν εβδομηνταδύο χρόνια γεννήθηκε…
Η απίστευτη φωνάρα του επιβλητικού, ανυπέρβλητου, αείμνηστου μορφονιού δεν υπήρξε…
Ανέκαθεν την ξεχώριζα ανάμεσα στις Ντίβες της Pop. Και δεν…
Με αλάθητο και μοναδικό κριτήριο το ότι άντεξαν στο πέρασμα…
Σήμερα νιώθω πως πατώ τα πλήκτρα επί ματαίω. Νιώθω πως…
Με το "World Serpent", οι FORTIÐ μόλις απελευθερώσανε ένα σκοτεινό…
Οι SEALAND AIRLINES είναι άρτια δεμένη μπάντα, προσφέροντας σαγηνευτικές συνθέσεις…
Τούτη ήταν ουσιαστικά η τρίτη φορά που το αλλόκοσμο λιλιπούτιο…
Σαν αυτή την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου πριν εβδομηνταδύο χρόνια γεννήθηκε ο Alan Parsons. Τα (μνημειώδη) έργα και οι (λαμπρές) ημέρες του τον θέλουν να μετρά μέχρι στιγμής δεκατρείς υποψηφιότητες για βραβείο Grammy. Όμως μην συνεχίσω να πληκτρολογώ επ’ αυτού. Μου φτάνει και μου περισσεύει το εξής: τούτος ο υπέρτατος μάστορας της τεχνολογίας του ήχου είναι (συν)υπεύθυνος για τις αμέτρητες ώρες μοναδικής απόλαυσης που μας χάρισαν τέσσερα μεγαλειώδη/μνημειώδη έργα της σύγχρονης μουσικής: “Abbey Road” & “Let It Be” των Beatles και “Atom Heart Mother” & “Dark Side of the Moon” των Pink Floyd.
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
Father, will you take me away?
Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Η τελευταία φορά που η κάθαρση της κατατονικής μελαγχολίας έλαβε χώρα στα μέρη μας ήταν τον Φεβρουάριο του 2013, οπότε η προσμονή για την επανάληψη της ψυχοθεραπευτικής της λειτουργίας ήταν ήδη τεράστια. Θεραπευτικές ιδιότητες όμως δεν έχει μόνο το σκοτεινό progressive των Σουηδών αλλά και το μελωδικό doom/death των δικών μας ΟnThorns I Lay, οι οποίοι θα τολμούσα να πω ότι με την απουσία τους για αρκετά χρόνια μας έλειψαν πολύ!
Ανταπόκριση του Παναγιώτη Πατσάη
Σάββατο βραδύ
O Mark Lanegan επιστρέφει στην Αθήνα για μια συναυλία στο Gagarin
Καταγράφει ο αναγνώστης Δημήτρης Βαρδάκης
Οι GANG OF FOUR είναι μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες στον post punk ήχο και τεράστια επιρροή για πολλά συγκροτήματα. Οι ΤΡΥΠΕΣ τους χρωστούν πολλά για την ηχητική κατεύθυνση του ντεμπούτου τους και ο Kurt Cobain θεωρούσε το ντεμπούτο τους ως κομβικό δίσκο για την ευρύτερη punk σκηνή. Γι’άλλη μια φορά ήρθαν στη χώρα μας για συναυλία και δε θα μπορούσαμε να λείψουμε!
Κείμενο-φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
Κατ’ αρχάς είναι πολύ ενδιαφέρουσα η συνύπαρξη στο line up του θερμού ευρωπαϊκού Νότου με την ψύχρα της Σκανδιναβίας. Η μουσική γεφυρώνει το χάσμα μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων και μερικών δεκάδων βαθμών Κελσίου.
Καταγράφει η Jane Σαμπανίκου
«Πόσα κιλά κόκα»;;;
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
Ένας σύγχρονος (μουσικός) φιλόσοφος σε κίνδυνο.
Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Πλήρης απομυθοποίηση άρα και αποκαθήλωση ενός κάποτε μεγάλου καλλιτέχνη…
Καταγράφει ο Δημήτρης Τσέλλος