Ακόμη και αν οι περισσότεροι από εμάς ουδέποτε περιμέναμε το “Rock’n’Roll Hall Of Fame” να επικυρώσει την αυταπόδεικτη αξία των «μουσικών ηρώων» μας, δεν ξέρω για σένα, εγώ μπήκα τελικά και ψήφισα σήμερα για πρώτη φορά, κατ’ εξαίρεση, ώστε να τιμήσω (και με αυτόν τον τρόπο) δυο λατρεμένα μου υποψήφια σχήματα του 2022: τους Rage Against The Machine και τους εδώ τιμώμενους μεταλλοπατέρες. Υπόψιν. 29 Απριλίου, μεθαύριο, λήγει η προθεσμία υποβολής. Όχι πως θα ιδρώσει το αυτί τους φυσικά.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Το Σάββατο 29 Αυγούστου 2020 το θεμελιώδες “British Steel” γίνεται αισίως σαράντα χρονών (και τεσσερισήμισι μηνών). Γεγονός που αφού πρώτα μας θέλει κατηφείς συνειδητοποιώντας πως μας πήρανε τα χρόνια, μας βάζει στο τριπάκι να επενδύσουμε ξανά μανά τον όβολό μας ως αρρωστάκια, αποκτώντας το σε διπλό βινύλιο με το artwork του δίσκου εκτυπωμένο σε κάθε πλευρά των δίσκων. Και βέβαια ως είθισται σε περιπτώσεις σαν κι αυτές, δε λείπει κι από εδώ το προβλεπόμενο «τυράκι». Στην περίπτωσή μας; Νταξ, μην τρελαθούμε κιόλας, άντε να το ονοματίσουμε «κασεράκι Μακεδονίας», αφού τα μόνα δωράκια kinder-έκπληξη εδώ είναι η συμμετοχή του ακυκλοφόρητου “Red, White & Blue” που προοριζόταν για το “Turbo”, όπως και μια ζωντανά ηχογραφημένη εκδοχή του “Grinder” από την περιοδεία του 1984 για τις ανάγκες προώθησης του “Defenders of the Faith”. Βλέπεις και τα δυο τους έπαιξαν ξανά τον ρόλο αυτό στην remastered έκδοση του τιμώμενου album που κυκλοφόρησε το 2001.

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

Κοντός ψαλμός αλληλούια. Το Καλοκαιράκι, η ιαχή «είναι τρελός ο φαλακρός!» θα πλημυρίσει τη Μαλακάσα και οι θεόρατες τσιρίδες που ως τραγουδιστής επέβαλε μέσα από τους Judas Priest θα μας ανατριχιάσουν ξανά συθέμελα!

“Ram it down, ram it down, razing the place to the ground”!

Γράφει ο Δημήτρης Τσέλλος

Marching in the streets, dragging iron feet!
Laser beaming hearts, ripping men apart!