Την τελευταία μέρα του Ιουνίου το θερμόμετρο είχε ξεπεράσει τους τριανταπέντε βαθμούς όταν στις 5:30 ήρθαν στην σκηνή του Release Athens, οι Bobya Cottisha, η neo-soul alternative pop μπάντα από την Θεσσαλονίκη, που ηχογράφησε το ντεμπούτο άλμπουμ της "For Breakfast" στη διάρκεια του δεύτερου lockdown.  Ζωντανά οι συνθέσεις και η φωνή της Ελένης Τσιγαρά αποδίδουν άψογα αλλά ταυτόχρονα διαφαίνεται η  υπερβολική ελαφρότητα των στίχων και του ύφους τους που δεν αποτελεί κάτι το αξιοπρόσεκτο.  Οι λίγοι θαρραλέοι που στάθηκαν στο λιοπύρι για να τους ακούσουν φαίνεται πως το διασκέδασαν πάντως.

Ανταποκρίνεται ο Κωνσταντίνος Μαντέλος

Χωρίς καθυστέρηση τους διαδέχθηκε, ο επίσης Θεσσαλονικιός, πρωτοπόρος electro punk καλλιτέχνης Mazoha και στάθηκε θαρραλέα μόνος με την κιθάρα του απέναντι στον ήλιο. Αιχμηρός, με έντονο ρομαντισμό και γερά beat, οι τόσο προσωπικοί στίχοι του ακούγονταν περισσότερο με γκρίνια στην τεράστια σκηνή του φεστιβάλ. Ίσως θα τον βοηθούσε το πέπλο της νύχτας και ένας πιο μικρός χώρος για να αγγίξει με τη δυναμική του το κοινό. Δυστυχώς προσπάθησε πολύ και ξοδεύθηκε αυτή την μέρα.

Σειρά είχε ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εγχώριας σκηνής, που σημειωτέων, είχε ανοίξει την πρώτη συναυλία των Pet Shop Boys στην Ελλάδα εν έτη 1999 στο Θέατρο Λυκαβηττού, ο Κωνσταντίνος Βήτα, με συνοδεία φουλ μπάντας και ζωντανά ντραμς.
Το σετ του ήταν δυναμικό, ιδιαίτερα μπιτάτο, με πολλά αναλογικά synth όπως άλλωστε ταίριαζε στην ημέρα! Αρκετά κομμάτια προέρχονταν από την συνεργασία του καλλιτέχνη με τον Νίκο Πατρελάκη, “Neapoly” , μια εξαιρετική δουλειά που παρουσιάστηκε πριν λίγο καιρό, δεν παρέλειψε όμως να μας θυμίσει τις παλαιότερες αγαπημένες μουσικές του.

Από ένα σημείο και μετά, υπήρξαν κάποια προβλήματα με τον ήχο. Το μπάσο ήταν ιδιαίτερα έντονο και υπερκάλυπτε με τις παραμορφώσεις του όλες τις συχνότητες. Παρόλα αυτά δεν χάλασε το κέφι των θεατών που είχαν αρχίσει να πληθαίνουν. Είναι πάντα μια γλυκιά εμπειρία να ακούμε τον Κωνσταντίνο Βήτα ,μόνο ή με τους Stereo Nova, έστω και για μια ώρα που κράτησε η εμφάνιση του.

Το μαρτύριο της ημέρας με τον ατελείωτο ήλιο είχε αρχίσει να φτάνει στο τέλος του, όταν οι Thievery Corporation και η υπέροχη στρατιά τραγουδιστών τους κατέλαβαν την σκηνή με ένα απέριττο show όπου η ίδια η μουσική ήταν πρωταγωνιστής!
Οι Αμερικάνοι νομάδες έχοντας πια καταλύσει τα μουσικά είδη, κινούνται άνετα ανάμεσα στο fusion dub, hip hop, funk, electro και ethnic στοιχείων από όλο τον κόσμο (το sitar είχε πρωτοκαθεδρία σε πολλά τραγούδια!).

Υπήρχαν πάλι προβλήματα με την απόδοση του ήχου αλλά ο κόσμος είχε συμπαρασυρθεί τόσο που χόρευε και δεν το παρατηρούσε πλέον. Επί μιάμιση ώρα υπήρχε συνεχείς εναλλαγή ερμηνευτών ανά κομμάτι, ανάλογα με τις ανάγκες πάντα, άλλοτε μια dub αμαζόνα ή μια αέρινη νεράιδά και μετά ένα δυναμικός rapper ή ένας εντυπωσιακός reggae man!

Ακόμη και αν δεν σου αρέσουν οι Thievery Corporation είναι δύσκολο να μην παραδεχθείς την μαεστρία  και συνέπεια που έχουν αποκτήσει μετά από τόσα χρόνια πορείας στο να ξεσηκώνουν!

Η προετοιμασία και το στήσιμο για το σκηνικό των Pet Shop Boys πήρε σχεδόν μια ώρα ενώ η Πλατεία Νερού είχε γεμίσει πλέον ασφυκτικά. Η διαστρωμάτωση του κοινού ήταν πολυποίκιλη και απαρτιζόταν από όλες τις ηλικιακές βαθμίδες. Η συναυλία ήταν ξεκάθαρα sold out! Εννέα χρόνια από την τελευταία τους επίσκεψη για ένα τόσο αγαπημένο δίδυμο ίσως να ήταν πολλά…

Στις έντεκα ακριβώς οι Pet Shop Boys βρίσκονταν επιτέλους στην σκηνή! (αφού πρόβαλλαν, ως ένδειξη υποστήριξης στα θύματα του πολέμου, την σημαία της Ουκρανίας στο video wall). Για μιάμιση ώρα όλοι βρισκόμασταν με κομμένη την ανάσα στο Dreamworld όπως είπε ο Neil Tennant. Στον δικό τους ηλεκτρονικό κόσμο που έπλασαν με προσοχή τόσα χρόνια. Κάθε τραγούδι επιλέχθηκε και διαμορφώθηκε έτσι ώστε να κυλά απρόσκοπτα στο επόμενο, σαν ένα ατελείωτο mega mix. Τα φωτορυθμικά και τα laser διέγραφαν μια ξεχωριστή χορογραφία μέσα στην νύχτα. Τα projection, όπως και τα μινιμαλιστικά κοστούμια τους θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με των Kraftwerk, αλλά τελικά λίγοι μπορούν να σε κάνουν να χορέψεις, να συγκινηθείς και τελικά να νιώσεις τόση ευφορία όσο οι Pet Shop Boys.

Ήταν συγκινητικό να βλέπεις πως τα αγόρια μεγάλωσαν και είναι ώριμοι άντρες, σε αντίστιξη με τις εικόνες τους που προβάλλονταν στην οθόνη από τις δεκαετίες του ογδόντα και του ενενήντα.  Μαζί τους μεγαλώσαμε και εμείς, αλλά για μια νύχτα μονάχα μας έκαναν να νιώσουμε σαν παιδιά που χορεύουν τα αγαπημένα τους κομμάτια, παρέα με τους electro ήρωες μας να ηγούνται του πάρτυ!


Pet Shop Boys Setlist
1.    Suburbia
2.    Can You Forgive Her?
3.    Opportunities (Let’s Make Lots Of Money)
4.    Where The Streets Have No Name (I Can’t Take My Eyes Off You)
5.    Rent
6.    I Don’t Know What You Want But I Can’t Give It Anymore
7.    So Hard
8.    Left To My Own Devices
9.    Domino Dancing
10.    Love Comes Quickly
11.    Losing My Mind
12.    Always On My Mind
13.    Dreamland
14.    Heart
15.    It’s Alright
16.    Vocal
17.    Go West
18.    It’s A Sin
Encore:
19.    West End Girls
20.    Being Boring

Phtos by Olga K. (except Pet Shop Boys)

Δεν υπάρχει πιο πετυχημένο αγγλικό ντουέτο στην pop από τους  Neil Tennant και Chris Lowe, είναι οι αδιαφιλονίκητοι πρωταθλητές των synthesizer από την δεκαετία του ογδόντα μέχρι σήμερα, έχοντας ρεμιξάρει, κάνει παραγωγή και γράψει από τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια για τους ίδιους αλλά και για καλλιτέχνες όπως ο David Bowie μέχρι τη Liza Minnelli.

Προτρέπει ο Κωνσταντίνος Μαντέλος

«Αγαπάμε όλα τα είδη της Μουσικής, και είναι αυτός ο λόγος που οι Thievery Corporation ακούγονται όπως ακούγονται. Και παρότι θα ήταν αδύνατον να ενσωματώσουμε όλα τα προσωπικά μας γούστα στη Μουσική που δημιουργούμε, εν τέλει το καταφέρνουμε καλύτερα από τους περισσότερους. Έτσι, τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια δεν έχουμε αφήσει τίποτα που να μην έχουμε κάνει. Για την ακρίβεια, ξεπεράσαμε κάθε μας προσδοκία…»

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Εν αναμονή της έκτης κατά σειράς επίσκεψης του Αγγλικού πολυπλατινένιου synth-pop ντουέτου στη χώρα μας στα πλαίσια του ετήσιου Release Athens Festival την Πέμπτη 30 Ιουνίου παρέα με τους Thievery Corporation, έλα να πάμε πίσω εικοσιδύο ολάκερα χρόνια, τότε που γέμισαν για δυο συναπτές βραδιές το μαγικό θέατρο στο λόφο του Λυκαβηττού. Ήταν βλέπεις η πρώτη τους φορά στην Ελλάδα.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν