To prog or not to prog?Στο ρόλο του hitter ο…
Πέρασαν κάμποσα χρόνια από τότε που θέλησα να μοιραστώ μαζί…
Σε έναν αναβράζοντα κόσμο. Γράφει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson
Ο καλός μου φίλος, ο ΒαγγέληςΘυμάται (και αγαπά) ο Τάκης…
“Πολύ κρύα τα πράγματα εδώ μπροστά. Για ζεσταθείτε λίγο. Έτσι…
«Αγαπάμε όλα τα είδη της Μουσικής, και είναι αυτός ο…
Μια πολύ δυνατή περιοδεία που πέρασε και από την χώρα…
Έχοντας αναγνώσει την απίστευτη αναμνηστική ιστορία του θαυμαστού Γιάννη Πετρίδη…
Το λέει και ο τίτλος: Μια καλύτερη ζωή. Και η…
Είναι κοινό μυστικό τα τελευταία χρόνια. Ο άκρατος επαγγελματισμός και…
Έστω και με δυόμιση χρόνια καθυστέρηση, ήρθε η ώρα που…
Και είναι να αναρωτιέσαι. Τώρα ποιος θα φυλάει τα σύνορα…
Η ψυχεδέλεια υπάρχει ακόμα και κινείται, αναπτύσσεται και μεγαλουργεί στα…
Πολύ λίγες μπάντες, που κατατάσσονται στο χώρο της σκληρής μουσικής…
Γνώριμοι του ελληνικού Hard & Heavy κοινού, οι σουηδοί H.E.A.T.…
Η αυτού εξοχότης ο κος BardensΥποκλίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Εν αναμονή της νέας επερχόμενης δισκογραφικής δουλειάς των Αμερικανών Black Keys στις 14 Μαΐου, η πρωταγωνιστική τους εμφάνιση στο Rockwave Festival του 2015 στο Terra Vibe της Μαλακάσας σήκωσε κεφάλι μέσα από τα άδυτα του φωτογραφικού μου αρχείου, διεκδικώντας μια θέση σε τούτη τη μόνιμη στήλη.
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
Ήταν πολλοί αυτοί που περίμεναν αυτήν την ημέρα του φετινού Release Festival. Οι δέκα χρόνια πάνω-δέκα κάτω γενιά του grunge και της σκηνής του Seattle της δεκαετίας του ’90 θα κάλυπτε επιτέλους μία από τις μεγαλύτερες εκκρεμότητές του: να δει ζωντανούς στη σκηνή τους Alice In Chains!
Περιγράφει η Jane Σαμπανίκου και συμπληρώνει ο Χρήστος Κισατζεκιάν
Το απόγευμα της Παρασκευής ανακοινώθηκε το αλλαγμένο πρόγραμμα της δεύτερης μέρας του Desertfest.
Ανταπόκριση της Σοφίας Γεωργούση
Τίποτα καλύτερο για ένα ζεστό Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, αλλά και ένα για ένα ιδανικό κλείσιμο της συναυλιακής σεζόν, από το New Long Fest. Το μουσικό φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα επί 13 συναπτά έτη, στο Πολιτιστικό και Αθλητικό Κέντρο της Νέας Μάκρης Η 13η εκδοχή του, λοιπόν, μας επιφύλασσε 14 από τις καλύτερες εγχώριες μπάντες που έχουν ως βάση τους, θα λέγαμε, το μέταλ ή έστω, φέρουν στοιχεία του. Με τις μισές να τις έχω ξαναδεί (και να θέλω να τις ξαναδώ, για τους λόγους που θα αναφέρω στη συνέχεια) και τις άλλες μισές όχι, δε θα μπορούσα να μη βρίσκομαι εκεί.
Ανταπόκριση: Πάνος Σταυρουλάκης