“Δεν είναι υποθέσεις χαμένες, παρά εκείνες μόνο που εγκατέλειψες”. Σωκράτης…
Η αιθέρια, γλυκιά μελαγχολία έχει όνομα. Lisa Gerrard. Από την…
Τhe perfect time at the right Place! Aπό τον Λεωνίδα…
Η Μουσική Τηλεόραση στην Ελλάδα Οι παλαιότεροι που ζήσαμε για…
Αιθέρια φωνή, στίχοι έμμετροι, ποιητικοί και σαγηνευτικές, υπνωτικές κιθάρες που…
Οι Γερμανοί Doomsters επιστρέφουν επιχειρώντας να αναμετρηθούν πρόσωπο με πρόσωπο…
Αλήθεια, μέρες σαν κι αυτές που ζούμε, έχουν χώρο για…
“Fire, I'll take you to burn…” από τη μια, αλλά…
Θα να είναι ζόρικο πολύ να βλέπεις στον καθρέφτη τα…
Ας παίξουμε ένα παραδοσιακό και διαχρονικό παιχνίδι λέξεων, την επονομαζόμενη…
Ο γενικότερος λήθαργος στον οποίο έχουμε περιέλθει δεδομένων των πρωτόγνωρων…
Μελωδικό Death Metal με επικό αέρα και σενάριο βασισμένο στην…
O Steven Wilson είναι περιπτωσάρα από κάθε μα κάθε άποψη.…
“There's not enough love to go round”. Κατανοητό; Χμ, δε…
Με το που έπεσε και τούτη η κεραμίδα στο κεφάλι μας προχθες το βράδυ, σάστισα. Το ένα λεπτό σιγής εκ μέρους μου προέκυψε μονομιάς, αυθόρμητα, χωρίς να το σκεφτώ. Στα καπάκια την κατακρήμνισαν όμως σκέψεις όπως «όχι ρε που@#$η, όχι, αυτό ήταν;» και «πάει το Όνειρο να τον δω επί σκηνής, να τον απαθανατίσω, να του πάρω μια συνέντευξη...». Ήταν Όνειρο Ζωής!
Ξάφνου δεν ήξερα τι να κάνω… Να βάλω κάτι στο πικ-απ να τον ακούσω; Να το μοιραστώ με κάποιους μεταμεσονύκτια, ή όχι; Εν τέλει έγραψα τις παρακάτω αράδες στο φατσαμπούκι και κατέβασα τέσσερα βιβλία / φωτογραφικά λευκώματα από τη βιβλιοθήκη μου που με βοήθησαν μετά να αποκοιμηθώ, ζαλίζοντάς με:
Μέχρι πριν λίγη ώρα τσακωνόμουν με τους ομοιοπαθείς φίλους μου για το ότι ο Eddie είναι ο «σημαντικότερος εν ζωή ηλεκτρικός κιθαρίστας του Πλανήτη μας»... Τώρα;;;
Φόρος τιμής από τον Χρήστο Κισατζεκιάν