Ένας μοναχικός δρόμος προς την άνοδο, την κορύφωση και από…
Η τρίτη φάση μιας μπάντας, που αν δεν υπήρχε, η…
STANDING PROUD FOREVER - Συναυλία-Αφιέρωμα: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ & SOCRATES Drank…
Και να που η 12η και τελευταία μέρα του Release…
Ένα Rockwave (όχι) σαν τα παλιά Από τον Κώστα Φαρόπουλο
Και να που έφτασε η ενδέκατη μέρα του Release 2022.…
Πήγα σε συναυλία που δεν είχε καπνογόνα και θάλασσες από…
Η κατ' ιδίαν συνέντευξη μου με τον Pär Sundström στα…
...Που δυστυχώς κατέντησε απρόσμενα διεκπαιρεωτικό... Ανταποκρίνεται απογοητευμένος ο Πάνος Φαρόπουλος
Τους Alestorm, τους είχα δει πρώτη φορά πριν μερικά χρόνια…
"Vital Path" ονομάζεται το νέο μουσικό project του Πάνου Παπαπέτρου…
Πολλοί περίμεναν με αγωνία την εμφάνιση των Scorpions με τον…
Οι «Φλόγες» παραμένουν άσβεστεςΑναζοπυρώνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Athens Release Festival: Από τα πιο καυτά festival της Αθήνας,…
Δέκα χρόνια, οκτώ μήνες και πέντε μέρες πέρασαν από τον άδικο χαμό του Ronald James Padavona, του ανυπέρβλητου και λατρεμένου μας Ronnie. Ναι, αν θες το πιστεύεις, αν όμως όχι, το ίδιο και το αυτό για μένα. Τις μετρώ τις μέρες. Τις μετρώ τις νύχτες ασυνείδητα κάθε τόσο που ακούω απρόσμενα μια ερμηνεία του, που επιλέγω συνειδητά να ρουφήξω ένα από τα διαμάντια που ανέδειξε με τη φωνάρα του, με τους στίχους του. Με το καλλιτεχνικό ανάστημά του, αυτός ο θεόρατος κοντοπίθαρος!
Εκείνη την Κυριακή του Μάη του 2010 θα τη θυμόμαστε συννεφιασμένη όσοι πίνουμε (Ενεστώτας!) νερό στο όνομά του. Και στην περίπτωσή του η γνωστή και χιλιοειπωμένη φράση “από τότε ο κόσμος της μουσικής που αγαπάμε έγινε φτωχότερος”, παίρνει σάρκα και οστά.
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν