Την τελευταία μέρα του Ιουνίου το θερμόμετρο είχε ξεπεράσει τους…
Iggy. Θεσμός. Αγέραστος και απέθαντος θεσμός εδώ και δεκαετίες! Και…
Δεν υπάρχει πιο πετυχημένο αγγλικό ντουέτο στην pop από τους…
Είναι από τις βραδιές που μένουν χαραγμένες στη μνήμη μας…
Στην έκτη μέρα του Release Athens Festival ο ήλιος έκαιγε…
The Smith FamilyΑνταποκρίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Τίποτα λιγότερο η περισσότερο από αυτό που περιμέναμε από τους…
Αλήθεια, πόσο απέχει το Ηρώδειο από τη Δρέσδη;Ανταποκρίνεται ο Τάκης…
“In Praise οf Dreams”. Σας ακούγεται κάπως υπερβολικό; Σίγουρα όχι,…
Χαζεύοντας τις αστραπές καθώς έπεφταν δίπλα από το ποτάμι καθώς…
Ο Γιάννης είναι αυτό που λέμε Συνοδοιπόρος με σίγμα κεφαλαίο.…
Επιτέλους επιστροφή στην κανονικότητα μετά από τρία χρόνια. Οι ACCEPT,…
To prog or not to prog?Στο ρόλο του hitter ο…
Πέρασαν κάμποσα χρόνια από τότε που θέλησα να μοιραστώ μαζί…
Ο καλός μου φίλος, ο ΒαγγέληςΘυμάται (και αγαπά) ο Τάκης…
Και είναι να αναρωτιέσαι. Τώρα ποιος θα φυλάει τα σύνορα της κιθαριστικής μουσικής όταν αυτή μιλάει τη γλώσσα τη δική μας; Είναι γνωστό τοις πάσι. Ο Σταύρος ήταν το “αλάνι” των Poll. Ο ασυμβίβαστος της παρέας. Και έτσι παρέμεινε έως το τέλος.
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
Η ιστορία των H.E.A.T ξεκινά κάπου κοντά στη Στοκχόλμη το 2007, με την ένωση των συγκγροτημάτων Dream και Trading Fate. Την αρχική σύνθεση αποτελούσαν οι Jona Tee, Dave Dalone, Kenny Leckremo, Don Crash, Jimmy Jay και Eric Rivers.
Από τη Σοφία Μπαλή
Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Φύσει αδύνατον λοιπόν να μην αδράξω τη Χρυσή Επέτειο των λατρεμένων Camel για αυτό το ραντεβού μας μέσα από τις σελίδες της εν λόγω πολιτιστικής παλέτας. Πόσο μάλλον όταν ο τυχερός κατέχω την πρώτη συνέντευξη που έδωσε ποτέ σε Έλληνα ο αειθαλής ηγέτης του βρετανικού προοδευτικού σχήματος Andrew Latimer, το σωτήριον έτος 1997!... Και λέω να τη μοιραστώ εδώ μαζί σας.
Κείμενο & συναυλιακές φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
Μοιάζει με άχαρο αστείο. Με κρύο ανέκδοτο. Κι όμως είναι πέρα για πέρα γεγονός. Ο πολύχρωμος ήρωάς μας κάνει τους παππούδες μας να μοιάζουν αυτοί με ανέκδοτα, παραμένοντας στις επάλξεις, τσιρίζοντας οριακά, νυν και αεί επί σκηνής ιπτάμενος, καταργώντας πάραυτα το γνωστότατο ρητό «ο γέρος θα πάει από πέσιμο ή από χέσιμο». Ουδεμία σχέση!
Κακά τα ψέματα. Είμαστε οι γενιές που επειδή είχαμε την ευχή να ζήσουμε το rock’n’roll στα ντουζένια του, αξιωματικά βιώνουμε πρώτοι την σταδιακή, νομοτελειακή απώλεια των ινδαλμάτων μας… Ευχή και Κατάρα λέγεται αυτό.
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
Δε θα ξεχάσω τη μέρα που πρωτάκουσα το πλέον θρυλικό, ομώνυμο ντεμπούτο των Iron Maiden, με το που κυκλοφόρησε στην Ελλαδίτσα μας τέλη του 1980 αν θυμάμαι καλά. Το “Remember Tomorrow” χώθηκε μονομιάς, μια για πάντα στην καρδιά μου, και οι λόγοι αμέτρητοι. Όμως αν πρέπει αν επιλέξω έναν, αυτός ήταν τα απίστευτα καμώματα του Steve Harris που, πέρα από τις ανυπέρβλητες «πινελιές» του στο βασίλειο των χαμηλών συχνοτήτων που μόλις εκείνη τη χρονιά είχα ασπαστεί και του λόγου μου, συνυπέγραφε τη συντριπτική πλειοψηφία των συνθέσεων/στίχων αυτού του θεμελιώδους δίσκου. Ένα «χούι», που έμελε να τον χαρακτηρίζει έως και… αύριο!
Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
"Over the Edge". Πιο πολύ, πεθαίνεις…
Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Από τη μία λέω: “It's not the truth I see / It's just a mockery”! Άντε, να δεχτώ ότι κάποιοι δεν τους πήραν χαμπάρι τη δεκαετία του ’80. Ούτε μετά; Δηλαδή, τι δεν έχουν καταλάβει εδώ τόσα χρόνια;
Εάν ρωτήσεις τον James Hetfield ποιό είναι το αγαπημένο του album, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου θα πάρεις την απάντηση ‘’Toys in the Attic’’. Εάν ρωτήσεις τον Slash ποιό είναι το αγαπημένο του συγκρότημα, θα τον ακούσεις μονομιάς να ξεστομίζει χαμογελώντας την φράση Αerosmith. Eάν καίγεσαι να μάθεις ποιανού το lifestyle θέλησε να αντιγράψει ο Νikki Sixx κοντεύοντας να δει τα ραδίκια ανάποδα, την απάντηση θα την βρεις στο όνομα Steven Tallarico!
Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης
Παίζεις μπάσο,πλήκτρα και ταυτόχρονα είσαι το «πολυεργαλείο» στο μεγαλύτερο rock συγκρότημα που γνώρισε ποτέ αυτός ο ντουνιάς… Είσαι εξαιρετικός συνθέτης και ενορχηστρωτής… Αναλαμβάνεις την παραγωγή για ένα κάρο καλλιτέχνες και τους βγάζεις όλους ασπροπρόσωπους… Δεν ξέρεις ουτε κι εσύ ο ίδιος πόσες περιοδείες έχεις στο ενεργητικό σου…Δεν επαναπαύεσαι ποτέ στις δάφνες σου και έχεις τον «αμάζευτο» καλλιτεχνικά και δημιουργικά… Έχεις παίξει με τους πάντες και τα πάντα και έχεις σαρώσει ότι βραβείο υπάρχει στην μουσική βιομηχανία κατακτώντας κάθε κορυφή… Έχεις μια μουσική πορεία η οποία θα πρέπει να χωριστεί σε τόμους κι εσύ αντί να έχεις ύφος εκατό καρδιναλίων είσαι σε εκνευριστικό βαθμό ντροπαλός και χαμηλών τόνων!
Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης
Ξέχνα τα αστρικά σου ταξίδια…Ξερίζωσε τις ατμοσφαίρικες γέφυρες από όλα σου τα ακούσματα…Αφαίρεσε βίαια την παραισθησιογόνο επανάληψη (delay) και το χαοτικό βάθος (echo) από τη δισκογραφική συλλογή σου… Τι σου μένει??? Η στυγνή ισοπεδωτική πραγματικότητα!…
Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης
Σε δυο μονάχα ημέρες κυκλοφορεί τo κύκνειο δημιούργημα του, με εκπληκτικές συμμέτοχες φίλων καλλιτεχνών του ιδιοφυούς κιθαρίστα.
Μεταδίδει ο Νίκος Παπαδόπουλος