Ο αληθινός ήχος του Manchester

Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, σε «άγνωστες» περιοχές.

Οι James δε χρειάζονται συστάσεις στην Ελλάδα. Έχουν πει, άλλωστε, και οι ίδιοι ότι όπως εδώ, δε νιώθουν πουθενά! Στο σημείο αυτό συγκρατούμαι να μην αναφερθώ στο θρυλικό live τους στο Λυκαβηττό (ξέρετε όλοι εσείς ποιο), που ήταν μακράν η συναυλία με την περισσότερη συμμετοχή του κοινού σε δεύτερα φωνητικά. Κάνω την καρδιά μου πέτρα και συνεχίζω, γιατί έχουμε στα σκαριά νέα ενδιαφέρουσα κυκλοφορία που ντεμπουτάρει στις 28 Ιουλίου: Το “Justhipper: The Complete Sire & Blanco y Negro Recordings 1986-1988”.

Με τον καύσωνα να έχει ξεπεράσει τα σαραντάρια στο θερμόμετρο, βρεθήκαμε κι εμείς, την πρώτη μέρα του Ιουλίου, στο κλασικό, μακροβιότερο και ίσως σημαντικότερο μουσικό φεστιβάλ της Αθήνας, στο Rockwave.

Ανταπόκριση: Πάνος Σταυρουλάκης

Ήδη οι λεπτοδείκτες της φετινής χρονιάς έχουν διανύσει την μισή απόσταση και όπως δείχνουν τα πράγματα έως τώρα δε φαίνεται κάτι σεισμικό που θα ταράξει τα νερά φέτος… Τα πήρε όλα η περσινή χρονιά με αποκορύφωμα τις απώλειες του David Bowie και του Leonard Cohen, με παρακαταθήκη τους τελευταίους δίσκους τους, αλλά και τη συγκλονιστική κατάθεση του Nick Cave που βίωνε το χαμό του γιού του.

Σταχυολογεί ο Ντίνος Δηματάτης

Το Eject Festival αποτελεί εδώ και χρόνια θεσμό στα καλοκαιρινά Ελληνικά μουσικά δρώμενα, προκαλώντας σταθερά υψηλή προσέλευση κοινού. Η πρώτη ημέρα του φετινού Eject Festival είχε ως headliners ένα μεγάλο συναυλιακό απωθημένο του Ελληνικού κοινού, τους Killers, οι οποίοι για πρώτη φορά εμφανίστηκαν στη χώρα μας. Το line up πλαισίωσαν οι επίσης δημοφιλείς The Kills, οι σχετικά νέοι Circa Waves και οι “δικοί μας” Deaf Radio.

Γράφει ο Ηρακλής Σκοτεινός

80’s British indie blast!

A moment of realization is worth a thousand prayers.

Παρουσιάζει ο Πάνος Γιανναράκης

“Τα μεγάλα πάθη είναι σπάνια, σαν τα αριστουργήματα”
-Honoré de Balzac

...Ξεκινώντας με επιρροές από Deftones στους Tool και από Placebo σε Jane’s Addiction μπορείς να φανταστείς τι θα ακούσεις στο “Constancy”... ή μήπως όχι?

ΟΧΙ!...

Τους ORDER OF VOICES τους έχω συναντήσει ξανά στο παρελθόν και αυτό που μου άρεσε πάντα ήταν η ξεχωριστή ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν με απλές αλλά δυναμικές Rock μελωδίες, τα φωνητικά με λίγο γρέζι και το ρυθμικότατο drumming.

“Όταν κάποιος τραβάει το δικό του δρόμο, δεν κινδυνεύει να τον προσπεράσουν.”
-Μάρλον Μπράντο

Γράφει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson