Μοναχικά και αθόρυβα, με την αγάπη για την μουσική και την ανάγκη εξωτερίκευσης σκέψεων και συναισθημάτων να υπερισχύουν της σιωπής, οι Whitewater καταθέτουν ψυχή και στο τέταρτο κεφάλαιο της άσημης ιστορίας τους.

Γράφει ✍ ο Jack Syrmaleon (ECLECTIC SHADOWS team) 

Αλήθεια, εσύ τόση ποιότητα την αντέχεις; Σε προκαλώ….

Εξυψώνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Τα όσα βιώνουμε στο έμπα της νέας δεκαετίας μας θέλουν αποσβολωμένους, να προσπαθούμε να παραμείνουμε όρθιοι, αξιοπρεπώς. Όμως υπάρχει και κάτι πολύ χειρότερο σε όλο αυτό που υπομένουμε μέρα με την ημέρα: σκοτώνει την Ελπίδα μας για το Αύριο!...
Η πρόσφατη δήλωση στην επίσημη ιστοσελίδα των Anathema ήταν (άλλη μια) γροθιά κάτω από τη ζώνη για όσους ζήσαμε την αναπάντεχα γόνιμη μετάλλαξή τους με την κυκλοφορία του λατρεμένου “Alternative 4” το 1998 από την Peaceville. «Αυτή η χρονιά δεν είναι σαν καμία άλλη…» ομολογεί η μπάντα, «…Όλοι μας- συμπεριλαμβανομένων και όλων εσάς- αντιμετωπίσαμε απροσδόκητες προκλήσεις που είχαν αντίκτυπο στην επαγγελματική μα και στην προσωπική μας κατάσταση. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, τα φετινά γεγονότα δε μας αφήνουν άλλα περιθώρια από το να προβούμε σε μια διακοπή επ’ αόριστον. Είναι πλέον καιρός για τον καθένα μας ατομικά να επιδιώξει άλλο μονοπάτι»...

Από το Χρήστο Κισατζεκιάν

Ούτε μια, ούτε δυο, μα δώδεκα είναι οι φορές που μας έχει γ(ο)ητεύσει από σκηνής τούτος ο αειθαλής Δανδής της Art Pop εντός συνόρων. Τις δέκα από αυτές ως solo καλλιτέχνης με πιο πρόσφατη αυτή στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού το 2018, τις άλλες δυο με τους πρωτοπόρους εξερευνητές Roxy Music εν έτει 1982 & 2006.
Με το πολυαναμενόμενο “Live at Royal Albert Hall 1974” στα χέρια μας από τις 7 του Φεβρουαρίου, τη ζωντανή ηχογράφηση που σηματοδότησε την πρώτη του προσωπική περιοδεία, ελάτε με αφορμή τα 75α γενέθλιά του να θυμηθούμε την αξιομνημόνευτη παράστασή του στο αξιομνημόνευτο Θέατρο του Λυκαβηττού, που τόσο πολύ μας λείπει παραμένοντας κλειδαμπαρωμένο, αδίκως!

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

The Woman with the Art in Her Eyes.

Θυμάται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Η σύντομη μεγαλειώδης πορεία ενός αληθινού rock super group, που στη χώρα μας σπάνια αντιμετωπίστηκε ως συγκρότημα, αλλά ταυτίστηκε με τις μετέπειτα προσωπικές καριέρες των μελών του. Τι λένε για τον προφήτη στον τόπο του; Αυτό ακριβώς.

Αναπολεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Αν δεν ακούσεις το “Samurai”, δεν το ξέρεις, αλλά έχεις κάνει hara-kiri.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Barclay Beatles Blues…

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Τα μικρής διάρκειας τραγούδια των Camel. Ή, αλλιώς, πόσο μεγαλείο μπορεί να χωρέσει πριν συμπληρωθούν δύο λεπτά.

Εξυψώνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Muse – Ρόδον, Αθήνα, Παρασκευή 5 Απριλίου 2002

Από τις ελάχιστες φορές που είχα την τύχη να δω κάτι που «σκάει από το αυγό» να γίνεται τεράστιο εδώ και τριανταένα χρόνια που φωτογραφίζω συναυλίες, ξεχωρίζω δυο: τη ζωντανή εμφάνιση του Joe Bonamassa στο «Κύτταρο» το 2009, και τούτη που παρουσιάζεται εδώ.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν