O Steven Wilson είναι περιπτωσάρα από κάθε μα κάθε άποψη. Προσωπικά δε μπορώ να θυμηθώ κάποιον άλλον τόσο αστείρευτα παραγωγικό, πολυσχιδή και ουσιωδώς τελειομανή στα εξηνταπέντε χρόνια που μετρά η επανάσταση του Rock’n’Roll. Και όλα αυτά ενώ φέτος θα κλείσει τα πενηντατέσσερα, σιγά τα αυγά.  

Ενημερώνει και προτρέπει ο Χρήστος Κισατζεκιάν

Σαν αυτή την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου πριν εβδομηνταδύο χρόνια γεννήθηκε ο Alan Parsons. Τα (μνημειώδη) έργα και οι (λαμπρές) ημέρες του τον θέλουν να μετρά μέχρι στιγμής δεκατρείς υποψηφιότητες για βραβείο Grammy. Όμως μην συνεχίσω να πληκτρολογώ επ’ αυτού. Μου φτάνει και μου περισσεύει το εξής: τούτος ο υπέρτατος μάστορας της τεχνολογίας του ήχου είναι (συν)υπεύθυνος για τις αμέτρητες ώρες μοναδικής απόλαυσης που μας χάρισαν τέσσερα μεγαλειώδη/μνημειώδη έργα της σύγχρονης μουσικής: “Abbey Road” & “Let It Be” των Beatles και “Atom Heart Mother” & “Dark Side of the Moon” των Pink Floyd.   

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Ως Sisyphus κατέκτησαν τον «Άδη» και ως Curved Air τις ψηλότερες κορυφές του progressive rock.

Συντάκτης: Κρεμμυδιώτης Τάκης

Μια σπουδή στα μουσικά χρώματα της φαντασίας

Αποθεώνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Μοναχικά και αθόρυβα, με την αγάπη για την μουσική και την ανάγκη εξωτερίκευσης σκέψεων και συναισθημάτων να υπερισχύουν της σιωπής, οι Whitewater καταθέτουν ψυχή και στο τέταρτο κεφάλαιο της άσημης ιστορίας τους.

Γράφει ✍ ο Jack Syrmaleon (ECLECTIC SHADOWS team) 

Αλήθεια, εσύ τόση ποιότητα την αντέχεις; Σε προκαλώ….

Εξυψώνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Τα όσα βιώνουμε στο έμπα της νέας δεκαετίας μας θέλουν αποσβολωμένους, να προσπαθούμε να παραμείνουμε όρθιοι, αξιοπρεπώς. Όμως υπάρχει και κάτι πολύ χειρότερο σε όλο αυτό που υπομένουμε μέρα με την ημέρα: σκοτώνει την Ελπίδα μας για το Αύριο!...
Η πρόσφατη δήλωση στην επίσημη ιστοσελίδα των Anathema ήταν (άλλη μια) γροθιά κάτω από τη ζώνη για όσους ζήσαμε την αναπάντεχα γόνιμη μετάλλαξή τους με την κυκλοφορία του λατρεμένου “Alternative 4” το 1998 από την Peaceville. «Αυτή η χρονιά δεν είναι σαν καμία άλλη…» ομολογεί η μπάντα, «…Όλοι μας- συμπεριλαμβανομένων και όλων εσάς- αντιμετωπίσαμε απροσδόκητες προκλήσεις που είχαν αντίκτυπο στην επαγγελματική μα και στην προσωπική μας κατάσταση. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, τα φετινά γεγονότα δε μας αφήνουν άλλα περιθώρια από το να προβούμε σε μια διακοπή επ’ αόριστον. Είναι πλέον καιρός για τον καθένα μας ατομικά να επιδιώξει άλλο μονοπάτι»...

Από το Χρήστο Κισατζεκιάν

Ούτε μια, ούτε δυο, μα δώδεκα είναι οι φορές που μας έχει γ(ο)ητεύσει από σκηνής τούτος ο αειθαλής Δανδής της Art Pop εντός συνόρων. Τις δέκα από αυτές ως solo καλλιτέχνης με πιο πρόσφατη αυτή στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού το 2018, τις άλλες δυο με τους πρωτοπόρους εξερευνητές Roxy Music εν έτει 1982 & 2006.
Με το πολυαναμενόμενο “Live at Royal Albert Hall 1974” στα χέρια μας από τις 7 του Φεβρουαρίου, τη ζωντανή ηχογράφηση που σηματοδότησε την πρώτη του προσωπική περιοδεία, ελάτε με αφορμή τα 75α γενέθλιά του να θυμηθούμε την αξιομνημόνευτη παράστασή του στο αξιομνημόνευτο Θέατρο του Λυκαβηττού, που τόσο πολύ μας λείπει παραμένοντας κλειδαμπαρωμένο, αδίκως!

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

The Woman with the Art in Her Eyes.

Θυμάται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Η σύντομη μεγαλειώδης πορεία ενός αληθινού rock super group, που στη χώρα μας σπάνια αντιμετωπίστηκε ως συγκρότημα, αλλά ταυτίστηκε με τις μετέπειτα προσωπικές καριέρες των μελών του. Τι λένε για τον προφήτη στον τόπο του; Αυτό ακριβώς.

Αναπολεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης