To ημερολόγιο που κρέμεται στον ξεφτισμένο τοίχο γράφει 1968. Βρίσκεσαι στο Birmingham της Αγγλίας και ένα ανήσυχο ρεμάλι με το παρατσούκλι Ozzy ψάχνει μπασίστα για το νέο του συγκρότημα που ονομαζόταν Polka Tulk Blues Band. Aμέσως προτείνει την θέση σε κάποιο κολλητάρι του ο οποίος ήταν γνωστός με το παρατσούκλι ‘’Geezer’’ (σ.σ.: το οποίο σημαίνει μάγκας ή αλάνι στη γλώσσα του δρόμου).

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Παίζεις μπάσο,πλήκτρα και ταυτόχρονα είσαι το «πολυεργαλείο» στο μεγαλύτερο rock συγκρότημα που γνώρισε ποτέ αυτός ο ντουνιάς… Είσαι εξαιρετικός συνθέτης και ενορχηστρωτής… Αναλαμβάνεις την παραγωγή για ένα κάρο καλλιτέχνες και τους βγάζεις όλους ασπροπρόσωπους… Δεν ξέρεις ουτε κι εσύ ο ίδιος πόσες περιοδείες έχεις στο ενεργητικό σου…Δεν επαναπαύεσαι ποτέ στις δάφνες σου και έχεις τον «αμάζευτο» καλλιτεχνικά και δημιουργικά… Έχεις παίξει με τους πάντες και τα πάντα και έχεις σαρώσει ότι βραβείο υπάρχει στην μουσική βιομηχανία κατακτώντας κάθε κορυφή…  Έχεις μια μουσική πορεία η οποία θα πρέπει να χωριστεί σε τόμους κι εσύ αντί να έχεις ύφος εκατό καρδιναλίων είσαι σε εκνευριστικό βαθμό ντροπαλός και χαμηλών τόνων!

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

«Ο Βίκτωρ έφυγε το πρωί της Παρασκευής 11 Νοεμβρίου, ήταν πενηνταέξη χρονών» αναγράφεται στην επίσημη σελίδα του χαρισματικού μπασίστα στο Facebook και συνεχίζει «Τα μηνύματά και οι αναρτήσεις σας έκαναν τεράστια διαφορά σε αυτόν κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς και παραπάνω ενόσω τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα για αυτόν από πλευράς υγείας. Η αγάπη και το κουράγιο που του προφέρατε τον άγγιξε βαθύτατα και με ποικίλους τρόπους βοηθώντας τον να συνεχίζει μέρα με τη μέρα τον αγώνα του. Ήταν απίστευτα ευγνώμων απέναντι σε όλους σας και το εκτίμησε βαθιά. Η θετική του στάση ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές του υπήρξε πραγματικά εντυπωσιακή…»