«Το Νοέμβριο του 1969 βρέθηκα στο club Henry’s Blues House στο Birmingham με τρεις συνεργάτες μου από την Vertigo, ώστε να παρακολουθήσουμε δύο μπάντες που προωθούσε την εποχή εκείνη ο Jim Simpson. Στο τέλος της βραδιάς, υπογράψαμε συμβόλαιο στη μια από τις δύο: τους Black Sabbath!!!».
Ένα χρόνο αργότερα, όταν ο των παραπάνω δηλών Olav Wyper ήταν πια υπεύθυνος μιας θυγατρικής δισκογραφικής της RCA (της προοδευτικής Neon Records), έδωσε στους Indian Summer την ευκαιρία που ο ίδιος τους είχε στερήσει…

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

Κάτι σαν τον αείμνηστο θείο Lemmy, έτσι και ο John Michael “Ozzy” Osbourne αποτελεί εδώ και δεκαετίες αστείρευτη πηγή συζητήσεων για την κοινότητα της σκληρής μουσικής, με ένα εύλογο (και έως τις 28 Δεκεμβρίου του 2015, κοινό) ερώτημα να πρωταγωνιστεί μακράν όλων των υπολοίπων: “πώς διάολο καταφέρνει και παραμένει ζωντανός ο θεούλης με όλα όσα έχει καταναλώσει στη ζωή του, υγρά, στερεά και αέρια;;;”. Παρεμπιπτόντως, να φανταστώ πως εσύ που στάθηκες σε τούτο το άρθρο έχεις ήδη απολαύσει το νέο video-clip κινουμένων σχεδίων του τραγουδιού “Hellraiser” που δημοσιοποιήθηκε στις 29 Οκτωβρίου και θέλει το εν λόγω λατρεμένο μας ντουέτο -ποιητική αδεία- ξανά μαζί.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Ο Michael Bolton εξηνταοκτώ χρονών; Αν είναι δυνατόν. Κι όμως, το περασμένο Σάββατο τόσα συμπλήρωσε. Ο Χρόνος δε «χαρίζει κάστανα» σε κανέναν. Συμπληρώνοντας φέτος σαρανταέξη συναπτά έτη στο χώρο της show business, έχει κυκλοφορήσει δεκαεπτά δίσκους μεγάλης διάρκειας εκ των οποίων οι οκτώ μπήκαν στο top-10 και τριανταπέντε singles με δυο από αυτά να στρογγυλοκάθονται στην κορυφή των πωλήσεων. Με εβδομηνταπέντε εκατομμύρια άλμπουμς στις δισκοθήκες της Υφηλίου, δυο βραβεία Grammy και δέκα έπαθλα American Music, ο Bolton μονάχα τυχάρπαστος δε μπορεί να εννοηθεί!

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Σαν λίγες μέρες πριν εν έτει 1948 γεννήθηκε ο Anthony Frank Iommi έτσι ώστε στο έμπα της χρυσοκέντητης δεκαετίας του ’70 να γεννήσει με τη σειρά του το Heavy Metal. Το μουσικό ιδίωμα με τους φανατικότερους οπαδούς ever!

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

I've crossed the ocean, turned every bend
I found the crossing near a golden rainbow's end
I've been through magic and through life's reality
I've lived a thousand years and it never bothered me…

Γράφει ✍ ο Mike Korakis (ECLECTIC SHADOWS Team)

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν ο κόσμος της σκληρής μουσικής αν αφαιρούσες από την ερμηνεία των τραγουδιστών τις υψίφωνες μελωδικές γραμμές και τον χωρίς ενδοιασμό πειραματισμό της φωνής στα άκρα; Τι θα έμενε; Συμβατικές ερμηνείες χωρίς δυναμισμό και το κυριότερο; Η λέξη ανατριχίλα θα απουσίαζε από το δικό μας λεξιλόγιο και από τα δικά μας ‘’χωράφια’’.

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

To ημερολόγιο που κρέμεται στον ξεφτισμένο τοίχο γράφει 1968. Βρίσκεσαι στο Birmingham της Αγγλίας και ένα ανήσυχο ρεμάλι με το παρατσούκλι Ozzy ψάχνει μπασίστα για το νέο του συγκρότημα που ονομαζόταν Polka Tulk Blues Band. Aμέσως προτείνει την θέση σε κάποιο κολλητάρι του ο οποίος ήταν γνωστός με το παρατσούκλι ‘’Geezer’’ (σ.σ.: το οποίο σημαίνει μάγκας ή αλάνι στη γλώσσα του δρόμου).

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Όσοι δηλώνουμε οπαδοί και υπηρέτες του σκληρού ήχου και κατ’ επέκταση της μουσικής γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι πέρα απ’ το να ακούμε μουσική, μία από τις αγαπημένες μας συνήθειες είναι να μιλάμε για μουσική. Να πλέκουμε το εγκώμιο στα αγαπημένα μας συγκροτήματα και στους μουσικούς που λατρεύουμε. Να αναλύουμε ακόμα και τα τεταρτημόρια στους δίσκους και τα live που μας έχουν στιγματίσει. Να μοιραζόμαστε εμπειρίες και μέσα από τις διαφωνίες μας να αναθεωρούμε κάποιες απόψεις και να εξελισσόμαστε τόσο σαν ακροατές όσο και σαν άνθρωποι.

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Ozzy Osbourne – Αποκλειστική φωτογράφιση/συνέντευξη στην έπαυλή του, Birmingham, England, Κυριακή 18 Αυγούστου 1996

Εβδομηνταένα χρονών ο Πρίγκιπας τους Σκότους πλάκα-πλάκα. Κι όμως. Παρά την πολύ πρόσφατη παραδοχή του για το ότι πάσχει από τη νόσο του Parkinson, μην έχοντας δίπλα του τον Gus, τον Zakk, τον Jake E. Lee, μα τον άγνωστο Andrew Watt να προσπαθεί να γεμίσει τούτα τα θεόρατα παπούτσια, ξεφούρνισε πριν λίγες μέρες το δωδέκατο κύημά του δηλώνοντας απερίφραστα πως, παραμένει, ένας Κοινός Άνθρωπος.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν  

Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία... (μια απ' τις πολλές!)
Mια φορά και έναν καιρό ήταν οι BLACK SABBATH.
Mια άλλη φορά μα τον ίδιο καιρό ήταν οι NECROMANDUS.
O χρόνος και η ιστορία τους έσμιξε. Κάτι όμως στάθηκε απέναντι τους και τους άλλαξε τα σχέδια, τη ζωή και την πορεία.

Γράφει ο Halo of Thorns