Με αφορμή μια εκδήλωση με τους ηλεκτρικούς κιθαρίστες της χώρας μας-ονόματα δεν λέμε για να μην παρεξηγηθώ με φίλους και γνωστούς- ένοιωσα ξανά την απόλυτη βαρεμάρα που νιώθω καιρό τώρα ( γνώμη ενός φτωχού “ακροατή” που πάντα θέλω να είμαι) για τα ηλεκτρικά Blues. Προϊόντα δισκογραφικών εταιριών πλέον οι “επαγγελματίες” μουσικοί κιθαρίστες (όχι στην χώρα μας, που τα πράγματα είναι ερασιτεχνικά) αναπαράγουν τα ίδια και τα ίδια οδηγώντας το είδος στα μουσικά μουσεία λες και είναι η καλύβα του Muddy Waters...Απογυμνώνοντας τον σημαντικό παράγοντα “Στίχο” και με μια θεματική τελείως “κατεστημένη” αφοσιώνονται στην τεχνική του πράγματος (κιθάρες, μαγνήτες, ενισχυτές) χάνοντας το νόημα του ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ BLUES.

Γράφει ο Νίκος (Blues Pariah) Καρέλλος 

Τα άτομα ξέρουν να επιλέγουν τίτλους, απλά γαμάτοι- τελεία και παύλα...

Κραυγαλέο παράδειγμα του ότι η φράση «για Ελληνικό, γαμάει» ανήκει στο παρελθόν, μια για πάντα!

Ο Βοστονέζος Χαμαιλέοντας στα καλύτερά του EVER!

Clapton & Johns: The “Slowhand’ Dream Team”

"Τι ωραία" σκέφτηκα, "θα ακούσω το καινούριο πόνημα των αγαπημένων μου blues heavy rockers!" καθώς ο φίλτατος Χρηστάρας μου έδωσε το album (μερικοί το λένε και retro σήμερα, πφφφ).

Είναι ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της rock, κάτοχος ενός αυστηρά προσωπικού και χαρακτηριστικού στυλ, και ένας από τους επιδραστικότερους καλλιτέχνες που με τον ιδιαίτερο τρόπο παιξίματος της κιθάρας, επηρέασε εκατοντάδες κατοπινούς. Πρωτοπόρος του σύγχρονου ηλεκτρικού blues του Chicago, με μια φανταστική δεξιοτεχνία που ζήλεψαν πολλοί!

Γράφει ο Νίκος Κοντογούρης

Έφυγε στα 74 του χρόνια ο μέντορας, εμπνευστής και εν τέλει φίλος και ενίοτε συνεργάτης του Stevie Ray Vaughan…

Το μήλο κάτω από τη μηλιά…

Η χήρα του τον αποκαλεί «χαμένο δίσκο»…