Την τελευταία μέρα του Ιουνίου το θερμόμετρο είχε ξεπεράσει τους…
Iggy. Θεσμός. Αγέραστος και απέθαντος θεσμός εδώ και δεκαετίες! Και…
Δεν υπάρχει πιο πετυχημένο αγγλικό ντουέτο στην pop από τους…
Είναι από τις βραδιές που μένουν χαραγμένες στη μνήμη μας…
Στην έκτη μέρα του Release Athens Festival ο ήλιος έκαιγε…
The Smith FamilyΑνταποκρίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Τίποτα λιγότερο η περισσότερο από αυτό που περιμέναμε από τους…
Αλήθεια, πόσο απέχει το Ηρώδειο από τη Δρέσδη;Ανταποκρίνεται ο Τάκης…
“In Praise οf Dreams”. Σας ακούγεται κάπως υπερβολικό; Σίγουρα όχι,…
Χαζεύοντας τις αστραπές καθώς έπεφταν δίπλα από το ποτάμι καθώς…
Ο Γιάννης είναι αυτό που λέμε Συνοδοιπόρος με σίγμα κεφαλαίο.…
Επιτέλους επιστροφή στην κανονικότητα μετά από τρία χρόνια. Οι ACCEPT,…
To prog or not to prog?Στο ρόλο του hitter ο…
Πέρασαν κάμποσα χρόνια από τότε που θέλησα να μοιραστώ μαζί…
Ο καλός μου φίλος, ο ΒαγγέληςΘυμάται (και αγαπά) ο Τάκης…
Το λέει και ο τίτλος: Μια καλύτερη ζωή. Και η μουσική των Biff Bang Pow!, όπως και των λοιπών συγγενών συγκροτημάτων του Alan McGee, ιδιοκτήτη της Creation Records που ο ίδιος ίδρυσε παίρνοντας τραπεζικό δάνειο χιλίων λιρών, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το επίπεδο που έφτασε η ανεξάρτητη rock Βρετανική μουσική κατά τα 80s. Γιατί; Μα, φυσικά, επειδή ήταν πότε περισσότερο και πότε λιγότερο διακριτικά ποτισμένη με τη δημιουργική indie μελαγχολία της εποχής, αλλά και το psychedelic και το garage rock των 60s. Άλλωστε, μη ξεχνάμε ότι το όνομα των Biff Bang Pow! είναι τίτλος τραγουδιού της λατρεμένης του Alan μπάντας, των The Creation, από τους οποίους επίσης βαφτίστηκε η δισκογραφική του εταιρεία. Πείτε τους άφοβα neo-psychedelicists. Δε θα παρεξηγηθούν με τίποτα!
Εξιστορεί τα ραντεβού του με τη Miss California ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Ο Ken Hensley μας αποχαιρετά. Μετά τους επικήδειους, την ψυχική και συναισθηματική φόρτιση και όλα όσα συνοδεύουν μια τέτοιων διαστάσεων απώλεια, κατάφερε να έχει ο ίδιος τον τελευταίο λόγο ... ένα καθαρά μουσικό λόγο, ανάλογο του καλλιτεχνικού του αναστήματος, επαναφέροντας το χαμένο χαμόγελο στα πρόσωπα μας!
Από τον Jack Syrmaleon
Ο John Bonham δήλωνε θερμός supporter των Trapeze και, όποτε του δινόταν η ευκαιρία, ανέβαινε στη σκηνή μαζί τους για το encore. Λοιπόν, τι λέτε; Κάτι δε θα ήξερε;
Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη
Δυο λέξεις αρκούν: avant-garage.
Ο αληθινός ήχος του Manchester
Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, σε «άγνωστες» περιοχές.
Οι James δε χρειάζονται συστάσεις στην Ελλάδα. Έχουν πει, άλλωστε, και οι ίδιοι ότι όπως εδώ, δε νιώθουν πουθενά! Στο σημείο αυτό συγκρατούμαι να μην αναφερθώ στο θρυλικό live τους στο Λυκαβηττό (ξέρετε όλοι εσείς ποιο), που ήταν μακράν η συναυλία με την περισσότερη συμμετοχή του κοινού σε δεύτερα φωνητικά. Κάνω την καρδιά μου πέτρα και συνεχίζω, γιατί έχουμε στα σκαριά νέα ενδιαφέρουσα κυκλοφορία που ντεμπουτάρει στις 28 Ιουλίου: Το “Justhipper: The Complete Sire & Blanco y Negro Recordings 1986-1988”.
80’s British indie blast!
Θυμάμαι πριν καμιά δεκαετία με δεκαπενταετία που άρχισε να επανέρχεται ο ήχος των 70’s. Και δεν μιλάω για reunion από παλιές μπάντες ή δισκογραφικές επιστροφές από παλιούς καλλιτέχνες.
Johanne’s James (βλέπε Threshold) prog metal project
Ανθολογία αποκλειστικά και μόνο από τη solo καριέρα του