Δέκα χρόνια, οκτώ μήνες και πέντε μέρες πέρασαν από τον άδικο χαμό του Ronald James Padavona, του ανυπέρβλητου και λατρεμένου μας Ronnie. Ναι, αν θες το πιστεύεις, αν όμως όχι, το ίδιο και το αυτό για μένα. Τις μετρώ τις μέρες. Τις μετρώ τις νύχτες ασυνείδητα κάθε τόσο που ακούω απρόσμενα μια ερμηνεία του, που επιλέγω συνειδητά να ρουφήξω ένα από τα διαμάντια που ανέδειξε με τη φωνάρα του, με τους στίχους του. Με το καλλιτεχνικό ανάστημά του, αυτός ο θεόρατος κοντοπίθαρος!
Εκείνη την Κυριακή του Μάη του 2010 θα τη θυμόμαστε συννεφιασμένη όσοι πίνουμε (Ενεστώτας!) νερό στο όνομά του. Και στην περίπτωσή του η γνωστή και χιλιοειπωμένη φράση “από τότε ο κόσμος της μουσικής που αγαπάμε έγινε φτωχότερος”, παίρνει σάρκα και οστά.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Όπως το υποσχεθήκαμε, θα επανερχόμαστε. Ως που να στερέψει το «πηγάδι». Όμως να ξέρεις, είναι πολύ βαθύ!... Ιδού λοιπόν ένα δεύτερο μέρος από τις πολύωρες συνευρέσεις μας με τον φίλτατο Μάρκο. Ετοιμάσου εδώ να μάθεις αδημοσίευτα γεγονότα και άκρως ενδιαφέροντα περιστατικά που αφορούν εκλιπόντες μα και υπάρχοντες ήρωές μας όπως ο Ronnie Dio, ο Ian Anderson, ο Moby, ο Lemmy.

Συνέντευξη & φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Όσοι δηλώνουμε οπαδοί και υπηρέτες του σκληρού ήχου και κατ’ επέκταση της μουσικής γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι πέρα απ’ το να ακούμε μουσική, μία από τις αγαπημένες μας συνήθειες είναι να μιλάμε για μουσική. Να πλέκουμε το εγκώμιο στα αγαπημένα μας συγκροτήματα και στους μουσικούς που λατρεύουμε. Να αναλύουμε ακόμα και τα τεταρτημόρια στους δίσκους και τα live που μας έχουν στιγματίσει. Να μοιραζόμαστε εμπειρίες και μέσα από τις διαφωνίες μας να αναθεωρούμε κάποιες απόψεις και να εξελισσόμαστε τόσο σαν ακροατές όσο και σαν άνθρωποι.

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Γιατί κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους!

Γράφει ο Δημήτρης Τσέλλος