Πέρασαν κάμποσα χρόνια από τότε που θέλησα να μοιραστώ μαζί…
Σε έναν αναβράζοντα κόσμο. Γράφει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson
Ο καλός μου φίλος, ο ΒαγγέληςΘυμάται (και αγαπά) ο Τάκης…
“Πολύ κρύα τα πράγματα εδώ μπροστά. Για ζεσταθείτε λίγο. Έτσι…
«Αγαπάμε όλα τα είδη της Μουσικής, και είναι αυτός ο…
Μια πολύ δυνατή περιοδεία που πέρασε και από την χώρα…
Έχοντας αναγνώσει την απίστευτη αναμνηστική ιστορία του θαυμαστού Γιάννη Πετρίδη…
Το λέει και ο τίτλος: Μια καλύτερη ζωή. Και η…
Είναι κοινό μυστικό τα τελευταία χρόνια. Ο άκρατος επαγγελματισμός και…
Έστω και με δυόμιση χρόνια καθυστέρηση, ήρθε η ώρα που…
Και είναι να αναρωτιέσαι. Τώρα ποιος θα φυλάει τα σύνορα…
Η ψυχεδέλεια υπάρχει ακόμα και κινείται, αναπτύσσεται και μεγαλουργεί στα…
Πολύ λίγες μπάντες, που κατατάσσονται στο χώρο της σκληρής μουσικής…
Γνώριμοι του ελληνικού Hard & Heavy κοινού, οι σουηδοί H.E.A.T.…
Η πρώτη black metal συναυλία διεθνούς σχήματος της μετά covid…
Η αυτού εξοχότης ο κος BardensΥποκλίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Ακόμη και αν οι περισσότεροι από εμάς ουδέποτε περιμέναμε το…
Όταν η επιστροφή μιας θρυλικής rock φωνής, είναι παραπάνω από αξιοπρεπής!
Γράφει ο Δημήτρης Τσέλλος
Οι σύγχρονοι ήρωες του αμερικάνικου Heavy Rock επιστρέφουν!
… Say goodbye and close the door...
Πριν δύο χρόνια, λίγο μετά την κυκλοφορία του “Vigilante”, έβλεπα live τους Planet με κάτι φίλους. Για όσους τους έχουν δει ξέρουν πως η απόδοσή τους ήταν αναμενόμενα εκρηκτική. Σε μία λίγο πιο φιλοσοφική κουβέντα που πιάσαμε τότε στην παρέα μπήκε το ερώτημα «πόσο μακριά μπορεί να πάει μια μπάντα μένοντας τόσο πιστή σε αυτό το μοτίβο στα τραγούδια της;», όντας ωστόσο όλοι φίλοι του είδους. Η δική μου γνώμη ήταν πως το επόμενο album για τους Planet θα ήταν καθοριστικό. Ποιος να το περίμενε πόσο αληθινός θα έβγαινα!
Είναι η «εξέλιξη» αυτοσκοπός κάθε καλλιτέχνη;;;