Πέρασαν κάμποσα χρόνια από τότε που θέλησα να μοιραστώ μαζί…
Σε έναν αναβράζοντα κόσμο. Γράφει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson
Ο καλός μου φίλος, ο ΒαγγέληςΘυμάται (και αγαπά) ο Τάκης…
“Πολύ κρύα τα πράγματα εδώ μπροστά. Για ζεσταθείτε λίγο. Έτσι…
«Αγαπάμε όλα τα είδη της Μουσικής, και είναι αυτός ο…
Μια πολύ δυνατή περιοδεία που πέρασε και από την χώρα…
Έχοντας αναγνώσει την απίστευτη αναμνηστική ιστορία του θαυμαστού Γιάννη Πετρίδη…
Το λέει και ο τίτλος: Μια καλύτερη ζωή. Και η…
Είναι κοινό μυστικό τα τελευταία χρόνια. Ο άκρατος επαγγελματισμός και…
Έστω και με δυόμιση χρόνια καθυστέρηση, ήρθε η ώρα που…
Και είναι να αναρωτιέσαι. Τώρα ποιος θα φυλάει τα σύνορα…
Η ψυχεδέλεια υπάρχει ακόμα και κινείται, αναπτύσσεται και μεγαλουργεί στα…
Πολύ λίγες μπάντες, που κατατάσσονται στο χώρο της σκληρής μουσικής…
Γνώριμοι του ελληνικού Hard & Heavy κοινού, οι σουηδοί H.E.A.T.…
Η πρώτη black metal συναυλία διεθνούς σχήματος της μετά covid…
Η αυτού εξοχότης ο κος BardensΥποκλίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Ακόμη και αν οι περισσότεροι από εμάς ουδέποτε περιμέναμε το…
“Τα παραμύθια είναι κάτι παραπάνω από αληθινά: όχι επειδή μας λένε ότι υπάρχουν δράκοι, αλλά επειδή μας λένε ότι οι δράκοι μπορούν να νικηθούν.”
Γράφει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson
Η αρχαιότητα σήμερα, κάπως έτσι θα ηχούσε.
Γράφει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson
Οι The Bloody Mallard είναι μια καινούργια μπάντα από το Λονδίνο. Από το αγροτικό Κεντ κι όπως αναφέρουν οι ίδιοι, παίζουν ένα μείγμα από heavy psych, prog, alt rock.
Γράφει ✍ ο Mike Korakis (ECLECTIC SHADOWS team)
«Αγαπημένη μου μουσική, είναι αυτή που δεν έχω ακούσει ακόμη»
Με αυτή τη φράση συστήνεται τούτος ο αστείρευτος και ταπεινός μουσικοσυνθέτης της Θράκης. Όποιος λοιπόν έχει τη χαρά να γνωρίζει αυτόν, όπως και τα ευφάνταστα έργα του, θα συμφωνήσει μονομιάς πως δε θα μπορούσε να βρει πιο εύστοχο τρόπο αυτοπροσδιορισμού. Και θα προσθέσω εγώ: «…και δική μας αγαπημένη, αυτή που δεν έχεις ακόμη συνθέσει!»
Τιμά ο Χρήστος Κισατζεκιάν
Αφοσίωση και πεποίθηση, δυο έννοιες που τείνουν να εξαφανιστούν γιατί η εμπιστοσύνη νοσεί σε βαθμό εξαφάνισης.
London introduces The Fierce And The Dead...
Δεν τα πάω καλά με τις “ταμπέλες” και τα “είδη” στην μουσική. Δεν ήταν πάντα έτσι. Μικρότερος κι εγώ έλεγα “ακούω το τάδε είδος” ή “δεν μ' αρέσει το δείνα”. Με τα χρόνια όμως αυτό έχει καταρρεύσει μέσα μου στο βαθμό που δεν με ενδιαφέρει καν. Το πως χαρακτηρίζεται μια μπάντα ή ένας καλλιτέχνης, πιστεύω πλέον, πως είναι μια άτυπη συμφωνία μεταξύ των ίδιων και των οπαδών τους, που στην τελική μικρή σημασία έχει.
Κρυφός θησαυρός από ένα εξίσου κρυφό ταλέντο της χώρας που πνίγει τα παιδιά της!
“...μη ζώην μετ᾽ αμουσίας...” Ευριπίδης
“Τα απλά πράγματα είναι τα πιο αξιοσημείωτα και μόνο οι σοφοί μπορούν να τα δουν.”