Σήμερα νιώθω πως πατώ τα πλήκτρα επί ματαίω. Νιώθω πως είναι περιττό. Και αυτό γιατί η Μεγάλη του Mayall Σχολή υπήρξε μια από τις ελάχιστες που το «πτυχίο» της σήμαινε εν συνεχεία παγκόσμια καταξίωση για κάθε της «απόφοιτο», εδώ και πενηνταπέντε χρόνια! Θυμίζω δυο τρεις Σχολές ακόμη  αν και πάλι μοιάζει περιττό για κάθε διαβασμένο: του Frank Zappa, του Ritchie Blackmore, του Ozzy Osbourne.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Η πρόσφατη και για πολλούς απρόσμενη έως και δυσβάσταχτη απώλεια του Γιάννη Σπάθα μας θέλει ακόμη μουδιασμένους, να κουνάμε το κεφάλι πέρα-δώθε κοιτώντας μια τον ουρανό και μια το πάτωμα… Και τούτο όχι μόνο για το τιτάνιο απόβαρο της συνολικής μουσικής κληρονομιάς του που ξεπερνά κατά πολύ τα των θρυλικών Socrates, μα κυρίως για το ήθος και την πηγαία του ανθρωπιά.

Συνομιλεί, αποτυπώνει & φωτογραφίζει ο Χρήστος Κισατζεκιάν

O Michael William Hugh "Mike" Vernon είναι ένας Ζωντανός Θρύλος στις τάξεις των επώνυμων παραγωγών του 20ου αιώνα, τελεία και παύλα! Κι αν εξαιρείται δικαιολογημένα από τις γνώσεις των τελευταίων γενιών, για μας τις παλιοσειρές (τους γεννημένους στα 50’ς, 60’ς & 70’ς) είναι αυτό που λέμε μέντορας.

Συνομιλεί και καταγράφει ο Χρήστος Κισατζεκιάν

Άκουσα πολλά ως τώρα...πάρα πολλά!!!Τι ξεχώρισα; Να σας πω;

Ακούει, ξεχωρίζει & γράφει η Εύα "Foxy Lady" Ζευγούλα

Σε τούτο το δεύτερο μέρος του αφιερώματος για τον θρυλικό Αμερικανό κιθαρίστα ο Νίκος Κοντογούρης καταγράφει βήμα προς βήμα τα έργα και τις ημέρες του από το 1972 έως και την κυκλοφορία του “Lick This” το 2000.

Γράφει ο Νίκος Κοντογούρης

The Last (White) Man Standing