Είκοσι μέρες αφότου απολύθηκα από το Πολεμικό Ναυτικό (μιλάμε για θητεία 32 μηνών από όπου οι 28 σε πολεμικά σκάφη σε μια εποχή τρικυμιώδη πολιτικά...), δίνω το παρόν στο Hammersmith Odeon στο Λονδίνο, για την ζωντανή εμφάνιση των Queen.

Γράφει ο Χάρης Καββαδίας

Η πεμπτουσία της θρυλικής ECM σε απόσταση αναπνοής!

«Δε φοβόμαστε να παίξουμε το οτιδήποτε!». Μια φράση-κλειδί που περικλείει επακριβώς το ξεκάθαρο στίγμα του Αμερικανού σαξοφωνίστα: να μην είναι ξεκάθαρος "γιατί έτσι πρέπει"!

Ένας από τους σημαντικότερους λόγους που έχτισα τούτο το μαραφέτι είναι η ανάγκη/αγάπη μου να μοιράζομαι Ιστορίες...

Γράφει ο Χρήστος Κισατζεκιάν

Οι θρύλοι του σκληρού ήχου Saxon, εκτός από το ολοκαίνουργιο live “Let Me Feel Your Power”, επανακυκλοφορούν παλαιότερα live τους σε νέες, συλλεκτικές εκδόσεις υπό τη μορφή βινυλίου. Double Live Attack λοιπόν...και όποιος αντέξει!

Λίγο η αφραγκία μας η καταραμένη, λίγο η έλλειψη εξοικείωσης με αυτό το ειρωνικό, καλιφορνέζικο garage gigolo desert rock να το πω; (εξαιτίας της πληθωρικής περσόνας του Jesse Hughes), λίγο ο καινούργιος φόβος που αγαπήσαμε πάλι και οδήγησε στο φαινόμενο «μπατακλανωμέντες», που προφανώς ακόμη συνοδεύει κάθε εμφάνιση των EODM μετά την τραγωδία στο Παρίσι, μαζευτήκαμε στην Πειραιώς, όχι περισσότεροι από 300 «γενναίοι» νοματαίοι, για να απολαύσουμε αυτό που τόσο βίαια αμαυρώθηκε από την επίθεση των ανεγκέφαλων: τη μεθυστική χαρά του rock ‘n’ roll!

Γράφει η Jane Σαμπανίκου

Από το 1995 μπήκα και του λόγου μου στο χορό των διεθνών Festivals. Πόσο μάλλον, το μπόλιασα με το βιοποριστικό μου επάγγελμα, την Συναυλιακή Φωτογραφία. Ένα τιτάνιο και παντοτινό σαράκι που έτσι και το γευτείς, σε ακολουθεί μια για πάντα ως ανυπέρβλητη, επίκτητη, υλιστική μα και ψυχοθεραπευτική ανάγκη!

Η συμβολή της στην περίοδο του punk υπήρξε σημαντική κι’ ας μην είχε καμιά σχέση με το είδος, πέρα από το attitude της νεαρής ποιήτριας που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και κατάλαβε νωρίς (ευτυχώς για εμάς) ότι η ποίηση ακούγεται περισσότερο μέσα από τα τραγούδια, παρά με την απαγγελία σε μια αίθουσα με βαριεστημένους ακροατές.

Motorhead – Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, 29 Νοεμβρίου 1998

Στα εικοσιεπτά συναπτά έτη του πανέμορφου παντρέματος των δυο ισχυρότερων παθών μου - Μουσικής & Φωτογραφίας - αποκόμισα ανυπολόγιστης αξίας ανεπανάληπτες εμπειρίες. Είναι αν θέλετε το πολύτιμο δώρο της εμμονής μου αυτό… Ήμουν, είμαι και θα είμαι δοσμένος έως το κόκκαλο. Παρών.
Όμως, όπως συμβαίνει πάντοτε, υπάρχουν κάποιες από αυτές που ξεχωρίζουν γιατί…έτσι! Μια από αυτές μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας εδώ, συνοδεύοντας την εν λόγω φωτογραφία με τα παρακάτω γλαφυρά.

Συγκίνηση, λύπη, περηφάνια, χαρά...