Χαζεύοντας τις αστραπές καθώς έπεφταν δίπλα από το ποτάμι καθώς κατηφόριζα προς την Πλατεία Νερού, σκεφτόμουν πως ο μαυροντυμένος Ποιητής της καρδιάς μας δεν θα μας απογοητεύσει και θα μας συμπαρασύρει με το γνωστό του πάθος σε ονειρεμένες διαδρομές, με όχημα τους υπέροχους στίχους και μουσική που μας συντροφεύουν τόσα χρόνια.
Ο χρησμός ήταν σωστός. Ο κύριος Nick Cave και οι κακοί του σπόροι φύτεψαν και πάλι με τις λατρεμένες μελωδίες τους υπέροχα, ολάνθιστα τριαντάφυλλα στην ψυχή μας, κάνοντας μας να φύγουμε τραγουδώντας από τον αγαπημένο χώρο του Φαλήρου.

Ανταποκρίνεται ο Φώτης Λαμπρόπουλος 

Μου φαίνεται πρέπει να αλλάξω επάγγελμα. Τι κιθαρίστας; Από προχθές δηλώνω απερίφραστα πως έχω μαντικές ικανότητες και δε χρειάζομαι καν τράπουλα ή καφέδες!… Μα σκέψου το λιγάκι. Είναι εδώ, όλα γραμμένα. Θυμάσαι λοιπόν τις φράσεις/χωρία της συνέντευξης του ΠΟΠ&ΡΟΚ το 1983 που επέλεξα μέρες πριν για το αφιέρωμα μας; Μισό να στις θυμίσω:
«Δεν ξέρουμε τι ακριβώς μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας μας και δεν πιστεύουμε στη μουσική πειθαρχία. Προσπαθούμε να παρατραβήξουμε τα πράγματα όσο μπορούμε, χωρίς να καταλήξουμε σε πραγματική βία… Μερικές φορές ξεπερνάμε τα όρια αλλά προσπαθούμε να διατηρήσουμε κάποιον έλεγχο… Αν ξέρουμε ότι το κοινό περιμένει κάτι από μας, τότε εμείς θα κάνουμε κάτι άλλο»

Ανταποκρίνεται ο Λεωνίδας Χρονόπουλος (*)
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Με το φετινό συναυλιακό Καλοκαίρι να θυμίζει παλιές δόξες μετά από τόσες και τόσες επιβεβλημένες αναβολές λόγω της πανδημίας, η είδηση της επερχόμενης επίσκεψης του αγέραστου Nick Cave στα πλαίσια του ετήσιου “Release Athens Festival” ήρθε και έδεσε για τα καλά τη βάρκα της Ελπίδας στο μόλο της Πλατείας Νερού! O λατρεμένος ψηλέας του Ελληνικού κοινού έρχεται λοιπόν στις 15 Ιουνίου να σπείρει ξανά τους Κακούς του Σπόρους στην άδεια μας ψυχή, έχοντας στην υπέρβαρη χειραποσκευή του το “Ghosteen” που κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν τη σαρωτική καραντίνα, όπως και το ζωντανά ηχογραφημένο “Idiot Prayer”στο “Alexandra Palace” του Λονδίνου.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Με αφορμή τον εορτασμό σαραντατεσσάρων χρόνων από την πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Simple Minds στις 17 Ιανουαρίου του 1978 στο “Satellite City” της Γλασκόβης, η δημοφιλέστερη post-punk μπάντα της Σκοτίας κυκλοφόρησε την προηγούμενη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου του 2022 το τετράλεπτο επετειακό σινγκλάκι “Act Of Love”. Μια πάσα-ασίστ που με θέλει με χαρά περίσσια να σε πηγαίνω αυτή τη φορά πίσω στον Απρίλιο του 2006, τότε που το σχήμα του αγέραστου Jim Kerr πατούσε στα μέρη μας για δεύτερη φορά, στο “Αθηνών Αρένα”.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν   

Η τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε με τούτη την προπατορική γκρούπα της πανκ ήταν πέρυσι στις απαρχές του Μάη και δυστυχώς, δυστυχέστατα, δεν ήταν για καλό… Όντας πολυαγαπημένο σχήμα στη χώρα μας, ο άδικος και “άδοξος” χαμός του ιδρυτικού και αναντικατάστατου οργανίστα Dave Greenfield από τη νέα μάστιγα του πλανήτη δημιούργησε θλίψη και νοσταλγικές αναμνήσεις σε ουκ ολίγους από εμάς. Μα πώς να ξεχάσω τις αμέτρητες ώρες που με πείσμα εφηβικό πάλεψα για να βγάλω στο μπάσο το ηλεκτρικό την θεμελιώδη και θηριώδη μπασογραμμάρα του στυλοβάτη J.J. Burnel στο αγαπημένο μου “Nice ‘n’ Sleazy”; Κι ας δήλωνα (και ήμουν) ροκομεταλλάς.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

“Welcome to this one man show… In this theater that I call my soul I always play the starring role”.

Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Κατά κανόνα ο Αύγουστος είναι νεκρός μήνας από πλευράς συναυλιών. Αναμενόμενο, αφού και η Αθήνα όπως κάθε μεγαλούπολη του κόσμου μετατρέπεται σε “σεληνιακό τοπίο” λόγω των πολυπόθητων αδειών του Καλοκαιριού. Κάποια μετρημένα στα δάχτυλα διεθνή καλοκαιρινά φεστιβάλ της κεντρικής Ευρώπης, αποτελούν την εξαίρεση σε τούτη την πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν συνήθως ο Σεπτέμβριος γεμίζει από μουσικές βραδιές που σφύζουν από κόσμο παρατείνοντας την ανέμελη διάθεση που όλοι ανεξαιρέτως προσδοκούμε στις διακοπές μας.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Μονάχα αυτός! Αυτός και μετρημένοι στα δάκτυλα χαρισματικοί καλλιτέχνες έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ύπαρξης που, ακόμη και μια μη αναστρέψιμη, εγλκωβιστική έως και εκφυλιστική διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, εκλαμβάνεται εκ μέρους του ως μια θεόσταλτη υπερδύναμη καθώς του επιτρέπει να εστιάζει υπερβολικά στις δημιουργικές του αναζητήσεις!...

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Πέντε χρόνια απουσίας, εικοσιπέντε χρόνια από την μοναδική του επίσκεψη στη χώρα μας. Είναι Παρασκευή βράδυ 8 Ιανουαρίου του 2021 και μόλις ολοκλήρωσα τη διαδικτυακή βόλτα μου εις μνήμην του Άνθρωπου που Έπεσε στη Γη. Σήμερα θα έσβηνε εβδομηντατέσσερα κεράκια. Και σαν σήμερα το 2016, όντας εξηνταεννιά χρονών, κυκλοφορούσε το αβυσσαλέο “Black Star” για να αποτελέσει το κύκνειο άσμα του απόλυτου χαμαιλέοντα της rock’n’roll εποποιίας.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Τούτη ήταν ουσιαστικά η τρίτη φορά που το αλλόκοσμο λιλιπούτιο αερικό εγκατέλειπε την παγωμένη γη της Ισλανδίας για να αναμοχλεύσει τα ιερά χώματα της πατρίδας μας. Και αυτό γιατί πέρα από την εμφάνισή της στο θέατρο Λυκαβηττού το 1995, υπήρξε μια από τις επίτιμες φυσιογνωμίες των προσκεκλημένων του Δημήτρη Παπαϊωάννου ώστε να τραγουδήσει στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του 2004 μπροστά σε δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Το “Oceania” έκανε κείνη την αξέχαστη βραδιά το γύρω του κόσμου και δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να μη θυμάται το once in a lifetime φόρεμα της να ανεμίζει για χάρη δισεκατομμυρίων θεατών.  

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν