Τι ήταν αυτό που μας βρήκε σύντροφοι στο κλειστό του ΟΑΚΑ την Κυριακή;;; Ο αποχαιρετισμός στους υπέρτατους του παραδοσιακού thrash metal είχε έκσταση, ασύλληπτη ενέργεια, ντελιριακό πάθος, διαλυμένους σβέρκους, mosh-pits σε μέγεθος κρατήρα, αδιάκοπο «ξύλο», συγκίνηση μέχρι δακρύων και -ευτυχώς- καλό κλιματισμό.

Υποκλίνεται η Jane Σαμπανίκου

Κυριακή των εκλογών και καύσωνας. Κλειστός μικρός χώρος και ακραίο prog metal. Πώς εξηγείται, λοιπόν, που η εμφάνιση των TesseracT με support τους Calyses και Mark Of Prospero ήταν ίσως μια από τις καλύτερες συναυλίες του φετινού καυτού καλοκαιριού;

Καταγράφει η Jane Σαμπανίκου

Μουσική πανδαισία κάτω από συνθήκες θέασης απαράδεκτες…

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Ανέκαθεν το “νησί” αποτελούσε το επίκεντρο των εξελίξεων στα μουσικά δρώμενα τόσο από άποψη γέννεσης ειδών όσο και από άποψη προσδιορισμού νέων ανανεωτικών κατευθύνσεων γενικότερα. Νομοτελειακά και το progressive rock και μετέπειτα το progressive metal δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν, επηρεαζόμενα σε μεγάλο βαθμό από τους Βρετανούς καλλιτέχνες.

Η επέλαση from down under συνεχίζεται!

Progressive in retrospect!

«Μα καλά, Πέμπτη; Τέτοια συναυλία και γίνεται μια οποιαδήποτε καθημερινή; Χάθηκαν οι Παρασκευές και τα Σάββατα;». «Μα δεν τη λες και οποιαδήποτε καθημερινή, είναι 14 Φλεβάρη, του Αγίου Βαλεντίνου, ένα μικρό Σάββατο». «Ένας λόγος παραπάνω, είναι μέρα αυτή για να τραγουδήσεις με το ταίρι σου τον ύμνο “I don’t believe in love”;».

Γράφει η Jane Σαμπανίκου

Το σοκ που πάθαμε όσοι παρακολουθήσαμε τη ζωντανή εμφάνιση των Dream Theater στο Οικολογικό Πάρκο των Αγ. Αναργύρων στις 14 Ιουλίου του 2000 χάραξε ανεξίτηλες εικόνες στο νου- διαφορετικές για τον καθένα μας!... 

Πριν αρχίσω να σας /μας βάζω στο ταξίδι, να σημειώσω πως πρόκειται από τις πιο ιδιάζουσες περιπτώσεις η περιγραφή του νέου πονήματος των Αυστραλών…

Πολυποίκιλη βραδιά εγχώριας παραγωγής στο κέντρο της Αθήνας!

Γράφει ο Δημήτρης Τσέλλος