“Terror Train”, όπως η ταινιάρα με τη Jamie Lee Curtis

...Και τι άλλο είναι η τέχνη παρά λεπτομέρειες...
Κωνσταντίνος Καβάφης

Έρχεται η στιγμή που το όνειρο δεν είναι πλέον όνειρο, μαζί με τη λαχτάρα, ο ατελείωτος μακρύς δρόμος μίκρυνε και τα βήματα έφτασαν ήδη στο κατώφλι σου, οι ώρες δεν μοιάζουν πια ατέρμονες μέσα στο χρόνο, γνωρίζεις καλά ότι «εκείνη» η στιγμή που τόσο πολύ περίμενες έφτασε.

Ανταποκρίνεται ο Λεωνίδας "Daylight Dreamer" Χατζημιχάλης

«Ελέγχοντας κάποια ακούσματα από τον Γιάννη Ξενάκη που μου πρότεινες, ανακάλυψα πράγματι πως υπήρξε παράξενος μα πολύ ενδιαφέρον! Όμως αυτό μου θύμισε το εξής και δεν θυμάμαι αν στο έχω πει τόσα χρόνια Χρήστο: το ξέρεις πως είμαι μακρινός απόγονος ενός άλλου σπουδαίου Έλληνα μουσικοσυνθέτη & διευθυντή ορχήστρας, του Δημήτρη Μητρόπουλου;;; Ο παππούς μου ήταν ξάδελφός του!» (Jim Matheos - Fates Warning / OST )

Συνομιλεί & καταγράφει ο Χρήστος Κισατζεκιάν 

Όταν το παρελθόν, οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες ντύνονται με λυρισμό και δράμα, υπέροχους μουσικούς, καταξιωμένους και ταλαντούχους καλεσμένους τότε έχουμε ένα κομψοτέχνημα σαν αυτό !!!

Τους Supertramp τους σιχαίνομαι. Από μικρός. Με συγχωρείτε, αλλά δε μπορώ να βρω οποιαδήποτε άλλη λέξη που μπορεί να αποδώσει καλύτερα τα συναισθήματά μου, όταν ακούω τα τραγούδια τους. Litost δεν το είπε ο Κούντερα εκείνο το «νέο» για εμάς συναίσθημα; Ε, λοιπόν, κι εγώ θέλοντας να εκφράσω κάτι περισσότερο από το τέλειο, συνεχίζω τον αέναο κύκλο του συγκεκριμένου συναισθήματος από το κακό προς το καλό, ξαναρχίζοντας από την αρνητική πλευρά, προσπαθώντας όμως να περιγράψω κάτι ακόμα καλύτερο από το τέλειο. Γι’ αυτό όσο ζω θα τους «σιχαίνομαι».

Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης 

2in1 from Whales

...In my room where I lay, Demons tend to rise...

Dream Team on demand to AWAKE US!

Η δεύτερη σημαντικότατη απώλεια ήρθε από την Γερμανία και αυτή πριν δυο μέρες ακριβώς στις 22 Ιανουαρίου, την ιδία μέρα με τον χαμό του Watts.