Ακόμα φρέσκο το λες το φετινό “The Zealot Gene”, που έφτασε στο #9 των Βρετανικών charts, σε φαινομενική αντίθεση με την ηλικία των δημιουργών του. Είπα «φαινομενική», διότι σε πολλές ασχολίες στη ζωή και ιδιαίτερα στη μουσική, η καρδιά νικά το χρόνο.

Διαδίδει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Η τρίτη φάση μιας μπάντας, που αν δεν υπήρχε, η μουσική δε θα ήταν σήμερα η ίδια

Κλίνει το γόνυ ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

To prog or not to prog?

Στο ρόλο του hitter ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Το αίσθημα της δικαίωσης που απολαμβάνεις όταν ένας πειραματισμός σου αποδεικνύεται αντάξιος των προσδοκιών σου, είναι μοναδικό! Πόσο μάλλον όταν το νέο σου απόκτημα ξεπερνά τα όσα πίστευες για αυτό, ρισκάροντας ένα αξιοσέβαστο χρηματικό ποσό… Το ομόνυμο album των Καναδών Symphonic Slam που θα προσπαθήσω να «μοιραστώ» εδώ μαζί σας πάντως, άξιζε πέρα για πέρα τα λεφτά του.

Από το Χρήστο Κισατζεκιάν

«Το Νοέμβριο του 1969 βρέθηκα στο club Henry’s Blues House στο Birmingham με τρεις συνεργάτες μου από την Vertigo, ώστε να παρακολουθήσουμε δύο μπάντες που προωθούσε την εποχή εκείνη ο Jim Simpson. Στο τέλος της βραδιάς, υπογράψαμε συμβόλαιο στη μια από τις δύο: τους Black Sabbath!!!».
Ένα χρόνο αργότερα, όταν ο των παραπάνω δηλών Olav Wyper ήταν πια υπεύθυνος μιας θυγατρικής δισκογραφικής της RCA (της προοδευτικής Neon Records), έδωσε στους Indian Summer την ευκαιρία που ο ίδιος τους είχε στερήσει…

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν