Καθώς λιαζόμουνα αμέριμνα μέσα Αυγούστου σε μια παραλία της Θεσσαλονίκης χαζεύοντας ένα τσούρμο νεαρές Ρωσσίδες που πλατσούριζαν στο νερό, ξαφνικά ένα μήνυμα άναψε την οθόνη του κινητού μου…

Αναπολεί ο Ντίνος Δηματάτης

Μακράν ότι πιο επιθετικό & ακραίο έχει φιλοξενήσει τούτο το οικουμενικό ιστορικό μνημείο

Γράφει ο Ανδρέας Πανόπουλος και προλογίζει ο Χρήστος Κισατζεκιάν

- Just call me... Chuck!

Προτελευταίο Σαββατόβραδο του Μάη και οι The Last Drive να παίζουν στο αγαπημένο στέκι της οδού Λιοσίων – δεν ήθελε και πολλή σκέψη για να αποφασίσουμε πού θα ήμασταν αυτό το ζεστό (μετά από αρκετά με ψύχρα) βράδυ. Ειδικά όταν τα τελευταία τρία χρόνια, θέλω να τους δω ζωντανά, αλλά κάθε φορά, κάτι τύχαινε τις μέρες των συναυλιών τους. Οπότε, τώρα, επιβαλλόταν να είμαι εκεί, να διαπιστώσω με τα ίδια μου τα μάτια (και τα αυτιά) αν επιβεβαιώνονται οι εκφράσεις λατρείας προς το συγκεκριμένο συγκρότημα.

Ανταπόκριση: Πάνος Σταυρουλάκης

...a small candle flame of life, lost in the middle of a winter void...

Πότε ήταν που τα λέγαμε για τον Danko Jones! Συγκεκριμένα πρόκειται για τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το Project των Iron Magazine ,αν θυμάσαι, σε πρόσφατη κριτική μου.

Σήμανε συναγερμός Ηπείρου και Αχαρνών γωνία...

Γράφει ο Φώτης Λαμπρόπουλος

Η συνομοταξία των Αδιάφθορων Αυθεvτικών ξαναχτυπά!

Οπως έλεγαν και οι παλαιότεροι “ο κακός καιρός το σηκώνει το rock’n’roll του”, έτσι λοιπόν κι’ εμείς, συνοδευόμενοι από ένα βαρυμετρικό της ψυχοπλάκωσης, κατηφορήσαμε κατά Πειραιώς μεριά να δούμε για άλλη μια φορά τον Marky Ramone.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ή ελληνική punk σκηνή δημιούργησε το δικό της “ρεύμα”, γέννησε μερικά αξιόλογα συγκροτήματα και έδειχνε ότι θα συνέχιζε μέχρι να αποκτήσει φωνή και μέσα στην κοινωνία. Δυστυχώς μετά εμφανίστηκαν οι σοσιαλμεταλλαγμένοι του Παπανδρέου και τα Υπουργεία Νέας Γενιάς, ο Έλληνας έβαλε δυο πηρουνιές φαϊ παραπάνω στο τραπέζι του, άρα πως να απευθυνθείς σε ένα χορτασμένο κοινό και να περιμένεις ανταπόκριση.