Την εποχή που το progressive rock μπλεκόταν με την ψυχεδέλεια της δυτικής ακτής, κυκλοφορούσαν δίσκοι σαν το “Gypsy” και το “Brenda & the Rattlesnake”. Κι όλα αυτά μέσα από έναν σχεδόν πρωτόλειο underground χώρο, που τότε έφερε τη σφραγίδα πολυεθνικών δισκογραφικών εταιρειών.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Όλοι αντιλαμβανόμαστε τι είναι το progressive rock και εύκολα μπορούμε να φανταστούμε το ηχητικό πλαίσιο που κινείται μια μπάντα που δεν έχουμε ακούσει, αν μας πει κάποιος ότι παίζει prog rock. Όπως όλες οι μουσικές ετικέτες, έτσι και η συγκεκριμένη περιλαμβάνει έναν ευρύτερο χώρο μέσα στον οποίο κινούνται τα συγκροτήματά της. Αυτό θα το έλεγα κατεξοχήν για τη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου ο όρος είναι μια καθαρόαιμη προοδευτική «ομπρέλα» κάτω από την οποία συνυπάρχουν αρμονικά διάφορες εκφάνσεις του rock.

Συντάκτης: Κρεμμυδιώτης Τάκης

Ο John Bonham δήλωνε θερμός supporter των Trapeze και, όποτε του δινόταν η ευκαιρία, ανέβαινε στη σκηνή μαζί τους για το encore. Λοιπόν, τι λέτε; Κάτι δε θα ήξερε;

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Επανακυκλοφορία σε μορφή διπλού cd, το οποίο κυκλοφόρησε (αρχικά) μόνο σε περιορισμένη έκδοση βινυλίου από την εταιρία Stone Stallion Rex στις 2 Νοεμβρίου τού 2017.

Επιμεταλλωμένο Hard Rock με την σφραγίδα του τεράστιου Tony Martin στα φωνητικά.

Επανακυκλοφορούν το debut album τους 23 χρόνια μετά και θεωρείτε 1 από τα 30 καλύτερα Post Rock album όλων των εποχών. Και ναι... είναι!

Αυθεντικό Muscular Progressive Rock

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Vangelis, ο Jean-Michele Jarre, ο Mike Oldfield και ο… Gandalf!

Νέα Υόρκη λέμε!!!

Από τον Τάσο Παλαιολόγο