Με τον καύσωνα να έχει ξεπεράσει τα σαραντάρια στο θερμόμετρο, βρεθήκαμε κι εμείς, την πρώτη μέρα του Ιουλίου, στο κλασικό, μακροβιότερο και ίσως σημαντικότερο μουσικό φεστιβάλ της Αθήνας, στο Rockwave.

Ανταπόκριση: Πάνος Σταυρουλάκης

Το να δει κάποιος τον Sivert Høyem live (ειδικά για τους Έλληνες) αποτελεί καθήκον και επιβάλλεται κάθε φορά.
Το να πάει όμως μια Ελληνίδα στο Βερολίνο από τη Σουηδία για να καλύψει το γεγονός, αυτό βγαίνει έξω από τα προβλεπόμενα όρια του “fan” και του απλώς θαυμάζω έναν καλλιτέχνη.
Ναι, η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα και έτσι βρέθηκα 4 ημέρες στο υπέροχο Βερολίνο για να παραστώ σε ένα από τα μετρημένα και sold-out live.

Γράφει & φωτογραφίζει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson

Κλωτσιές και Ευγνωμοσύνη

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν είμαι από τους ανθρώπους που περιμένουν εναγωνίως να δουν live κάποιον αγαπημένο τραγουδιστή. Ποτέ δεν ήμουν.
Παρόλο που σέβομαι πολύ την ανάγκη να εκφραστεί κάποιος μέσω ενός τραγουδιού και μέσω ενός τραγουδιστή, είμαι από τους ανθρώπους που δε μπορώ να θυμηθώ
ή να ταυτιστώ με στίχους. Είναι θέμα "κατασκευαστικό". Η μουσική μου αρκεί.

Γράφει ο Μιχάλης Μάζης

“The night is my favorite time of day...” (“Silences”)