Είναι γεγονός πλέον ότι τα τελευταία χρόνια παρά τις αντίξοες…
Έτσι για να αποκτήσεις μια εικόνα της λατρείας που έχω…
Πέντε χρόνια απουσίας, εικοσιπέντε χρόνια από την μοναδική του επίσκεψη…
«Είμαστε συντετριμμένοι, το σοκ είναι μεγάλο. Σε αυτές τις δύσκολες…
Ελάχιστα κραταιά σχήματα του πλανήτη μας έχουν τα α@#$%δια να…
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 εμφανίστηκε ένας τόσο…
Το Μάρκο τον ξέρουν όσοι πρέπει. Και αυτό γιατί είναι…
Σαν αυτή την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου πριν εβδομηνταδύο χρόνια γεννήθηκε…
Η απίστευτη φωνάρα του επιβλητικού, ανυπέρβλητου, αείμνηστου μορφονιού δεν υπήρξε…
Ανέκαθεν την ξεχώριζα ανάμεσα στις Ντίβες της Pop. Και δεν…
Με αλάθητο και μοναδικό κριτήριο το ότι άντεξαν στο πέρασμα…
Σήμερα νιώθω πως πατώ τα πλήκτρα επί ματαίω. Νιώθω πως…
Τούτη ήταν ουσιαστικά η τρίτη φορά που το αλλόκοσμο λιλιπούτιο…
Με τον καύσωνα να έχει ξεπεράσει τα σαραντάρια στο θερμόμετρο, βρεθήκαμε κι εμείς, την πρώτη μέρα του Ιουλίου, στο κλασικό, μακροβιότερο και ίσως σημαντικότερο μουσικό φεστιβάλ της Αθήνας, στο Rockwave.
Ανταπόκριση: Πάνος Σταυρουλάκης
Το να δει κάποιος τον Sivert Høyem live (ειδικά για τους Έλληνες) αποτελεί καθήκον και επιβάλλεται κάθε φορά.
Το να πάει όμως μια Ελληνίδα στο Βερολίνο από τη Σουηδία για να καλύψει το γεγονός, αυτό βγαίνει έξω από τα προβλεπόμενα όρια του “fan” και του απλώς θαυμάζω έναν καλλιτέχνη.
Ναι, η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα και έτσι βρέθηκα 4 ημέρες στο υπέροχο Βερολίνο για να παραστώ σε ένα από τα μετρημένα και sold-out live.
Γράφει & φωτογραφίζει η Ελένη Λιβεράκου Eriksson
Κλωτσιές και Ευγνωμοσύνη
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν είμαι από τους ανθρώπους που περιμένουν εναγωνίως να δουν live κάποιον αγαπημένο τραγουδιστή. Ποτέ δεν ήμουν.
Παρόλο που σέβομαι πολύ την ανάγκη να εκφραστεί κάποιος μέσω ενός τραγουδιού και μέσω ενός τραγουδιστή, είμαι από τους ανθρώπους που δε μπορώ να θυμηθώ
ή να ταυτιστώ με στίχους. Είναι θέμα "κατασκευαστικό". Η μουσική μου αρκεί.
Γράφει ο Μιχάλης Μάζης
“The night is my favorite time of day...” (“Silences”)