Το άχαρο νέο έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Η ιδιαίτερη αγάπη μου απέναντι σε αυτόν τον ξεχωριστό ερμηνευτή με ήθελε αυτομάτως αποσβολωμένο. Η θητεία του αείμνηστου John Lawton στους Lucifer’s Friend και στους Uriah Heep υπήρξε -για αμέτρητους από εμάς- ξεχωριστή. Όπως είχα γράψει κάποια στιγμή, ουδέποτε μπήκα στο τριπάκι της σύγκρισης του αδικοχαμένου τραγουδιστή των Uriah Heep με τον προκάτοχό του στους δεύτερους, τον David Byron. Μα είναι δυνατόν; Είναι σα να βάζεις στη ζυγαριά την Fender και τη Gibson. Tον Messi και τον Ronaldo! Oυδέποτε πίστευα σε τέτοιου είδους ανώφελες «κόντρες». Για μένα οι κορυφές δε συγκρίνονται, μα παραμένουν όλες τους εκεί ψηλά, στα σύνορα Ουρανού και Γης.
Όσο για τον ταυτόχρονο χαμό του εν τω μέσω της επάρατης πανδημίας μαζί με τους συνοδοιπόρους Lee Kerslake & Ken Hensley που αποδήμησαν πέρυσι, καταντά τουλάχιστον αξιοπερίεργος, έως και αβάσταχτος. 

Συνέντευξη & φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Ride The Sky Once More John...
Για ακόμη μια φορά μπαίνουμε σε δύσκολα μονοπάτια, σε αυτά τα άχαρα μουσικά …«αφιερώματα», τους αναγκαστικούς επικήδειους που με τίποτα δεν θέλεις να ασχοληθείς (γιατί οι λέξεις είναι άχαρες και κουβαλούν μόνο λύπη πάνω τους), αλλά αναγκαστικά προσπαθείς να ξεκινήσεις να γράφεις για να τιμήσεις εν τέλει έναν άνθρωπο που αγάπησες (και ας μην τον γνώρισες ποτέ κυριολεκτικά) μέσα από τα αυλάκια βινυλίων ή άλλου ηχητικού μέσου, σε αντίθεση με έναν κολλητό σου φίλο μια όμορφη ελεύθερη μέρα με τον οποίο θα άκουγες μαζί του αγαπημένες μουσικές, σε στιγμές χαράς και ξεκούρασης.

Φόρος τιμής από τον Νίκο Παπαδόπουλο

Αποτελεί γεγονός κοινής αποδοχής το γεγονός του ότι με το που αποχώρησε ο αείμνηστος Ken το 1980 από τους Uriah Heep, το σχήμα δεν κατάφερε να μεγαλουργήσει ποτέ ξανά. Και μόνο αυτό, φτάνει και περισσεύει ώστε να αποφανθούμε πως χθες το απόγευμα έκλεισε άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο της μουσικής που αγαπάμε…

Τιμά ο Χρήστος Κισατζεκιάν

“Don't take life for granted
'Cause you know that
Life won't grant you back”…

Οι βιωματικοί στίχοι που μόλις διαβάσατε ανήκουν στον Lee Kerslake. Το τραγούδι που περιέχει αυτές τις λέξεις, φέρει τον τίτλο “Who Needs Me” για το οποίο ο Lee πέρα από τους στίχους έγραψε και την μουσική και μπορείτε να το βρείτε στο θαυμάσιο άλμπουμ “Firefly” (1977).

Στίχοι βγαλμένοι μέσα από την ζωή, αληθινοί, ρεαλιστικοί. Προφητικοί θα έλεγα, ειδικά στη περίπτωση του αξιαγάπητου Lee Kerslake.

Τιμά ο Νίκος Παπαδόπουλος

Το Δεκέμβριο του 2016 ολάκερη η μουσική κοινότητα της Υφηλίου θρήνησε ποικιλοτρόπως το χαμό του αείμνηστου Greg Lake. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς. Όμως όταν «έφυγε» ο by all means εξίσου τιτάνιος συνοδοιπόρος του John Wetton τέλη Γενάρη, δεν παρατήρησα την ίδια…δημοσιότητα. Γεγονός που προσωπικά βρίσκω τουλάχιστον άτοπο, αν όχι αναίσχυντα άδικο!

Συνέντευξη & φωτογραφία @ “High Voltage Festival” από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

Weep in Silence, underneath a dark, Starless sky.

Τιμά ο Νίκος Παπαδόπουλος

My name is Lucifer, please take my hand...follow me now and you will not regret!!!

Γράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος

Τα χρόνια περνούν και οι αγαπημένοι μας rock stars, ευτυχώς παραμένουν ζωντανοί κι εξακολουθούν να μας συναρπάζουν στις συναυλίες τους. Όμως η σημερινή επικοινωνία μας στοχεύει στο ερώτημα που διαβάσατε στην επικεφαλίδα: στο πόσο χρειαζόμαστε τα καινούργια άλμπουμ τους.

Γράφει ο Αλέξανδρος Ριχάρδος