Μεγάλη Αμερικάνικη μπάντα του hard rock που στο παρά πέντε, έμεινε έξω από το Πάνθεον των Αθανάτων γιατί…έτσι!

Παρουσιάζει ο Χρήστος Κισατζεκιάν

«Πόσα κιλά κόκα»;;;

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Μια καθ’ όλα άψογη ζωντανή παρουσίαση στο ιστορικό στέκι από του σύγχρονους Δον Κιχώτες της Κέρκυρας!

Κείμενο – φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Με τέτοιου επιπέδου προϊόντα καλλιτεχνικής έκφρασης, κάθε βάσιμη “δικαιολογία” των μουσικών σχημάτων της Ελληνικής επαρχίας για τα προσφερόμενα μέσα της πρωτεύουσας, ασθμαίνει έως και ωχριά!...

Παρουσιάζει ο Χρήστος Κισατζεκιάν

Nick Holmes & Greg MacKintosh, σε δωμάτιο του Athens Zafolia Hotel της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στις απαρχές της δεκαετίας του 2000. Πλάι στον αείμνηστο Χάρη Ευκαρπίδη, ο υπογράφων, βάλθηκε να εκμηδενίσει την έκδηλη μυστικοπάθειά τους για τα ευτράπελα που σημάδεψαν τις «πολυμορφικές» κυκλοφορίες τους. Παρότι Λακωνικοί στις απαντήσεις τους, θεωρώ πως κάτι κατάφερα πάλι...

Κοντός ψαλμός αλληλούια! Το Σαββατόβραδο είναι πλέον σε απόσταση αναπνοής και η πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Βρετανών Thunder θα γράψει τη δική της ιστορία στα ντόπια συναυλιακά δρώμενα.
Είχα υποσχεθεί ένα δεύτερο μικρό χωρίο από την πρόσφατη και απολαυστικότατη συνομιλία μου με τον ευφυή τραγουδιστή τους και ιδού τα όσα τραγελαφικά μου αράδιασε για το πρόσφατο κύημα τους - και όχι μόνο.

Ο φανατικός οπαδός αγαπά- δεν εγκαταλείπει. Σέβεται- δεν ξεχνά. Όμως επίσης κρίνει- δεν εθελοτυφλεί! Εγώ ο ίδιος λοιπόν που κάποια στιγμή "έθαψα" ως συντάκτης το “Acoustica”, εγώ που σιγοντάρω κάθε που ακούω φίλους μου να τους περιγελούν που "έρχονται για τελευταία φορά στη χώρα μας", επιχειρώ εδώ έναν (από καρδιάς) φόρο τιμής στους Scorpions: την σημαντικότερη μπάντα της χερσαίας Ευρώπης στο hard & heavy rock! Οι Κlaus Meine & Rudolf Schenker μονοπωλούν το μικρόφωνο δεκαεπτά χρόνια πίσω και ο υπογράφων αφενός καταγράφει, αφετέρου μοιράζεται τα όσα με δέος και ευλάβεια έμαθε για τα (επί το πλείστον) αγαπημένα του albums.

…“Ανέκαθεν ήθελα να ήμουν ο Paul Rodgers. Για την ακρίβεια ανέκαθεν ήμουν τσαντισμένος που υπήρχε ήδη ο Paul Rodgers! Από την πρώτη στιγμή που τον άκουσα με τους Bad Company -ήταν η πρώτη συναυλία της ζωής μου όντας πιτσιρικάς- σκέφτηκα ότι, αν κάποιος πρόκειται να γίνει τραγουδιστής, έτσι πρέπει να τραγουδά!”…
…“Οι Thunder είναι ένα λαίμαργο & αδηφάγο τέρας που καταβροχθίζει όλο μας το χρόνο, όλη μας τη ζωή!”…
…“ Αν η ομιλία ήταν Ολυμπιακό Άθλημα, θα ήμουν Ολυμπιονίκης με χρυσό μετάλλιο”…

Επιμένει ακόμα! Και επιμένει αξιοπρεπέστατα όσα ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ συνομήλικοί του βετεράνοι να μοιράζει απλόχερα ανατριχίλες με το που ανοίγει το στόμα του, με το που σκάβει το Nash PB-57's από σκηνής! Και ακόμη χάσκει ορθάνοικτο το δικό μας από κάθε μα κάθε του αξιομνημόνευτη εμφάνιση στη χώρα μας... Όμως ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι τυχαίο! Ένα θα σου πω μονάχα και θα αντιληφθείς το μέγεθος του επαγγελματισμού/πάθους που κουβαλά...

Ποιος θυμάται πόσο χιόνι έριξε κείνη τη βραδιά που για πρώτη φορά ο ηγετικός Martin Turner ήρθε να παρουσιάσει το επικολυρικό "Argus" των θρυλικών Wishbone Ash με τη δική του κομπανία στο επίσης θρυλικό Rodeo Club της Πλατείας Βικτωρίας;;;