Το να φεύγουν οι υπερήλικες ήρωές μας, είναι φυσικό και επόμενο όσο κι αν πονάει, αφού «τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’αυτό μένειν»….

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

Το άχαρο νέο έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Η ιδιαίτερη αγάπη μου απέναντι σε αυτόν τον ξεχωριστό ερμηνευτή με ήθελε αυτομάτως αποσβολωμένο. Η θητεία του αείμνηστου John Lawton στους Lucifer’s Friend και στους Uriah Heep υπήρξε -για αμέτρητους από εμάς- ξεχωριστή. Όπως είχα γράψει κάποια στιγμή, ουδέποτε μπήκα στο τριπάκι της σύγκρισης του αδικοχαμένου τραγουδιστή των Uriah Heep με τον προκάτοχό του στους δεύτερους, τον David Byron. Μα είναι δυνατόν; Είναι σα να βάζεις στη ζυγαριά την Fender και τη Gibson. Tον Messi και τον Ronaldo! Oυδέποτε πίστευα σε τέτοιου είδους ανώφελες «κόντρες». Για μένα οι κορυφές δε συγκρίνονται, μα παραμένουν όλες τους εκεί ψηλά, στα σύνορα Ουρανού και Γης.
Όσο για τον ταυτόχρονο χαμό του εν τω μέσω της επάρατης πανδημίας μαζί με τους συνοδοιπόρους Lee Kerslake & Ken Hensley που αποδήμησαν πέρυσι, καταντά τουλάχιστον αξιοπερίεργος, έως και αβάσταχτος. 

Συνέντευξη & φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Up The Irons! “The Writing On The Wall” ονομάζεται λοιπόν το ολόφρεσκο έπος (επτάμιση λεπτά τραγούδι πώς αλλιώς να το πει κανείς;;;) που μας χάρισαν χθες οι βετεράνοι μέσω της επίσημης ιστοσελίδας τους μα και όλων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Έπος και το video-clip! Κινούμενα σχέδια σε μεταφέρουν σε τοπία ονειρικά, ή πιο σωστά εφιαλτικά, έντονα χρώματα και παραμύθι κάργα. Και ο Eddie όπως τον θέλουμε: Πρωταγωνιστής και αδίστακτος τιμωρός!

Ακόμη κι αν ήσουν και συ στο γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη στις 27 Ιουνίου του 1993, ακόμη κι αν έγινες και συ «σαρδέλα» για να μπεις πριν ξεκινήσουν στο γήπεδο του Απόλλωνα Αθηνών στις 12 Ιουνίου του 1999, πάω στοίχημα πως δεν έλειψες και από τη Μαλακάσα δεκατέσσερα χρόνια πίσω, στα πλαίσια του Rockwave Festival. Metallica και Iron Maiden στη χώρα μας αποτελούν φετίχ, μη λέμε τα αυτονόητα. «Θρησκεία».

Κείμενο-φωτογραφίες; Χρήστος Κισατζεκιάν

Οι δεκαοκτώ μήνες απόλυτης συναυλιακής ξηρασίας (με μοναδική εξαίρεση που επιβεβαιώνει αυτόν τον άχαρο κανόνα τα του Ηρωδείου) ήταν δυσβάσταχτοι για όλους μας!... Για όλους εμάς που έχουμε συνηθίσει να βρισκόμαστε πάνω, κάτω και γύρω από τη σκηνή. Του λόγου μου, παντού.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Παρότι δισεκατομμυριούχοι τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια, μόνο στις δάφνες τους δεν επαναπαύονται τούτοι εδώ. Αντιθέτως μάλιστα. Οι βετεράνοι πλέον Αγγλοσάξονες επιμένουν σε ένα επιθετικότατο μάρκετινγκ που θέλει μεταξύ άλλων την επίσημη ιστοσελίδα τους ως μια από τις πιο δραστήριες της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας! Έτσι εδώ και λίγες μέρες μας ενημέρωσαν μεταξύ άλλων πως το τρίτο από τα τέσσερα συνολικά Box Sets είναι πλέον διαθέσιμο σε δυο συλλεκτικές, περιορισμένες εκδόσεις: σε βινύλια των 180 γραμμαρίων, μα και σε CD.

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Να σου τον ξανά στο προσκήνιο ξαφνικά. Οι μόνιμοι επισκέπτες θα θυμάστε την αναφορά στο αντίστοιχο ρεπορτάζ για τη συναυλία του 50 Cent. Και να που πριν λίγα μόλις εικοσιτετράωρα, η μήνυση του μεγιστάνα rapper εναντίον του προσωπικού του φωτογράφου στα πρώτα του βήματα ζωντάνεψε τα πλήκτρα των ανά τον κόσμο συναδέλφων. Η δικαστική διαμάχη αφορά στη χρήση και πώληση των φωτογραφιών του Jay-Z από τον δημιουργό τους, τον Jonathan Mannion, ο οποίος απάντησε ευλόγως υπενθυμίζοντας μα και υποδεικνύοντας στον διάσημο hip-hoper πως, ως καλλιτέχνης μα και ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρίας, θα έπρεπε να σέβεται τα πνευματικά δικαιώματα που ο ίδιος νυν και αεί διεκδικεί!

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Ήταν Τρίτη και 13 του μηνός Ιουνίου του 2006 που το στάδιο Καραϊσκάκη φιλοξένησε τον Curtis James Jackson III για να χορτάσουν επιτέλους οι δέκα περίπου χιλιάδες πεινασμένοι οπαδοί της hip-hop στη χώρας μας, δίνοντας τέλος στην έως τότε άχαρη ανομβρία στο χώρο των μετακλήσεων. Ο ηγέτης της «εκλεπτυσμένης τέχνης της λυρικής συντομίας» όπως αποκαλείται παγκοσμίως, λογίζεται ως ο δεύτερος πιο δημοφιλής και σημαντικός rapper της Υφηλίου μετά τον ευεργέτη του, τον Eminem. Όμως ο 50 Cent δε σταματά εκεί. Πέρα από τις συνθετικές του ικανότητες, διαπρέπει και ως τηλεοπτικός παραγωγός, επιχειρηματίας, έχοντας εμφανιστεί συγχρόνως και στη Μεγάλη Οθόνη. Μια αξιοθαύμαστη πορεία αν αναλογιστείς πως, τούτος ο γόνος του Κουήνς της Νέας Υόρκης, ξεκίνησε ως δωδεκάχρονο βαποράκι εν τω μέσω της επιδημίας του crack…

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν  

Δεν πέρασαν ούτε ένα, ούτε δυο, μα πενηνταεπτά ολόκληρα χρόνια από τον Ιούνιο του 1964. Το μήνα που κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο το “As Tears Go By” με B-side τη διασκευή του “Greensleeves”. Και ήταν αυτό το κομβικό δώρο του συνθετικού δίδυμου Jagger & Richards των Rolling Stones που απετέλεσε το εισιτήριο της δεκαοκτάχρονης καλλονής για την παγκόσμια καταξίωσή της που θέλει την πλέον εβδομηνταπεντάχρονη Marianne Faithfull να φιγουράρει ακόμη στα δημοψηφίσματα του κραταιού περιοδικού “Rolling Stone”, ανάμεσα στις εκατό πιο σημαντικές γυναίκες της εποποιίας του Rock’n’Roll.    

Κείμενο-φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Είσαι η πολυπλατινένια και πολυβραβευμένη Kylie Minogue. Έχεις πουλήσει πάνω από εβδομήντα εκατομμύρια άλμπουμ και σε ονομάζουν παγκοσμίως Πριγκίπισσα της Πoπ. Πλησιάζεις τα πενηντατρία σου χρόνια και η ατσαλάκωτη, απαστράπτουσα ομορφιά σου σε τοποθετεί δίπλα στο μυθικό Dorian Gray, ενώ εσύ παραμένεις βασίλισσα χειροπιαστή. Και εν τω μέσω του εγκλεισμού που απαιτεί μια απρόσμενη, επάρατη πανδημία, όχι μονάχα δεν ολιγωρείς ως καθησυχασμένη -κι ας είχες όλα τα δίκια- στις παραπάνω δάφνες σου, μα κυκλοφορείς τον περασμένο Νοέμβριο το δέκατο πέμπτο δίσκο σου με τίτλο “Disco” για να σκαρφαλώσεις ξανά στην κορυφή των charts της Αυστραλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Γεγονός που σε θέλει την πρώτη γυναίκα που κατέχει κυκλοφορία στην πρώτη θέση εδώ και πέντε συναπτές δεκαετίες!