(Μέρος Δεύτερο)

Ενώ είχαν γίνει διάσημοι, όλως περιέργως, κανένα τραγούδι τους δεν ακουγόταν από το ραδιόφωνο…

Εξιστορεί ο Νίκος Κοντογούρης

Πριν από τρεις - τέσσερεις δεκαετίες κατά την περίοδο των θερινών μου διακοπών είχα παρατηρήσει πως ένα μεγάλο μέρος των αλλοδαπών τουριστών διάβαζε ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Ήταν «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», ένας ογκωδέστατος τόμος που τράβηξε την προσοχή μου εξ αιτίας μάλλον του μεγέθους του και του παραμυθένιου εξωφύλλου που σε οποιαδήποτε γλώσσα και έκδοση αφύπνιζε εικόνες από τις παιδικές φαντασιώσεις μας.

Γράφει ο Νίκος Κοντογούρης

Όταν αναφερόμαστε στον όρο ‘psychedelic soul”, δυο κυρίως ονόματα μας έρχονται στο μυαλό: οι Sly & the Family Stone και οι Chamber Brothers. Φυσικά υπήρξαν και άλλα γκρουπ που συνδύασαν με αριστοτεχνικό τρόπο τη Soul, το Rhythm’n’Blues με το ψυχεδελικό rock, π.χ. οι Pacific Gus & Electric και οι Buddy Miles Express, όπως και από την Βρετανία ασχολήθηκαν με psychedelic pop οι Vagabonds του Jimmy James, οι Dominoes του King-Size Taylor ή οι Ram Jam Band του Geno Washington, ενώ πιο εμπορικές διαδρομές χάραζαν οι Equals και οι Foundations.

Σε τούτο το δεύτερο μέρος του αφιερώματος για τον θρυλικό Αμερικανό κιθαρίστα ο Νίκος Κοντογούρης καταγράφει βήμα προς βήμα τα έργα και τις ημέρες του από το 1972 έως και την κυκλοφορία του “Lick This” το 2000.

Γράφει ο Νίκος Κοντογούρης

Είναι ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της rock, κάτοχος ενός αυστηρά προσωπικού και χαρακτηριστικού στυλ, και ένας από τους επιδραστικότερους καλλιτέχνες που με τον ιδιαίτερο τρόπο παιξίματος της κιθάρας, επηρέασε εκατοντάδες κατοπινούς. Πρωτοπόρος του σύγχρονου ηλεκτρικού blues του Chicago, με μια φανταστική δεξιοτεχνία που ζήλεψαν πολλοί!

Γράφει ο Νίκος Κοντογούρης

‘’MISTY EFFECT” : Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΒΙΝΥΛΙΩΝ ΚΑΙ CD’S

Γράφει ο Νίκος Κοντογούρης

Πρώτιστη φροντίδα κάθε συλλέκτη είναι η προστασία των δίσκων και CD, αφού σήμερα εκτός από τη χρηστική τους εφαρμογή (που είναι η πιστότερη απόδοση της μουσικής που αγαπάμε) αξίζουν και μία μικρή ή μεγάλη περιουσία.Έτσι όλοι μας φροντίζαμε ν ’ανακαλύψουμε τους καλύτερους τρόπους προστασίας των αγαπημένων μας αντικειμένων, αφού δεν μπορούσαμε να διαθέτουμε ειδικούς χώρους φύλαξης, με ειδικές συνθήκες θερμοκρασίας και εξαερισμού, στεγανοποιημένους από την υγρασία και μακριά από την υπερβολική ζέστη. 

Ξεκίνησα ν' αρθρογραφώ το 1978. Όλο αυτό το διάστημα είχα τη τύχη (ή την ατυχία) να συμμετέχω στη συντακτική ομάδα των περισσότερων μουσικών εντύπων της χώρας.

Δεν άργησα να καταλάβω το κοινό παρονομαστή όλων αυτών των εντύπων. Υπήρχε ένας κοινός παράγοντας που καθόριζε τη μοίρα τους, ούτως ώστε η ημερομηνία λήξης τους να είναι αυστηρά προκαθορισμένη. Ο παράγοντας αυτός ήταν οι εκδότες. Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν είχε τη παραμικρή σχέση με τη λεγόμενη rockνοοτροπία. Τόσο στα περιοδικά που συνεργάστηκα (όσο και σε κάποια άλλα που δεν έτυχε ) οι εκδότες δεν είχαν καμία σχέση με το rock. Όλοι τους ήταν κλασσικοί επιχειρηματίες που πρώτα σκεφτόντουσαν το τιράζ, τις διαφημίσεις, τα ποσοστά κέρδους, τη δική τους καταξίωση, να τα έχουν καλά με τις πολυεθνικές δισκογραφικές και χίλια δυο άλλα πράγματα παρά τη rockιδεολογία. Όπως αντιλαμβάνεστε κάθε προσπάθεια συνεννόησης μαζί τους ήταν μάταιη.