Ο καλός μου φίλος, ο ΒαγγέληςΘυμάται (και αγαπά) ο Τάκης…
“Πολύ κρύα τα πράγματα εδώ μπροστά. Για ζεσταθείτε λίγο. Έτσι…
«Αγαπάμε όλα τα είδη της Μουσικής, και είναι αυτός ο…
Μια πολύ δυνατή περιοδεία που πέρασε και από την χώρα…
Έχοντας αναγνώσει την απίστευτη αναμνηστική ιστορία του θαυμαστού Γιάννη Πετρίδη…
Το λέει και ο τίτλος: Μια καλύτερη ζωή. Και η…
Είναι κοινό μυστικό τα τελευταία χρόνια. Ο άκρατος επαγγελματισμός και…
Έστω και με δυόμιση χρόνια καθυστέρηση, ήρθε η ώρα που…
Και είναι να αναρωτιέσαι. Τώρα ποιος θα φυλάει τα σύνορα…
Η ψυχεδέλεια υπάρχει ακόμα και κινείται, αναπτύσσεται και μεγαλουργεί στα…
Πολύ λίγες μπάντες, που κατατάσσονται στο χώρο της σκληρής μουσικής…
Γνώριμοι του ελληνικού Hard & Heavy κοινού, οι σουηδοί H.E.A.T.…
Η πρώτη black metal συναυλία διεθνούς σχήματος της μετά covid…
Η αυτού εξοχότης ο κος BardensΥποκλίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Ακόμη και αν οι περισσότεροι από εμάς ουδέποτε περιμέναμε το…
Ο καλός μου φίλος, ο Βαγγέλης
Θυμάται (και αγαπά) ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Το λέει και ο τίτλος: Μια καλύτερη ζωή. Και η μουσική των Biff Bang Pow!, όπως και των λοιπών συγγενών συγκροτημάτων του Alan McGee, ιδιοκτήτη της Creation Records που ο ίδιος ίδρυσε παίρνοντας τραπεζικό δάνειο χιλίων λιρών, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το επίπεδο που έφτασε η ανεξάρτητη rock Βρετανική μουσική κατά τα 80s. Γιατί; Μα, φυσικά, επειδή ήταν πότε περισσότερο και πότε λιγότερο διακριτικά ποτισμένη με τη δημιουργική indie μελαγχολία της εποχής, αλλά και το psychedelic και το garage rock των 60s. Άλλωστε, μη ξεχνάμε ότι το όνομα των Biff Bang Pow! είναι τίτλος τραγουδιού της λατρεμένης του Alan μπάντας, των The Creation, από τους οποίους επίσης βαφτίστηκε η δισκογραφική του εταιρεία. Πείτε τους άφοβα neo-psychedelicists. Δε θα παρεξηγηθούν με τίποτα!
Εξιστορεί τα ραντεβού του με τη Miss California ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Η αυτού εξοχότης ο κος Bardens
Υποκλίνεται ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Η ηλεκτρική μουσική ιστορία του Λος Άντζελες σε πλήρη σύνθεση.
Σερφάρει (στη θάλασσα) ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Δεν τους φτιάχνουν έτσι, πια. Τους (σκληρούς) δίσκους.
Αναπολεί, συγκρατώντας τα δάκρυά του, ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Psychobilly, horrorbilly, gothabilly, όπως κι αν το πει κανείς, έχει το punk μέσα του.
Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν στην περίπτωση των αδελφών Eno έχουμε να κάνουμε με mixing colours ή με mixing music genres. Δηλαδή, ξέρω, και νιώθω υπέροχα γι’ αυτό.
Παρουσιάζει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης
Κάποιοι λένε ότι στη μουσική δεν έχει σημασία η εικόνα, αλλά μόνο ο ήχος. Ουσιαστικά δε θα διαφωνήσω μαζί τους, αλλά παράλληλα δε μπορώ να μη δεχτώ ότι έχει διαχρονικά αποδειχτεί πως και αυτή παίζει το ρόλο της και μάλιστα κατεξοχήν στις πιο mainstream εκδοχές της.
Παρουσιάζει ο Κρεμμυδιώτης Τάκης
"I Think I’ll Write a Review…”
Συντάκτης: Κρεμμυδιώτης Τάκης
"I Had Too Much to Dream (Last Night)". Last Decades, θα έλεγα καλύτερα…
«Τα Ηλεκτρικά Δαμάσκηνα». Τι άσχετο, θα έλεγε κάποιος… άσχετος. Γιατί, αν ήταν έστω και ελάχιστα σχετικός ζώντας στη δεκαετία του ’60, θα είχε εύκολα αντιληφθεί ότι απλά δε γινόταν να βρεθεί πιο εκφραστικό για τη μουσική τους όνομα. Και ένα όνομα σαν κι αυτό, όχι μόνο δεν περνούσε με τίποτα απαρατήρητο, αλλά συνδέθηκε άρρηκτα με τους πρεσβευτές του 60s psychedelic rock της νότιας California.
Περιγράφει ο Κρεμμυδιώτης Τάκης