Οι πιο πολλοί τα χαρακτήρισαν ως μύθο. Κάποιοι ως διαφημιστικό τρικ. Υπήρξαν όμως κι αυτοί που τα πίστεψαν κι ενοχλήθηκαν.

Αρθρογραφεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Νομίζω πως, τώρα πια, έχουμε όλοι μας «μεγαλώσει» μουσικά. Δε βάζω και στοίχημα, όμως. Φυσικά, το δίπολο των 70s που έτρεφε την αιώνια αντιπαλότητα μεταξύ των ροκάδων και των φίλων της disco, μοιάζει σχεδόν πεθαμένο. Είπα, σχεδόν. Μήπως όμως στις μέρες μας υπάρχει κανείς που ενοχλείται σε περίπτωση, λέμε τώρα, που το μαγικό progressive rock, όχι μόνο δεν έχει σκληρότερες προσμείξεις, αλλά pop; Πώς; Ξαφνιάστηκε κανείς; Να τον ξαφνιάσω ακόμα πιο πολύ; Αλήθεια, πού τελειώνει η pop και πού αρχίζει η rock, ιδιαίτερα στις μέρες μας; Καλά, καλά, σταματάω. Λοιπόν, τι λέγαμε; Α, ναι: το “Black Rain” είναι ένας πολύ καλός δίσκος! 

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Μιλάμε για το Αεροπλάνο Jefferson. Όχι για το Διαστημόπλοιο Jefferson και ούτε καν για το σκέτο Διαστημόπλοιο.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Father, will you take me away?

Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

The Game of Love (for the music)

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

The Game of Love (for the music)

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Blues-rock legend!

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Please, Don’t Let Them Be Misunderstood

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

"Τα μπλουζ του... τρόμου!"

Τα χόρεψες για ερωτικά, μόνο που δε φανταζόσουν με τι χόρευες...

Αρθρογραφεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

“What spirit Is, man can be…”

Εδώ τα λόγια είναι μάλλον περιττά.

Συντάκτης: Κρεμμυδιώτης Τάκης