Την εποχή που το progressive rock μπλεκόταν με την ψυχεδέλεια της δυτικής ακτής, κυκλοφορούσαν δίσκοι σαν το “Gypsy” και το “Brenda & the Rattlesnake”. Κι όλα αυτά μέσα από έναν σχεδόν πρωτόλειο underground χώρο, που τότε έφερε τη σφραγίδα πολυεθνικών δισκογραφικών εταιρειών.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Φανταστείτε ένα δίσκο που χαρακτηρίστηκε στο Record Collector από τον John Anthony ως “A genuine lost classic”. Φανταστείτε τώρα έναν άλλο δίσκο στον οποίο συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, οι Peter Hammill, Robert Fripp, Peter Gabriel, Guy Evans, David Jackson, Rick Wakeman, Dave Kaffinetti, Phil Collins, Jon Anderson. Τώρα φανταστείτε αυτούς τους δύο δίσκους ως έναν.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

“Have you heard about the new dance craze? / Listen to us, I'm sure you'll be amazed” τραγουδούσαν η Alfa Anderson και η Diva Gray μέσα στο μαγικό βομβαρδισμό του μπάσου του τιτάνα Bernard Edwards. Κι όσοι ήσασταν (κι αφού ήσασταν, δεν υπάρχει αμφιβολία, θα είστε ακόμα) εντυπωσιασμένοι από αυτά, τότε μάθετε ότι υπάρχουν εξαιρετικά νέα για σας.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Δείτε το εξώφυλλο του “Open Up Your Love” και μετά το βίντεο κλιπ του “Keep On Lovin' Me”. Τι καταλαβαίνετε; Όχι, όχι, δε μιλάω γι’ αυτό. Είναι πολύ προφανές το ότι στους The Whiseprs αρέσουν τα καλλίγραμμα γυναικεία πόδια, που εμφανίζουν σαφείς χορευτικές τάσεις. Βέβαια, και το άλλο, το οποίο εννοώ, είναι εξίσου προφανές. Αν μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, τότε αυτές οι δύο παραπάνω «εικόνες» μπορούν να περιγράψουν με τον πληρέστερο δυνατό τρόπο την ταυτότητα των The Whispers: την ευφορική soul και funk, που συνεισέφερε σημαντικά στο να γίνει η disco το ποιοτικότερο καθαρόαιμο χορευτικό είδος πίστας.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Αλήθεια, μέρες σαν κι αυτές που ζούμε, έχουν χώρο για τραγούδια αγάπης;

Συνειδητοποιεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

“Fire, I'll take you to burn…” από τη μια, αλλά και “Love is the Spirit That Will Never Die” από την άλλη

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

“There's not enough love to go round”. Κατανοητό; Χμ, δε βάζω και στοίχημα…

Συντάκτης: Κρεμμυδιώτης Τάκης

Όλοι αντιλαμβανόμαστε τι είναι το progressive rock και εύκολα μπορούμε να φανταστούμε το ηχητικό πλαίσιο που κινείται μια μπάντα που δεν έχουμε ακούσει, αν μας πει κάποιος ότι παίζει prog rock. Όπως όλες οι μουσικές ετικέτες, έτσι και η συγκεκριμένη περιλαμβάνει έναν ευρύτερο χώρο μέσα στον οποίο κινούνται τα συγκροτήματά της. Αυτό θα το έλεγα κατεξοχήν για τη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου ο όρος είναι μια καθαρόαιμη προοδευτική «ομπρέλα» κάτω από την οποία συνυπάρχουν αρμονικά διάφορες εκφάνσεις του rock.

Συντάκτης: Κρεμμυδιώτης Τάκης

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 εμφανίστηκε ένας τόσο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός από hard και progressive rock συγκροτήματα, που ήταν πραγματικά αδύνατο να παρακολουθήσεις έστω και τα περισσότερα από αυτά. Μη ξεχνάτε πως τότε η τηλεόραση δεν αφιέρωνε στη μουσική το χρόνο που της αναλογούσε, με αποτέλεσμα η πληροφόρηση να εξαντλείται κατά κανόνα στις ραδιοφωνικές εκπομπές, σε πολύ περιορισμένο μέρος του (εννοείται) έντυπου τύπου, αλλά και στην πρόσβαση καθενός στις δισκοθήκες των φίλων του. Για το λόγο αυτό εξακολουθούμε, ακόμα και στην εποχή μας, που η ενημέρωση για το τι συνέβη στο παρελθόν και το τι συμβαίνει παρόν έχει ως μόνο εμπόδιο το πόσο ελεύθερο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας, να «ανακαλύπτουμε» νέες για εμάς μπάντες, η ύπαρξη των οποίων δεν έτυχε σημαντικής προβολής και γι’ αυτό μας είχε διαφύγει.

Συντάκτης: Κρεμμυδιώτης Τάκης

Με αλάθητο και μοναδικό κριτήριο το ότι άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου, το προσωπικό γούστο σίγουρα έρχεται σε δεύτερη μοίρα.  

Αρθρογραφεί ο Τάκης Κρεμμυδιώτης