Barclay Beatles Blues…

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

Paul Kossoff’s Back Street… Company!

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη

 “I can hear it screamin’ in my mind…”, όλοι μαζί τώρα: “Long live rock and roll, Long live rock and roll, yeah”. Δικό σας…

Προσυπογράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Μας νοιάζει η τραγουδίστρια να είναι όμορφη;

Τι με κοιτάτε; Κάτι σας ρώτησα. «Μας νοιάζει η τραγουδίστρια να είναι όμορφη;» Τι απαντάτε; Εϊ, για μια στιγμή… Κάθε επάγγελμα έχει κάποια ασυμβίβαστα. Ας πούμε, δε μπορεί να υπάρξει κουλός πιανίστας, κουφός σερβιτόρος ή εκφωνητής που έχει ατέλειες στην άρθρωση (αν και πρόσφατα, έχω την πεποίθηση πως όσοι έχουν κάνει ορθοφωνία κόβονται από την πρώτη συνέντευξη…). Συνεπώς, μπορεί (και παραμπορεί) να υπάρξει άσχημος τραγουδιστής. Άρα, δε μας νοιάζει η τραγουδίστρια να είναι όμορφη. Έτσι δεν είναι; Όχι; Ουφ…

Απολαμβάνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Δείξε μου τη φωτογραφία σου να σου πω ποιος είσαι. Τραβηγμένο, έτσι; Κι όμως… Οι φωτογραφίες του μέγιστου Chet Baker λένε πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να ειπωθούν για εκείνον. Και, φυσικά, απείρως περισσότερα από όσα θα μπορούσε να μας είχε πει ο ίδιος για τον εαυτό του, ακόμα και το μουσικό.
Δείτε και μόνοι σας. Πόσες φορές «κολλάς» σε μια φωτογραφία ενός μουσικού, αν δεν σε έχει τραβήξει η οποιαδήποτε -στρατευμένη, συνήθως- προκλητικότητά της; Πόσες φορές δεν «κολλάς» σε μια φωτογραφία του Chet Baker, ιδιαίτερα αν φαίνονται ανάγλυφες οι ρυτίδες που είχε αποκτήσει πριν την ώρα του;

Τιμά ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Τα μικρής διάρκειας τραγούδια των Camel. Ή, αλλιώς, πόσο μεγαλείο μπορεί να χωρέσει πριν συμπληρωθούν δύο λεπτά.

Εξυψώνει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

"Over the Edge". Πιο πολύ, πεθαίνεις…

Γράφει ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Από τη μία λέω: “It's not the truth I see / It's just a mockery”! Άντε, να δεχτώ ότι κάποιοι δεν τους πήραν χαμπάρι τη δεκαετία του ’80. Ούτε μετά; Δηλαδή, τι δεν έχουν καταλάβει εδώ τόσα χρόνια;

Ένας «άτυχος» ευλογημένος.

Εκ-Τιμά (τα μέγιστα) ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

“You will not be able to stay home brother”

Τιμά ο Τάκης Κρεμμυδιώτης

Sweet Bird of Paradise

Τον Ιανουάριο του 1984 ο κόσμος ήταν πιο αισιόδοξος και η ζωή πιο απλή. Στους μουσικούς καταλόγους επιτυχιών, ακόμα και στους mainstream, μπορούσε κάποιος να βρει τραγούδια ιδιαίτερων αξιώσεων, μια και τα όρια των διάφορων «μουσικών ειδών» ήταν περισσότερο παρά ποτέ μπλεγμένα. Έτσι λοιπόν, στο UK Singles Chart πλάι στο “Where is My Man” της Eartha Kitt και το “Girls Just Want to Have Fun” της Cyndi Lauper, δε συναντούσες μόνο το “Holiday” της Madonna (το μόνο τραγούδι για το οποίο πρέπει να είναι χαρούμενη), αλλά και το “Love is a Wonderful Colour” των Icicle Works, το “King of Pain” των Police και το “This Charming Man” των The Smiths. Και κάτι άλλο, όμως: ένα τραγούδι του κυρίου Terence Charles "Snowy" White, που λεγόταν “Bird of Paradise”.

Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη