Η rock μουσική έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό. Τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται να την ψάξεις προκειμένου να την βρεις και να έρθεις σε επαφή μαζί της. Σε βρίσκει εκείνη! Την rock μουσική δεν την επιλέγεις… Σε επιλέγει! Κι όταν σε επιλέξει, στην αρχή σε κάνει δούλο της, μετά μαθητή της και μετά κοινωνό της. Τώρα θα μου πεις, με ποιό τρόπο γίνεται αυτό;

Παρουσιάζει ο Παναγιώτης Πατσάης

Στη σύγχρονη ηλεκτροδοτούμενη μουσική υπήρξαν κιθαρίστες ‘’σκαπανείς’’ με όραμα σαφές οι οποίοι άνοιξαν δρόμους προκειμένου να περάσουν οι υπόλοιποι συνάδελφοί  τους. Κάποιοι από αυτούς υπήρξαν καινοτόμοι όσον αφορά τον ήχο του οργάνου. Ο ήχος της κιθάρας τους αποδείχτηκε η ταυτότητα και το σήμα κατατεθέν τους, και τους έκανε αναγνωρίσιμους σε ολόκληρη την υφήλιο. Κάποιοι άλλοι, μέσα από την απαράμιλλη τεχνική τους, συνέβαλαν καταλυτικά στην εξέλιξη του οργάνου. Επίσης, υπήρξαν κιθαρίστες για τους οποίους η εξάχορδη θεά αποτέλεσε το απόλυτο μέσο έκφρασης και μέσα από αυτήν κατάφεραν να εκδηλώσουν την συνθετική τους δεινότητα και να υπηρετήσουν επάξια την τραγουδοποιία. Κάποιοι από αυτούς χρησιμοποίησαν πολλές νότες για να μας πουν την ιστορία τους, ενώ κάποιοι άλλοι με μία μόνο νότα συνεχίζουν να μας ανατριχιάζουν ακόμη!

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

16 Mαϊου 2010… Μία ημερομηνία την οποία δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ, καθώς μου στέρησε τον αγαπημένο μου τραγουδιστή ανεξαρτήτως είδους και ύφους. Τον λατρεμένο μας Ronnie James Dio. 16 Μαϊου 2021… Την ίδια ρημάδα μέρα έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία η είδηση για τον χαμό και την απώλεια του αγαπημένου μας Bill Tsamis. Τώρα έχω διπλό λόγο προκειμένου να μην ξεχάσω ποτέ την συγκεκριμένη ημερομηνία. Τώρα το πένθος είναι διπλό. Τώρα καταλαβαίνω εις διπλούν πόσο ξεμωραμένη πουτάνα είναι η μοίρα και πόσο στημένα και σικέ είναι τα παιχνίδια της.

Φόρος τιμής από τον Παναγιώτη Πατσάη

Εκνευρίζομαι πάρα πολύ και ο θυμός μου είναι απερίγραπτος όταν διαβάζω διάφορα κιθαριστικά αφιερώματα που αφορούν το σκληρό ήχο, είτε έντυπα  είτε διαδικτυακά, και δε βλέπω πουθενά το όνομα του John Norum. Μα είναι δυνατόν; Ξέρω ,εμείς οι Έλληνες με το που ακούμε το όνομά του και το όνομα του συγκροτήματός του, η σκέψη μας κατευθύνεται με την ταχύτητα του φωτός στο Ευρωμπάσκετ του 1987, στο έπος της εθνικής μας ομάδας και στο λεγόμενο ‘’τιρινίνι’’. Το να σκεφτόμαστε όμως μόνο αυτό αποτελεί μία κατάφορη αδικία απέναντι σε αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ κιθαρίστα (ναι με κεφαλαία!) καθώς αυτά που έχει πράξει μέχρι και σήμερα, κάποιοι άλλοι θα χρειαζόντουσαν δέκα ζωές για να τα πετύχουν, ενώ το έργο του για κάποιους άλλους συναδέλφους του μοιάζει απλά με άπιαστο όνειρο!

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Είναι γεγονός πλέον ότι τα τελευταία χρόνια παρά τις αντίξοες συνθήκες διανύουμε στην χώρα μας  ίσως την πιο γόνιμη περίοδο όσο αφορά την κατασκευή μουσικών οργάνων, ενισχυτών, effects και μαγνητών! Οι Έλληνες κατασκευαστές ολοένα και αυξάνονται και ο χρόνος έχει δείξει ότι το έργο τους σφύζει από ποιότητα και μεράκι! Η αξιοζήλευτη προσπάθεια τους έχει φτάσει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη και πλέον με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα μεγαθήρια του εξωτερικού. Ένας τέτοιος κατασκευαστής είναι και ο Αχιλλέας Μπύρλης ο οποίος έχοντας ως βάση το νησί του ήλιου δημιουργεί ηλεκτρικές κιθάρες και ηλεκτρικά μπάσα κάτω απ’ το όνομα PHOS!

Από τον Παναγιώτη Πατσάη

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι… Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που όταν ακούνε τη φράση «rock συγκρότημα», το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι μία ομάδα ανθρώπων που γράφουν και παίζουν μαζί μουσική. Απόλυτα κατανοητό. Όμως η συγκεκριμένη φράση σημαίνει πολλά περισσότερα. Σημαίνει οικογένεια! Σημαίνει συμμορία! Ο όρος συγκρότημα αποκτά την πραγματική του υπόσταση όταν οι άνθρωποι που το αποτελούν παρά τα σκαμπανεβάσματα και τα χτυπήματα της μοίρας, καταφέρνουν να χορέψουν στο φτερό του καρχαρία και να πραγματοποιήσουν το ανέφικτο.

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Όταν από την παιδική σου ηλικία κατασκευάζεις μόνος σου μουσικά όργανα και στα 14 σου εγκαταλείπεις το σχολείο προκειμένου να ασχοληθείς με το τραγούδι συναντώντας τη σθεναρή αντίδραση των γονιών σου οι οποίοι επιθυμούσαν να γίνεις λογιστής, δύο συμπεράσματα προκύπτουν… Πρώτον, το λέει η ψυχούλα σου και δεύτερον, είσαι αποφασισμένος να αγγίξεις το όνειρο! Ο μορφονιός όμως με την ξανθιά πλούσια χαίτη δεν άγγιξε απλά το όνειρο, αλλά έχοντας ως όχημα ένα μολυβένιο αερόστατο, έφτασε ως τα ουράνια και άγγιξε τα αστέρια!

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν ο κόσμος της σκληρής μουσικής αν αφαιρούσες από την ερμηνεία των τραγουδιστών τις υψίφωνες μελωδικές γραμμές και τον χωρίς ενδοιασμό πειραματισμό της φωνής στα άκρα; Τι θα έμενε; Συμβατικές ερμηνείες χωρίς δυναμισμό και το κυριότερο; Η λέξη ανατριχίλα θα απουσίαζε από το δικό μας λεξιλόγιο και από τα δικά μας ‘’χωράφια’’.

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

To ημερολόγιο που κρέμεται στον ξεφτισμένο τοίχο γράφει 1968. Βρίσκεσαι στο Birmingham της Αγγλίας και ένα ανήσυχο ρεμάλι με το παρατσούκλι Ozzy ψάχνει μπασίστα για το νέο του συγκρότημα που ονομαζόταν Polka Tulk Blues Band. Aμέσως προτείνει την θέση σε κάποιο κολλητάρι του ο οποίος ήταν γνωστός με το παρατσούκλι ‘’Geezer’’ (σ.σ.: το οποίο σημαίνει μάγκας ή αλάνι στη γλώσσα του δρόμου).

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Στις 16 Ιουλίου του 2012 ημέρα Δευτέρα η rock μουσική έχασε τον μεγαλύτερο της Άρχοντα. Έφυγε εκείνος που «βρώμισε» τα ευυπόληπτα πλήκτρα μια για πάντα, μα συγχρόνως «καθάρισε» την μουσική μας υπόληψη όσο κανένας άλλος. Έφυγε ο μεγαλύτερος Μαέστρος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος της σκληρής μουσικής. Ήταν αυτός που πάτησε πόδι ενάντια σε όσους αντιμετώπιζαν έως τότε το rock ‘n’ roll ως παιδική αρρώστια! Εξαιτίας του οι πληκτράδες έπαψαν να θεωρούνται αφανείς ήρωες και ήρθαν στην πρώτη γραμμή μια για πάντα. Στις 16 Ιουλίου του 2012 η αναθεματισμένη αρρώστια χαμογέλασε μέσα στην κλινική ‘’London’’ νομίζοντας ότι ‘’κέρδισε’’. Κούνια που την κούναγε. Μάλλον δεν ήξερε με ποιόν τα έβαλε. Σήμερα θα της θυμίσουμε ότι οι Άρχοντες είναι αήττητοι και δεν φεύγουν ποτέ. Ειδικά με τέτοιο έργο είναι αδύνατον να μην περάσουν στην αθανασία!

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης