Είναι γνωστό ότι οι απανταχού λάτρεις της εξάχορδης θεάς ανά την υφήλιο και σε όλη την επικράτεια χρωστάνε άπειρη ευγνωμοσύνη στον Mike Varney και στην ‘’Shrapnel Records’’. Κι αυτό συμβαίνει  διότι ο εν λόγω κύριος υπήρξε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80 και του 90 ο μεγαλύτερος scouter όσον αφορά τους αφανείς shredders και τους εκπροσώπους του ξακουστού neo-classical τρόπου έκφρασης.  Ένας μόνο του ξέφυγε και μέχρι σήμερα το φυσάει και δεν κρυώνει. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον δικό μας Gus G! Αυτό το περιστατικό όμως είναι μία άλλη ιστορία που θα την διηγηθούμε κάποια άλλη στιγμή.

Φόρος τιμής από τον Παναγιώτη Πατσάη

Στη μουσική βιομηχανία οι μουσικοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Είναι οι μουσικοί που ανήκουν σε μπάντες και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας, και είναι και οι session μουσικοί οι οποίοι συνεργάζονται με πολλούς και διάφορους καλλιτέχνες και έχουν την ικανότητα να υποστηρίξουν πολλά διαφορετικά μουσικά ιδιώματα. Όσον αφορά την δεύτερη κατηγορία, τα μεγαθήρια της σύγχρονης ηλεκτροδοτούμενης μουσικής που ακολουθούν σόλο καριέρες και πορείες θέλουν πάντα στο πλάι τους τους καλύτερους session μουσικούς τόσο στο στούντιο όσο και στο live. Θέλουν να έχουν το κεφαλάκι τους ήσυχο.

Φόρος τιμής από τον Παναγιώτη Πατσάη

Στο τεράστιο δερματόδετο βιβλίο της ιστορίας της rock μουσικής υπάρχουν κιθαρίστες που έγραψαν ιστορία με χρυσά γράμματα εξαιτίας των τραγουδιών που συνέθεσαν.

Φόρος τιμής από τον Παναγιώτη Πατσάη

Επιτέλους. Γύρισε ο Τροχός και ο ετήσιος θεσμός του “Gimme Shelter Festival” επέστρεψε στην έδρα του, το αγαπημένο Gagarin 205 της οδού Λιοσίων ύστερα από δυο δυσβάσταχτα χρόνια ματαιώσεων, αναβολών και… μετακομίσεων. Και να που το Ελληνικό κοινό καλωσόρισε αυτή την επανεκκίνηση ένθερμα υπέρ το δέον, έστω και καθήμενο, όπως άλλωστε το συνηθίζει, εσαεί.

Ανταπόκριση από τον Παναγιώτη Πατσάη

Είναι γεγονός ότι οι αντίξοες συνθήκες που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες κλείνουν την πόρτα με αυταρχικό τρόπο στην μεγάλη μας ερωμένη η οποία δεν είναι άλλη από τη Μουσική. Οι άνθρωποι που υπηρετούν αυτή τη μεγάλη ερωμένη βρίσκουν στον δρόμο τους για νιοστή φορά άλλο ένα τεράστιο εμπόδιο όσον αφορά την καλλιτεχνική έκφραση. Ξέρεις όμως κάτι; Σε αυτές τις δύσκολες μέρες οι πραγματικοί καλλιτέχνες όχι απλά δεν κλαίνε τη μοίρα τους, αλλά είναι μαχητές στην πρώτη γραμμή και μέσα από το έργο τους προτείνουν λύσεις! Μέσα από το έργο τους μας διδάσκουν ήθος, ειλικρίνεια και επιμονή στις αξίες και τα ιδανικά που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Η rock μουσική έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό. Τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται να την ψάξεις προκειμένου να την βρεις και να έρθεις σε επαφή μαζί της. Σε βρίσκει εκείνη! Την rock μουσική δεν την επιλέγεις… Σε επιλέγει! Κι όταν σε επιλέξει, στην αρχή σε κάνει δούλο της, μετά μαθητή της και μετά κοινωνό της. Τώρα θα μου πεις, με ποιό τρόπο γίνεται αυτό;

Παρουσιάζει ο Παναγιώτης Πατσάης

Στη σύγχρονη ηλεκτροδοτούμενη μουσική υπήρξαν κιθαρίστες ‘’σκαπανείς’’ με όραμα σαφές οι οποίοι άνοιξαν δρόμους προκειμένου να περάσουν οι υπόλοιποι συνάδελφοί  τους. Κάποιοι από αυτούς υπήρξαν καινοτόμοι όσον αφορά τον ήχο του οργάνου. Ο ήχος της κιθάρας τους αποδείχτηκε η ταυτότητα και το σήμα κατατεθέν τους, και τους έκανε αναγνωρίσιμους σε ολόκληρη την υφήλιο. Κάποιοι άλλοι, μέσα από την απαράμιλλη τεχνική τους, συνέβαλαν καταλυτικά στην εξέλιξη του οργάνου. Επίσης, υπήρξαν κιθαρίστες για τους οποίους η εξάχορδη θεά αποτέλεσε το απόλυτο μέσο έκφρασης και μέσα από αυτήν κατάφεραν να εκδηλώσουν την συνθετική τους δεινότητα και να υπηρετήσουν επάξια την τραγουδοποιία. Κάποιοι από αυτούς χρησιμοποίησαν πολλές νότες για να μας πουν την ιστορία τους, ενώ κάποιοι άλλοι με μία μόνο νότα συνεχίζουν να μας ανατριχιάζουν ακόμη!

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

16 Mαϊου 2010… Μία ημερομηνία την οποία δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ, καθώς μου στέρησε τον αγαπημένο μου τραγουδιστή ανεξαρτήτως είδους και ύφους. Τον λατρεμένο μας Ronnie James Dio. 16 Μαϊου 2021… Την ίδια ρημάδα μέρα έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία η είδηση για τον χαμό και την απώλεια του αγαπημένου μας Bill Tsamis. Τώρα έχω διπλό λόγο προκειμένου να μην ξεχάσω ποτέ την συγκεκριμένη ημερομηνία. Τώρα το πένθος είναι διπλό. Τώρα καταλαβαίνω εις διπλούν πόσο ξεμωραμένη πουτάνα είναι η μοίρα και πόσο στημένα και σικέ είναι τα παιχνίδια της.

Φόρος τιμής από τον Παναγιώτη Πατσάη

Εκνευρίζομαι πάρα πολύ και ο θυμός μου είναι απερίγραπτος όταν διαβάζω διάφορα κιθαριστικά αφιερώματα που αφορούν το σκληρό ήχο, είτε έντυπα  είτε διαδικτυακά, και δε βλέπω πουθενά το όνομα του John Norum. Μα είναι δυνατόν; Ξέρω ,εμείς οι Έλληνες με το που ακούμε το όνομά του και το όνομα του συγκροτήματός του, η σκέψη μας κατευθύνεται με την ταχύτητα του φωτός στο Ευρωμπάσκετ του 1987, στο έπος της εθνικής μας ομάδας και στο λεγόμενο ‘’τιρινίνι’’. Το να σκεφτόμαστε όμως μόνο αυτό αποτελεί μία κατάφορη αδικία απέναντι σε αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ κιθαρίστα (ναι με κεφαλαία!) καθώς αυτά που έχει πράξει μέχρι και σήμερα, κάποιοι άλλοι θα χρειαζόντουσαν δέκα ζωές για να τα πετύχουν, ενώ το έργο του για κάποιους άλλους συναδέλφους του μοιάζει απλά με άπιαστο όνειρο!

Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης

Είναι γεγονός πλέον ότι τα τελευταία χρόνια παρά τις αντίξοες συνθήκες διανύουμε στην χώρα μας  ίσως την πιο γόνιμη περίοδο όσο αφορά την κατασκευή μουσικών οργάνων, ενισχυτών, effects και μαγνητών! Οι Έλληνες κατασκευαστές ολοένα και αυξάνονται και ο χρόνος έχει δείξει ότι το έργο τους σφύζει από ποιότητα και μεράκι! Η αξιοζήλευτη προσπάθεια τους έχει φτάσει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη και πλέον με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα μεγαθήρια του εξωτερικού. Ένας τέτοιος κατασκευαστής είναι και ο Αχιλλέας Μπύρλης ο οποίος έχοντας ως βάση το νησί του ήλιου δημιουργεί ηλεκτρικές κιθάρες και ηλεκτρικά μπάσα κάτω απ’ το όνομα PHOS!

Από τον Παναγιώτη Πατσάη