Η μικρή σε έκταση και πληθυσμό Ολλανδία έχει επιδείξει αξιοθαύμαστες επιδόσεις σε τέχνη, πολιτισμό και επιστήμες. Ως προέκταση αυτών και η σκληρή πλευρά της μουσικής βρήκε πρόσφορο έδαφος στην συγκεκριμένη χώρα δίνοντας μας καλλιτέχνες και συγκροτήματα πολύ αξιόλογα και πρωτοπόρα από τα '70s έως και τις μέρες μας.
Συνεπώς θα ήταν παράδοξο να μην κινήσει τουλάχιστον το αρχικό ενδιαφέρον ο “άγνωστος” κατά τα λοιπά Joost Maglev.

Συνθέτης, πολυοργανίστας και τραγουδιστής με επιρροές από πολύ μικρή ηλικία από το φάσμα του rock, art rock και prog rock δραστηριοποιείται εδώ και σχεδόν μια εικοσαετία με διάφορα σχήματα αλλά και προσωπικά.
Πιο γνωστή συμμετοχή του αυτή ως μπασίστα στους Equisa, μπάντα με καθαρά μελωδικό προσανατολισμό και μία έως σήμερα επίσημη κυκλοφορία το 2013.

Το Alter Ego είναι το δεύτερο προσωπικό δισκογραφικό του βήμα το οποίο έρχεται μετά το “συγκρατημένο” ντεμπούτο, Overwrite the Sin (2016).
Η εξέλιξη που εμφανίζει με την νέα του δουλειά δεν προκαλεί εντύπωση με την έννοια ότι οι δυνατότητες του τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά - ερμηνευτικά είναι ευδιάκριτες σε ότι έχει κάνει έως σήμερα. Αυτό που προφανώς έλειπε ήταν ο απεγκλωβισμός από τα στεγανά και τους περιορισμούς των γκρουπ με τα οποία έχει δουλέψει και ενδεχομένως επηρέασαν και την πρώτη του σόλο δισκογραφική προσπάθεια.

Περνώντας στο κυρίως πιάτο, ο Joost Maglev κυριολεκτικά αναδεικνύει ένα άλλο εαυτό “Alter Ego” δημιουργώντας ένα πραγματικά πολύ όμορφο άλμπουμ το οποίο σφύζει από μελωδία, λυρισμό, δύναμη, ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις που σε σημεία αγγίζουν τα όρια του συμφωνικού, με σύγχρονη αισθητική και ερμηνείες που αποπνέουν πάθος αλλά και ένταση όπου και όσο χρειάζεται.

Θεματολογικά αναπτύσσονται διάφορα ζητήματα προερχόμενα από προσωπικές εμπειρίες, κοινωνικές και ανθρώπινες ανησυχίες με την μουσική επένδυση να διατηρεί/συντηρεί θετική την ατμόσφαιρα καθ’ όλη την διάρκεια του άλμπουμ.

Οι επιρροές που μπορεί να διακρίνει κανείς πολλαπλασιάζονται με την συνεχή ακρόαση του δίσκου και διαφέρουν από σύνθεση σε σύνθεση.
Βάσει του δελτίου τύπου της Bad Elephant Music αυτές αποτελούν ένα κράμα από Queen, City Boy, ABBA, Ayreon και Kansas. Προσωπικά θεωρώ άδικο τον περιορισμό με αναφορά σε συγκεκριμένες μπάντες καθώς ναι μεν οι επιρροές λίγο έως πολύ υφίστανται, ωστόσο έχουν ενσωματωθεί άριστα στο αποτέλεσμα δημιουργώντας την πολυπόθητη προσωπικότητα που είναι και το νούμερο ένα ζητούμενο σε μία εποχή που είναι κοινή παραδοχή ότι στον ευρύτερο χώρο του rock έχουν παιχτεί όλα.