Με ανανεωμένη σύνθεση καθώς στις θέσεις του μπασίστα και του κιθαρίστα υπάρχουν νέα μέλη και με ολοκαίνουριο δίσκο στις αποσκευές της, η εγχώρια μπάντα πάτησε το πόδι της στο σανίδι του ιστορικού Gagarin στις 20:25 και μέσα σε σαράντα λεπτά με πολύ καλό ήχο, αψεγάδιαστη απόδοση και best of set list πραγματοποίησε μια μεγαλειώδη εμφάνιση!
Ο αργόσυρτος, βαρύς και ασήκωτος χαρακτήρας του συγκροτήματος σε συνδυασμό με τα εμφανή και έντονα μελωδικά περάσματα, δημιούργησαν μια άκρως επιβλητική ατμόσφαιρα η οποία απέσπασε ήδη από τα πρώτα λεπτά την προσοχή του -ως εκείνη την ώρα- μισογεμάτου Gagarin…
Λίγη ώρα αργότερα όμως οι ξεσηκωτικές και γεμάτες ενέργεια riffάρες του Erynies και Misos κέρδισαν για τα καλά την εμπιστοσύνη του γεμάτου πλέον Gagarin και το σύμπτωμα που λέγεται headbanging είχε ήδη ξεκινήσει! Η εμφάνιση των Αθηναίων ολοκληρώθηκε με τα “Cosmic Silence” και “Aegean Sorrow” με τα οποία το group μας υπέδειξε την εμπειρία του και την συνθετική του ωριμότητα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πάρει την μεγαλύτερη ανταμοιβή η οποία δεν είναι άλλη από το δυνατό και ζεστό χειροκρότημα του κοινού!
Αλλαγή σκηνικών, ο χώρος είναι πλέον κατάμεστος, ο εφοδιασμός και ανεφοδιασμός παγωμένης μπύρας έχουν την τιμητική τους και πλέον είμαστε έτοιμοι σωματικά και ψυχολογικά να δεχτούμε για άλλη μία φορά την υπέρτατη κατατονική εμπειρία που θα αποτελέσει το soundtrack της εσωτερικής μας αναζήτησης και του ξύπνιου μας εφιάλτη…
Στις 21:30 ακριβώς τα κολλητάρια του Mikael Akerfeldt σκάνε μύτη στο stage και ξεκινάει αμέσως –όπως άλλωστε γνωρίζαμε απ’ το δελτίο τύπου- η παρουσίαση ολόκληρου του “Night Is The New Day”, καθώς το 2019 το συγκεκριμένο album έσβησε δέκα κεράκια και δημιούργησε κίνητρο για την νυν περιοδεία της μπάντας.
Το “Forsaker” ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα. Ο ήχος είναι πολύ καλός και η απόδοση των Katatonia χαρακτηρίζεται από χειρουργική ακρίβεια! Συνεχείς εναλλαγές ρυθμών, συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων, ένα rhythm section που ειδικά στο “Οnward Into Battle” είναι για σεμινάριο, υπέροχες φωνητικές αρμονίες, καθηλωτική ατμόσφαιρα, παραισθησιογόνα effects, εξαιρετική κιθαριστική δουλειά, αλλεπάλληλα αρρωστημένα progressive ξεσπάσματα και ένας Jonas Renkse o οποίος πέρα από κορυφαίος ερμηνευτής, είναι και υποδειγματικός frontman, καθώς δεν σταματάει να σέβεται και να ευχαριστεί το Eλληνικό κοινό που για άλλη μια φορά αποτελεί το έκτο μέλος της μπάντας. H απόδοση και παρουσίαση επί σκηνής του συγκεκριμένου δίσκου διήρκησε 50 λεπτά και θα μπορούσε χωρίς καμία υπερβολή να χαρακτηριστεί, σε εκνευριστικό βαθμό, τέλεια!
Ακολούθησε ένα δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα και οι Σουηδοί επανήλθαν στο σανίδι με σκοπό να ισοπεδώσουν τα πάντα. Το δεύτερο μέρος της συναυλίας ήταν ένα άκρως χορταστικό best of όπου ο ένας ύμνος διαδεχόταν τον άλλον! Και δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει με καλύτερο τρόπο, αφού το groove και οι κλασσικές progressive εναλλαγές του “Lethean” μας έκαναν να παραμιλάμε… Την σκυτάλη πήραν τα ξεκάθαρα συναυλιακά με τα γηπεδικά ρεφρέν των “Deliberation”, “Serein”, “My Twin” και “Εvidence”, στα οποία η συμμετοχή και η αποθέωση του κοινού ήταν εντυπωσιακή.
Συνέχεια με το mid tempo “Οld Heart Falls” που σε κάνει από την μία να αναρωτιέσαι πώς στον δαίμονα σκαρφίζονται όλες αυτές τις υπέροχες μελωδίες και από την άλλη να συμπεραίνεις ότι τα δάκρυα είναι το… κολλύριο της ψυχής!... Ότι είναι απαραίτητο να περάσεις μέσα από την μελαγχολία και το γκρίζο, προκειμένου να γιατρέψεις τον πόνο σου και να ξαναδείς το φώς… Αυτό το φώς είδαμε αμέσως μετά λοιπόν με το “Ghost Of The Sun”. Και είναι περιττό να περιγράψω τις αντιδράσεις του κοινού στο συγκεκριμένο σημείο, καθώς οι φωνές του κόσμου ξεπέρασαν για πλάκα τα decibel της μπάντας! Συνέχεια με τον ορισμό του ατμοσφαιρικού dark progressive το οποίο δεν είναι άλλο από το “Soil’s Song”…
Aκολούθησε ο χαιρετισμός της μπάντας προς το κοινό και η καθιερωμένη υποτιθέμενη φυγή τους από την σκηνή, προκειμένου να επιστρέψουν για encore το οποίο και έγινε με το “July” και μαντέψτε με ποιο άλλο…
Τελευταίο κομμάτι της συναυλίας το οποίο ήταν και το κερασάκι στην τούρτα υπήρξε η διασκευή τους στο “Night Comes Down” των Judas Priest παρακαλώ! Μία διασκευή με όλη την σημασία της λέξης, και όχι επανεκτέλεση, καθώς το συγκεκριμένο κομμάτι το φέρανε εντελώς στα μέτρα τους.
Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να τονίσω ένα ακόμα συν και ένα και μοναδικό πλην από το συγκεκριμένο βράδυ. Το συν είναι το γεγονός ότι ζήσαμε σκηνές απείρου κάλλους κυριολεκτικά και μεταφορικά, καθώς δεν ήταν μόνο οι Katatonia που μας έκαναν να μαζεύουμε τα σαγόνια μας απ’ τα πατώματα. Ήταν και οι αιθέριες υπάρξεις που είχαν κατακλύσει τον χώρο (το μισό κοινό περίπου), αφού όπου και να γυρνούσες το βλέμμα σου έβλεπες πανέμορφες γυναίκες!...
Το μοναδικό πλην είναι το γεγονός ότι στο τέλος της συναυλίας ο αδελφικός μου φίλος και ταυτόχρονα πνευματικός μου πατέρας Χρήστος Κισατζεκιάν, μου εξέφρασε την αγανάκτηση και την δυσαρέσκεια του για τα φώτα της σκηνής, καθώς οι τραγουδιστές και από τα δύο σχήματα δεν φωτίστηκαν σωστά ποτέ… Είμαι σίγουρος όμως ότι το έκανε πάλι το θαύμα του και βρήκε την λύση για ένα ακόμα θαυμάσιο φωτογραφικό αποτέλεσμα!
Όπως και να χει εμείς φύγαμε με ψυχολογικά απ’ το Gagarin…Χμμμ… Ναι… Μάλλον με κατατονικές κρίσεις θα έλεγα!
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΕΙΔΕΙΝ
Photos by Chris Kissadjekian
