Άλλωστε ο εν λόγω μπροστάρης είχε δηλώσει το 2018 απερίφραστα για τυχόν επανένωση του δημοφιλέστατου σχήματος “ουδέποτε το έβγαλα από τις μελλοντικές πιθανότητες, σιχαίνομαι την ιδέα του ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να παίξω με αυτούς τους μουσικούς”.
Κι όμως. Ως τώρα τα γεγονότα τον/τους διαψεύδουν. Από την περιοδεία για την προώθηση του “The Magic Whip” που πραγματοποιήθηκε το 2015 έως και σήμερα, σιγή ιχθύος. Μηδέν. Με μια και μονάκριβη εξαίρεση. Την αστραπιαία επανένωση της αυθεντικής σύνθεσης του συγκροτήματος που σκηνοθέτησε εκείνη τη χρονιά ο Albarn, στις 29 Μαρτίου, στα πλαίσια του πολυεθνικού “Africa Express – The Circus””. Τρία και μόνο τραγούδια έπαιξαν εκείνη τη βραδιά στο Ανατολικό Λονδίνο. Τα “Tender”, Song 2” και το “πρωτοεμφανιζόμενο” επί σκηνής “Clover Over Dover”.
Μέχρι νεοτέρας, το μόνο που μένει πέρα από τις κατά βούληση ακροάσεις των οκτώ ανθολόγιων τους, είναι οι μνήμες του καθενός μας. Ρετρολαγνεία σε ακούω να λες. Όχι φίλε. Άλλος ένας τρόπος να παραμείνουμε όρθιοι έως ότου γυρίσει η “ρόδα” και βγούμε ξανά στους δρόμους, στα πάλκα, στα στάδια και τις αρένες.
Ως τότε; Το ψυχοθεραπευτικό ξεφύλλισμα των σελίδων της ζήσης μας κρίνεται...σωτήριο! Τουλάχιστον από τον υπογράφοντα.
ROCKWAVE FESTIVAL – Ημέρα Δεύτερη: Blur, Placebo, Deus, Mercury Rev, Purple Overdose, Ονειροπαγίδα, Μιχάλης Δέλτα, Τρίτη 13 Ιουλίου 1999
Καλοκαίρι του 1999. Μέσα Ιουλίου. Το Rockwave σβήνει τέσσερα κεράκια αφού το Rock Of Gods του 1996 υπήρξε η απαρχή του, απλά ως καλαδέλφι του, με άλλο όνομα. Όμως ενώ εκείνο διεξήχθη στη μπούκα του λιμανιού του Πειραιά, το 1997 μεταφέρθηκε στο στάδιο του Ατρόμητου Αθηνών στη Ριζούπολη και το 1998 πίσω στη Φρεαττύδα, το 1999 μας ήθελε να κατεβαίνουμε από τη Δευτέρα 12 έως και την Πέμπτη 15 Ιουλίου στον Άγιο Κοσμά. Για άλλη μια φορά, για άλλη μια χρονιά, “Κλασικά Εικονογραφημένα”: μια ημέρα που ικανοποιούσε τους απανταχού metal-heads, και τρεις για τους λάτρεις της pop/rock, Αγγλόφωνης μα και ομιλούσας τα Ελληνικά.
Νωρίς το απόγευμα ξεκίνησε πρώτος ο Μιχάλης Δέλτα. Με τους Ονειροπαγίδα να ακολουθούν στη γλώσσα τη δική μας. Οι πρώτοι που τραγούδησαν τα “ξένα” κείνη τη βραδιά ήταν οι θρυλικοί Purple Overdose του αείμνηστου και ανεξίτηλου Κώστα Κωνσταντίνου που πρόλαβα να απαθανατίσω όχι μόνο επί σκηνής, μα και στο στούντιο όπου έκανε πρόβες με το ψυχεδελικό/προοδευτικό όχημά του. Τους δικούς μας Porcupine Tree, Ozric Tentacles – και όχι μόνο!
Ακολούθησαν οι ανεξάρτητοι Νεοϋορκέζοι Mercury Rev ως γέφυρα ιδανική θα έλεγα για τη συνέχεια που ήθελε τους Βέλγους Deus να κάνουν ξανά τα δικά τους. Τα ολόδικά τους. Και να που οι τότε πρωτοεμφανιζόμενοι ακόμη Placebo επιλέχθηκαν σοφά, έως και προφητικά, να αποτελέσουν το κεφαλόσκαλο πριν τους πρωταγωνιστές της βραδιάς που δεν ήταν άλλοι από τους εδώ τιμώμενους Blur. Τους Blur που μόλις τέσσερεις μήνες νωρίτερα είχαν κυκλοφορήσει το ψυχεδελικό, ηλεκτρονικό έως και πειραματικό στα αυτιά των οπαδών τους “13”. Υγιώς εξελισσόμενοι.
Από ότι καταγράφεται στο Setlist.fm, η συγκεκριμένη στάση της περιοδείας τους στα μέρη μας τους ήθελε λοιπόν να ξεκινούν με το εισαγωγικό “Tender” δικαιωματικά, ολοκληρώνοντας τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο με τα “Girls & Boys” και “Parklife’ από το ομώνυμο έργο τους.
Concert photos copyright by Chris Kissadjekian
