Thomas Jefferson Cowgill το όνομα του. Βασιλιάς του σκότους σε κάποιες άλλες μουσικές εποχές κάτω από διαφορετικούς ήχους από αυτούς που επιβάλλουν κάποιον άλλον να κάθεται δεκαετίες τώρα στο θρόνο του... "Βασιλιά".
Αφοσίωση και πεποίθηση, δυο έννοιες που τείνουν να εξαφανιστούν γιατί η εμπιστοσύνη νοσεί σε βαθμό εξαφάνισης.
Τι θα μπορούσες να αφήσεις πίσω σου χωρίς να μετανοιώσεις μετά για αυτό;
ΤΕΧΝΗ... η έκφραση τής ανθρώπινης δημιουργικότητας και φαντασίας.
Sweet Bird of Paradise
Τον Ιανουάριο του 1984 ο κόσμος ήταν πιο αισιόδοξος και η ζωή πιο απλή. Στους μουσικούς καταλόγους επιτυχιών, ακόμα και στους mainstream, μπορούσε κάποιος να βρει τραγούδια ιδιαίτερων αξιώσεων, μια και τα όρια των διάφορων «μουσικών ειδών» ήταν περισσότερο παρά ποτέ μπλεγμένα. Έτσι λοιπόν, στο UK Singles Chart πλάι στο “Where is My Man” της Eartha Kitt και το “Girls Just Want to Have Fun” της Cyndi Lauper, δε συναντούσες μόνο το “Holiday” της Madonna (το μόνο τραγούδι για το οποίο πρέπει να είναι χαρούμενη), αλλά και το “Love is a Wonderful Colour” των Icicle Works, το “King of Pain” των Police και το “This Charming Man” των The Smiths. Και κάτι άλλο, όμως: ένα τραγούδι του κυρίου Terence Charles "Snowy" White, που λεγόταν “Bird of Paradise”.
Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη
