Όμως με το “foundations of Burden” (2014) άνοιξε και ο δρόμος για περισσότερη αναγνώριση άλλα και περισσότερο χώρο μουσικά για εξέλιξη .

Το σκηνικό παραμένει μεν βαρύ, αργό , θλιμμένο και μυροφόρο όμως με αμυδρές αχτίδες φωτός.

Μοιραία λοιπόν αφήνεται η μελωδία να φανεί μέσα από αξιόλογες συνθέσεις που δεν συναντάς τόσο εύκολα , καθώς ο λυρισμός γίνεται ολοένα και πιο διάχυτος αλλάζοντας αργά και με μαεστρία το σκηνικό.

Χρόνο με το χρόνο και φτάνοντας αισίως στο σήμερα οι Pallbearer ,χωρίς ακόμη να μας αφήνει εύκολα ο απόηχος ενός e.p σαν το “ Fear and fury” όπου εκτός από το ομώνυμο single (περιέχει και τις διασκευές στα “Οver and Over “των Black Sabbath και “Love you to death” των Type O negative !) επιστρέφει στις επάλξεις με την καλύτερη δουλειά του έως σήμερα που ακούει στο όνομα “Ηeartless”.

Αφού λοιπόν θα πάρουμε μια γερή πρόγευση με δυο εξαιρετικά τραγούδια σαν τα “Τhorns” και “ Ι saw the end ” θα σταθούν αρκετά να λαβώσουν ψυχές ,αναζητώντας την τελική λύτρωση στην ολότητα που θα έρθει λίγο μετά.

Το “Ηeartless” θα έρθει να ελαφρύνει κάπως η και να βαρύνει τα πράγματα (από όποια πλευρά κι αν το δεις η “ζημιά” θα είναι ίδια στο τέλος )

“Φταίνε” και μάλιστα πολύ κι αυτά τα θεαματικά , από κάθε άποψης βελτιωμένα κι υπέροχα φωνητικά του Brett Campbell (αναλαμβάνοντας επάξια το τρίπτυχο : Κιθάρα - Φωνή - Πλήκτρα) που σαν γλυκιά κατάρα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας ,με την απλότητα ,την ανθρώπινη και γήινη ζεστασιά και ερμηνεία τους αποπνέει την ασφάλεια και το όνειρο ανάμεσα στις συμπληγάδες των υπολοίπων μουσικών.

Τα χτυπήματα απανωτά ,μελωδίες που υφαίνουν σε στιγμές το πιο σκοτεινό ιστό μέχρι που θα σε φέρουν στο φως για να δύσει και πάλι σαν ήλιος κάθε ελπίδα.

Κι όμως το “Heartless”, με τρόπο ,τολμώ να πω δαιμονικό ,θα σου προσφέρει την απόλαυση απλόχερα που τόσο αναζητείς , αρκεί να αφεθείς , με το “τίμημα” όμως να χαθείς για πάντα μέσα του.

Οι θεσπέσιες μελωδίες κι συχνά απόκοσμες είναι το κλειδί που ανοίγει διάπλατα το άπειρο κι εσύ κοσμοναύτης μέσα σ ’αυτή τη διαπλανητική λέμβο συνεχούς αναζήτησης.

Αναρωτιέμαι τι άλλο μένει να ειπωθεί όταν τα λόγια μοιάζουν τόσο φτωχά ,μεσολαβεί όμως η μουσική που θα μιλήσει για σένα με την “ανίερη” ( απλά γιατί δεν έχουν το θεό τους) τριάδα “Cruel Road”, “Dancing in Madness” και “Ηeartless” για να σε στείλουν μια για πάντα “εις τόπον χλοερόν “ !

Μέσα από ένα απίστευτο “Lie of Survival” όπου οι αρχικές αιθέριες μελωδίες με κείνο το σχεδόν αόρατο άγγιγμα ala David Gilmour απλά θα σε παρασύρει μέσα στο σούρουπο και τη “νυχτερινή” του αύρα μέχρι που ένα καταχθόνιο πέρασμα θα σε ξυπνήσει από τη λήθη αν και το όνειρο συνεχίζεται ακόμη μέχρι που θα αργοσβήσουν και τα τελευταία λεπτά διάρκειας του .

Με το αριστουργηματικό “Α plea for understanding” που θα κλείσει κάθε στόμα επικριτικού σκεπτικισμού...για να θυμηθώ και το “δεν περιγράφω άλλο” που είναι και ο πιο σωστός τρόπος να εκφράσει κανείς τις εντυπώσεις μετά την ακρόαση του “Heartless” ,η πληθώρα μέσα από ένα μοναδικό collage συναισθημάτων ,με έντονο το καρδιοχτύπι ,θα με θυμηθείς γιατί θα το νοιώσεις κι εσύ .

Με όλη την ειλικρίνεια που με διακατέχει και με το χέρι σφιχτά πάνω στη καρδιά, δίσκος της χρονιάς για μένα !

Λεωνίδας “Bearer of Pain” Xατζημιχάλης