Ιδιαίτερα όταν ο χρόνος που περνά ενισχύει αυτή τη πίστη που μοιάζει ακλόνητη για να αντεπεξέλθει σε κάθε δυσκολία. Για αυτό και στην περίπτωση των Αθηναίων SOLID FAITH κάθε άλλο παρά εύκολα δεν ήταν όλα, από την αρχή!

Αρχικά το κουαρτέτο ονομάστηκε Secrecy κάπου στο 1997 με τον κιθαρίστα Παντελή Μουντούρη και Κώστα Καραπετσάκο στα τύμπανα, ως SOLID FAITH πλέον θα ηχογραφήσουν το 2001 και το πρώτο τους demo με τίτλο “Μoments” ενώ την οριστική θέση του μπάσου θα καλύψει ο Βύρων Γκάτσης.

Το 2014 ενώ όλα μοιάζουν έτοιμα για την ηχογράφηση του πρώτου του δίσκου, μόνο προς τα τέλη του 2017 η μπάντα θα νιώσει την σιγουριά που έψαχνε στο πρόσωπο του τραγουδιστή Θοδωρή Μαρτίνη (πρώην Lightfold).

2019 και οι SOLID FAITH επιτέλους αγγίζουν το όνειρο που παίρνει σάρκα κι οστά, υπογράφοντας με την Alone records, έχοντας στα χέρια ένα νοσταλγικό Progressive metal σαν μια πύλη/portal από μια άλλη εποχή και διάσταση που απεικονίζεται εύλογα στο εξώφυλλο του δίσκου, που επιμελήθηκε ο Γιάννης Μαρτζούκος.

Σωτήριον έτος 2020. Το επιστέγασμα όλων αυτών των χρόνων κι εμπειριών δικαίως θα φέρει τον τίτλο “Εternal Quest” που μοιάζει απάγκιο μετά από τόσες θύελλες πριν έρθει η πολυπόθητη γαλήνη.

Πολυδαίδαλη συνεπώς θα είναι και η δημιουργία, πλην όμως δομημένα και συνετά εκτελεσμένα, δεν είναι λίγες εκείνες οι στιγμές που ο ακροατής θα αισθανθεί την μελωδικότητα να διαχέεται τόσο από τον δυναμισμό της φωνής και της χροιάς του Μαρτίνη που στον γράφων τουλάχιστον θυμίζει ένα αρμονικό συγκέρασμα Klaus Meine και Damien Wilson (πρώην Τhreshold, Headspace).

Η εκτελεστική δεινότητα όλων ξεδιπλώνεται άψογα καθώς κυλούν αβίαστα τραγούδια με το ένα να δίνει περίοπτη θέση στο άλλο με έμφαση στη μελωδία ακόμα κι αν αυτή κρύβεται μέσα από αρκετή πολυμορφία όχι όμως στο σημείο να φανεί πολύπλοκη και άβατη στον ακροατή. Συμβάλλει επίσης η καλή και ταιριαστή για το ύφος παραγωγή του Bob Katsionis (πρώην Firewind, Outloud μεταξύ άλλων) που παίζει εδώ όλα τα μέρη των πλήκτρων, όπως και η συμμετοχή της Χρυσούς Σταματοπούλου των Chrysilia.

Οι επιρροές ποικίλες και αναμφίβολα ευδιάκριτες, απέχουν όμως από την εύκολη λύση της αντιγραφής, θα ήταν άλλωστε άδικο να πούμε αν μας θυμίζουν “αυτό ή εκείνο”, καθώς η προσωπικότητα διαφαίνεται ώστε ο καθένας να ακούει αυτό που θέλει μέσα από τη δική του αντίληψη.

Όσον αφορά τις καλύτερες στιγμές, σαφώς δεν είναι και λίγες, ενδεικτικά όμως αναφέρουμε το ομότιτλο “ Eternal Quest”, “What Life Means”, “Stare At me” (κι έναν συναισθηματικά φορτισμένο Θοδωρή Μαρτίνη “αγκαλιά” με έκδηλη την ανθρώπινη απώλεια στους στίχους και πραγματικά υπέροχες μελωδίες σε ένα τραγούδι-διαμάντι) το “Gone in the Daylight” και “Lost in Faith”.

Δεν ξεχνούμε λοιπόν πως πρόκειται για ντεμπούτο μπάντας που βρίσκεται ήδη από καιρό στο σωστό δρόμο. Αν μη τι άλλο το “Eternal Quest’’ άξιζε την αναμονή τόσων χρόνων που στέκεται επάξια στον ευρύτερο προοδευτικό και metal χώρο του κόσμου.

Πιστεύω θα διδάξει και στους ίδιους τους δημιουργούς του πολλά, για τα επόμενα ακόμη πιο σταθερά κι αποφασιστικά βήματα που ακολουθούν, ευχόμαστε από καρδιάς ότι καλύτερο!